23. Best Friend

POV Elise

Ik kwam overstuur aan in de studio, waar Bas al op me stond te wachten. "Oei," grapte hij, "was het nachtje in Elise haar appartement tegengevallen?" Hij lachte een beetje verder, maar ik plofte neer op een stoel die naast hem stond. Bas begon door te krijgen dat er echt iets aan de hand was en veranderde zijn houding.
"Wat is er gebeurd, Elise?" vroeg hij bezorgd. Ik zuchtte diep en keek hem aan. "Heb je even?" klaagde ik. Hij knikte begripvol en legde zijn gitaar even aan de kant. "Eerst en vooral is er ingebroken in mijn appartement," begon ik.
"Wablief?" onderbrak Bas me verbaasd. Ik knikte ernstig en vertelde hem het hele verhaal, hoe ik samen met Bill thuiskwam en ontdekte dat mijn appartement overhoop lag. Ik beschreef de boodschap op de spiegel, de angst die door me heen ging, en hoe Bill en ik besloten om niet de politie te bellen omwille van mogelijke compromitterende informatie in handen van David.
Bas luisterde aandachtig en zijn gezicht weerspiegelde bezorgdheid. "Elise, dat is echt vreselijk. Gaat het wel met je?" vroeg hij, terwijl hij me een kopje koffie aanbood.
Ik nam een slok en zuchtte. "Nee, het gaat niet goed, Bas. Ik voel me geschonden, bang. En alsof dat nog niet genoeg is, heb ik gisteravond ruzie gehad met Bill."
Bas fronste zijn wenkbrauwen en plaatste zijn handen op zijn knieën. "Dat is wel heel veel in één keer. Wat is er precies gebeurd tussen jou en Bill?"
Ik keek Bas aan en probeerde de warboel in mijn hoofd te ordenen terwijl ik hem vertelde over de ruzie met Bill. "Het begon gisteravond, toen we in bed lagen," begon ik. "Bill vertelde dat hij een verrassing had voor mij en legde een sleutel van zijn appartement in mijn handen. Hij wilde dat ik permanent bij hem zou intrekken. Hij had het erover dat het voor mijn veiligheid was en dat hij me wilde beschermen. Maar ik voel me overweldigd, alsof ik geen keuze meer heb."
Bas trok een frons. "Waarom zou dat een probleem zijn? Samenwonen lijkt me juist veiliger."
Ik zuchtte en probeerde mijn gevoelens uit te leggen. "Het is niet dat ik niet bij hem wil zijn. Ik hou van Bill, maar ik heb altijd de behoefte gehad aan een plek voor mezelf. Een eigen ruimte waar ik me kan terugtrekken. En dat wil ik niet opgeven."
Bas knikte begrijpend, maar hij leek niet helemaal overtuigd. "Maar is dat het waard? Je eigen plek hebben tegenover elke dag samen zijn met iemand van wie je houdt en die voor je wil zorgen?"
"Ja, Bas, voor mij is het belangrijk," antwoordde ik. "Het gaat niet alleen om het hebben van een eigen plek, maar om het gevoel dat ik eindelijk iets voor mezelf kan doen, iets waar ik trots op kan zijn. In mijn vorige wereld draaide alles om mijn moeder. Ik hield van haar en zorgde graag voor haar, maar ik moest zoveel opgeven. Ik had nooit mijn eigen plek, nooit genoeg geld om zelfs maar iets voor mezelf te kunnen doen. Ik wil laten zien dat ik iets kan doen op eigen kracht, dat ik niet altijd afhankelijk hoef te zijn van anderen. Het is een kans om te bewijzen dat ik meer ben dan alleen maar de zorgzame dochter die alles opgeeft voor anderen."
Ik keek naar mijn handen, alsof ik in gedachten verzonken was in mijn eigen verleden. "Dus, ja, het is belangrijk voor me om mijn eigen plek te hebben. Niet omdat ik Bill niet wil zien of zijn hulp niet waardeer, maar omdat ik iets voor mezelf wil bereiken, iets waar ik trots op kan zijn, iets dat helemaal van mij is."
Bas keek me begrijpend aan terwijl ik mijn gevoelens uitte. "Ik begrijp het, Elise. Het is voor jou belangrijk om te kunnen laten zien dat je iets kunt bereiken op eigen kracht, zeker na alles wat je hebt opgegeven voor je moeder."
Ik knikte instemmend. "Precies, Bas."
Bas kneep zijn ogen tot kleine spleetjes terwijl hij diep nadacht. "Heb je dit al met Bill gedeeld? Begrijpt hij dat dit meer is dan alleen het hebben van een eigen appartement?"
Ik schudde mijn hoofd. "Nee, nog niet. Het is moeilijk om tot hem door te dringen op dit moment. Hij lijkt vastbesloten zijn zin door te drijven."
Bas trok bedenkelijk zijn wenkbrauwen op. "Misschien moet je het hem op een rustig moment proberen uit te leggen, als hij wat kalmer is. Communicatie is echt cruciaal in een relatie, en ik geloof dat Bill uiteindelijk wel zal begrijpen waarom dit voor jou zo belangrijk is."
Ik haalde diep adem en keek naar de grond. "Ik weet het niet, Bas. Ik voel me verward, gebroken en weet niet hoe ik dit moet oplossen. Alles lijkt uit de hand te lopen."
Hij legde een arm om me heen en gaf me een knuffel. "Je hoeft dit niet alleen op te lossen, Elise. Weet dat ik er voor je ben. En misschien is het tijd om met Bill te praten, om samen een oplossing te vinden."
Ik knikte, wetende dat hij gelijk had, maar de gedachte aan een gesprek met Bill maakte me ook angstig. "Ik weet niet of ik dat aankan, Bas. Ik voel me zo kwetsbaar nu."
Hij glimlachte bemoedigend. "Kwetsbaarheid is geen zwakte, Elise. Het is menselijk. Je mag laten zien hoe je je voelt, en als Bill echt om je geeft, zal hij begrijpen en je steunen."
Met een knikje gaf Bas me nog een bemoedigende glimlach. "Je verdient het om gelukkig te zijn, Elise. Ik hoop dat jullie eruit komen."

Op dat moment kwam Paul binnen en zijn nieuwsgierige blik viel op ons. "Hoe vlot het met het nieuwe nummer dat jullie aan het schrijven zijn?" vroeg hij, terwijl hij nieuwsgierig de ruimte in keek.
Bas pakte zijn gitaar weer op en ik maakte me klaar om weer achter mijn microfoon te staan. "Het begint aardig vorm te krijgen. Elise heeft fantastische tekstideeën. We zijn op de goede weg," antwoordde Bas met een glimlach.
Paul knikte tevreden. "Fijn om te horen, Bas. Jullie werken goed samen."
"Bedankt, Paul," zei ik met een glimlach.
Paul wenste ons succes en vertrok weer, waarna Bas en ik ons opnieuw concentreerden op het schrijven van het nummer. De muziek vulde de ruimte terwijl ik mijn emoties in de tekst legde. Het was een welkome afleiding van de turbulentie in mijn persoonlijke leven.