14. Autorit

De lucht buiten was zacht verlicht door de straatlantaarns terwijl ik met Tom naar de studio reed. Mijn gedachten waren echter elders, en mijn fronsende blik was gericht op de weg voor me. Ik staarde naar de weg, mijn handen stevig om het stuur geklemd, terwijl Tom naast me zat met een bekertje koffie dat hij af en toe voorzichtig aan zijn lippen zette.
"Ik vind het echt maar niets dat Elise zo enthousiast is over haar eigen appartement," zuchtte ik, terwijl ik mijn grip op het stuur iets verscherpte.
Tom keek me aan en leunde achterover in zijn stoel. Hij nam een slok van zijn koffie en keek me bedachtzaam aan. "Ze heeft je toch uitgenodigd om deze nacht daar te gaan slapen?" vroeg hij.
"Hmm," mompelde ik, terwijl ik mijn blik op de weg hield. "Ik dacht gewoon dat ze ook graag bij mij wilde zijn elke nacht."
Tom zette zijn koffiebeker neer en keek me serieus aan. "Bill," zei Tom op een zachte toon, "af en toe eens apart slapen kan toch geen kwaad? Je wilt toch niet dat ze een verstikkend gevoel krijgt in de relatie, hé?"
Een zware zucht ontsnapte aan mijn lippen. "Nee," antwoordde ik, terwijl ik het stuur steviger omklemde. Ik besefte dat Tom een punt had, maar de gedachte aan een nacht zonder Elise deed gewoon pijn. We hadden al zo weinig tijd samen vanwege onze drukke schema's overdag.
"Probeer het wat los te laten," onderbrak Tom mijn gedachten. "Jullie hebben de rest van jullie leven nog om samen door te brengen."
Ik keek hem aan en knikte instemmend. "Je hebt gelijk, broer," zei ik, maar mijn innerlijke strijd was nog niet helemaal gestild.
Tom keek met een grijns naar de achterbank, waar mijn zorgvuldig gepakte sporttas voor de sleepover bij Elise lag. "Jij wilt daar een hele week gaan logeren, zeker?" merkte hij op, zijn blik vol amusement. Ik wierp zelf een korte blik naar achteren en moest toegeven dat ik misschien wat overdreven had met het aantal kleren dat ik had meegenomen voor één nacht.
"Misschien mors ik wel tijdens het avondeten, en dan zal ik heel blij zijn dat ik andere kleren bij heb," verdedigde ik mezelf met een speelse glimlach. Tom barstte in lachen uit. "Ik denk eerder dat jullie gewoon geen kleren gaan aandoen deze avond," plaagde hij met een veelbetekenende blik. "Ja, dat kan ook," beaamde ik al lachend.

De repetitieruimte was gevuld met de vertrouwde klanken van gitaren en drums toen Tom en ik de deur openden. Georg keek op van zijn basgitaar en begroette ons met een ondeugende grijns. "Ah, daar is de tweeling eindelijk."
"Wauw, Tom, je ziet er nog moe uit," merkte Gustav op, terwijl hij zijn blik naar Georg wierp, die al snel begon te grinniken.
Tom, met een speelse grijns, knikte naar Gustav. "Die twee tortelduifjes hebben me de hele nacht wakker gehouden."
Gelach vulde de ruimte, en ik kon het niet laten Tom plagend een stomp te geven. Stef, onze producer, brak het gelach af en richtte zich op de repetitie. "Genoeg over Bill zijn seksleven, jongens. Laten we beginnen met repeteren."
De repetitieruimte vulde zich met het karakteristieke geluid van gitaren en drums terwijl we ons voorbereidden om aan het werk te gaan. Ondanks de lichte vermoeidheid voelde ik de opwinding van het creëren van muziek met de band. Georg, echter, leek met zijn gedachten elders te zijn.
"Stef," vroeg Georg aarzelend, terwijl ik me klaarmaakte aan de microfoon. "Zou ik vandaag wat vroeger kunnen stoppen?"
Stef keek op en fronste zijn wenkbrauwen. "Waarom? Heb je een belangrijke afspraak?"
Georg keek even mijn kant op en glimlachte. "Ja, ik heb iets gepland vanavond."
Tom trok een wenkbrauw op. "Wat? Ga je eindelijk toegeven dat je een sociaal leven buiten de band hebt?"
"Heeft Georg een date?" grijnsde Gustav ondeugend.
Ik schoot in de lach en Georg rolde met zijn ogen. "Ja, oké, ik ga op date. En nee, ik ga jullie niet vertellen met wie."
Gustav keek op van zijn drumstel. "Goed voor jou, Georg." Tom keek teleurgesteld. "En ik was net van plan jullie allemaal uit te nodigen om naar ons appartement te komen. Bill gaat bij Elise slapen, en ik wil niet alleen thuis zitten."
Ik zag Gustav zijn hoofd schudden. "Sorry, Tom. Ik heb een familieding vanavond."
Tom schudde zijn hoofd. "Jullie zijn allemaal een stelletje afwezige mannen." Stef kwam tussenbeide en bracht de focus terug naar de repetitie. "Laten we beginnen met repeteren, dan kunnen we vroeger stoppen vandaag."

Ik stond voor het oude gebouw waar Elise samen met Bas aan het werk was. De zon begon langzaam onder te gaan, en de lucht kreeg een warme oranje tint. Voor de receptie zat een jong meisje geconcentreerd naar haar computerscherm te staren. Ik kuchte subtiel om haar aandacht te trekken. "Ik zoek Elise," antwoordde ik, maar voordat ik mijn zin kon afmaken, hoorde ik mijn naam geroepen worden. Het was Paul, de manager van de band.
"Bill, hier ben je!" begroette Paul me. "Je bent hier voor Elise, nietwaar? Loop maar mee."
Ik volgde Paul door de gangen van het gebouw, waarbij we verschillende geluidsstudio's en kantoren passeerden. Uiteindelijk wees hij naar een deur aan het einde van de gang. "Ze is in de studio met Bas," legde Paul uit.
Ik stapte de studio binnen en werd meteen omhuld door de betoverende klanken van Elise's prachtige stem, die door de hele ruimte weerklonken. Bas zat met zijn gitaar achter haar, beiden zo geconcentreerd bezig dat ze mijn komst niet meteen opmerkten. Ik leunde tegen de muur, volledig opgaand in de melodieën die ze samen creëerden. Elise's talent en passie voor muziek waren werkelijk bewonderenswaardig.
Het liedje kwam tot een einde, en Elise keek op, haar ogen lichtten op toen ze me zag staan. Een brede glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze snel haar hoofdtelefoon afdeed en in mijn richting kwam. Ik opende mijn armen en ze omhelsde me stevig, gevolgd door een liefdevolle kus. "Ik heb je gemist," fluisterde ik in haar oor.
"Ik jou ook," antwoordde ze zacht, haar stem gevuld met oprechte blijdschap. Ze keek me even aan en sloeg haar armen om mijn nek voor nog een kus. "Hoe was je dag?"
"Goed," zei ik met een glimlach. "Maar ik ben blij dat het voorbij is, en ik wilde je zien."
Elise keek me dankbaar aan. "Ik ben bijna klaar hier. Bas en ik werken aan een paar nieuwe nummers. Wil je even blijven luisteren?"
"Zeker," knikte ik. "Ik geniet altijd van jullie muziek."
Ze pakte mijn hand en leidde me naar een comfortabele plek in de studio, waar we samen genoten van de harmonieën die Elise en Bas creëerden.