Level 3
Reyan zat op de rand van het bed in de herberg en staarde naar de opgerolde queeste rol in zijn handen - zoals hij hier het afgelopen half uur had gezeten; Peinzend, alle opties overwegend. Iets waar hij helaas overdreven goed in was. Zijn Party vierde beneden Kyrins winst met meer honingbier en Reyan kon alleen maar denken aan alles dat fout kon gaan op hun queeste. Niet alleen de absolute vernedering en ontering van al hun families meegerekend als ze zouden falen, maar ook het risico dat ze het er niet levend vanaf zouden brengen. Bovendien wist hij niet eens of het wel volledig legaal was wat ze hier wilden doen. De groep was zijn verantwoordelijkheid. Hij moest de juiste beslissing maken.
Zijn hoofd had nog nooit zo zwaar gevoeld. Zo zwaar dat hij deze met een zucht liet hangen en naar zijn voeten staarde. Wat waren ze nou eigenlijk aan het vieren beneden? Hij had zijn keuze nog niet eens gemaakt. Het was allemaal op een weegschaal te leggen en het één woog net iets zwaarder dan het andere, maar het was allemaal zo subjectief. Kansen, verwachtingen, risico’s, angsten, verlangen. Hij was eindverantwoordelijk voor zijn Party, maar zijn Party maakte zich daarentegen veel minder zorgen over de consequenties. Wat als hij besloot te weigeren? Zouden zij dan teleurgesteld in hem zijn?
Ja, maar dan waren ze nog wel in leven.
Maar wat betekent dat leven als hetgeen waar zij zo hard voor vechten nu binnen handbereik was en hij die kans zou laten schieten? Had Ardin gelijk en had hij dan echt zo weinig vertrouwen in de bekwaamheid van zijn Party? Ze vochten goed en ze vochten samen ondanks hun gebreken. In het gevecht was hun communicatie ongeëvenaard - het was beknopt, helder en effectief. Er was geen twijfel mogelijk dat hij met deze Party alles zou kunnen bereiken, maar was dit niet te vroeg? Moesten ze niet eerst meer queesten volbrengen en levelen?
Zacht geklop op de deur trok hem uit de maalstroom van gedachten. Fay stak haar hoofd door het gat van de deur. ‘Reyan, ben je nog steeds hier?’ Haar ogen gleden omlaag naar de queesterol in zijn handen. ‘Wil je praten?’
Nee. - ‘Misschien.’
Ze sloop de kamer binnen, sloot de deur achter haar rug en ging naast hem op het bed zitten. Eerst zei ze een lange tijd niets. Ze pakte de rol uit zijn handen en legde deze naast zich op het rommelige, onopgemaakte bed, dat zo Reyans huidige staat redelijk goed weerspiegelde. Reyan wist niet zo goed wat hij moest zeggen. Vooral omdat hij nog lang de ruimte niet in zijn hoofd had om überhaupt een zin te formuleren. En wat moest hij dan zeggen? Hij had nog lang geen keuze gemaakt.
‘Je weet dat ik achter je sta, welke keuze je ook maakt,’ zei Fay zachtjes en toch schrok hij van haar stem die de stilte doorbrak. ‘Maar,’ ging ze verder, ‘ik ben ervan overtuigd dat wij deze queeste aankunnen. Dat dit voor onze Party op lange termijn veel goeds kan betekenen en dat je daarom die stemmen in je hoofd het zwijgen op moet leggen.’ Ze klopte zachtjes met haar vuist tegen zijn hoofd. Hij duwde haar hand weg. Niet uit onbleefdheid, maar hij had het gevoel dat dat gebonk op zijn hoofd al die gedachten nog meer door de war klutste. ‘Dit is niet een keuze die ik licht kan nemen, dat weet je. Ik heb nooit eerder gehoord dat zoiets heeft plaatsgevonden, dat een Party de queeste van een andere gilde heeft uitgevoerd, een andere Party. Ik ken de risico’s niet.’
‘Wie zegt dat er risico’s aan vast zitten?’
Reyan keek haar stomverbaasd aan. Probeerde ze hem uit de kast te lokken, ofzo? ‘Er zitten overal risico’s aan,’ antwoordde hij stug, ‘ Welke keuze je ook maakt, het bepaalt de richting van het pad dat we bewandelen.. Al kan ik het niet bepaald wandelen noemen wat wij doen.’ Hij zuchtte diep. ‘Ik wil de juiste keuze voor ons maken, Fay.’
Zijn vriendin wreef over zijn rug. Ze glimlachte voordat ze verder sprak. ‘Maar als elke keuze ons een andere kant op stuurt, waarom is het dan zo erg om een keer een ander pad te kiezen dan het meest voor de hand liggende en veilige, en gewoon eens te zien wat dit ons kan brengen? Wat hebben we te verliezen?’
‘Jullie niet zoveel.’
‘Ik weet dat je familie veel druk op je uitoefent. Je bent daarin niet alleen. Maar je bent goed in wat je doet, Rey - wij zijn goed in wat we doen en je mag daarom best een beetje risico’s nemen. En je weet dat ik ons dat verdoemde oord niet in laat lopen zonder een goede voorbereiding.’ Ze stond op van het bed en pakte zijn handen vast. ‘Kom op. We gaan naar beneden. Ik trakteer je op een drankje en dan kun je er een nachtje over slapen. Misschien kan wat alcohol ervoor zorgen dat je voor één keer wat minder rationeel nadenkt.’ Ze gaf hem een knipoog en trok hem van het bed af.
‘Jij mag niet praten over rationeel nadenken.’ Hij liet zich door haar mee voeren het slaapvertrek uit, waar het rumoer van de drinkende taverne gasten als een golf over hem heen spoelde. Terwijl ze de krakende trap af liepen hoorde hij zijn naam geroepen worden en kwam Kyrin met rozige wangen zijn kant op strompelen. ‘Daar ben je,’ kirde ze en duwde hem een pils in de handen. ‘Kom je met me dansen?’
Reyan schudde zijn hoofd. Veel zin in drank had hij eigenlijk ook niet, maar dansen al helemaal niet. Kyrin trok een sip gezicht, maar leek zijn afwijzing meteen alweer vergeten toen ze de blik van de knappe barmeid opving. En weg was ze. Reyan en Fay baanden zich een weg door de meute richting de tafel waar ze Sohra en Ardin hadden achtergelaten. De roodhaar zat bij haar vriend op schoot en haar gezicht was volledig in die van Ardin verdwenen.
‘Eet je haar niet op?’ zei Fay toen ze plaats nam. Sohra scheurde zich los van haar vriend en grijnsde. ‘Jaloers?’
Fays gezicht vertrok in een vertoning van walging. ‘Iewl. Nee.’ Zijn vriend greep naar zijn hart en veinsde zijn dood. ‘Je schaadt mijn ego.’
‘Goed zo,’ bitste ze terug terwijl ze een teug nam uit de pils die Reyan op tafel had gezet, ‘je zou het goed doen met minder.’ Reyan zag schuin achter de mok haar mondhoek omhoog krullen en schudde glimlachend zijn hoofd.
‘En heb je al een keuze gemaakt?’ wendde Sohra zich tot hem, ‘Oh, verheven leider.’ Zijn glimlach was meteen weg. Alleen al het woord “keuze” bracht Reyan al hartkloppingen, maar de manier waarop Sohra zijn titel uitsprak.. Hij wist gewoon dat ze hem in de zeik nam. ‘Noem me niet zo.’ Hij ontweek kundig de vraag, vond hij zelf, maar Sohra’s priemende ogen lieten hem niet gaan. Ze hief haar wenkbrauwen aansporend en Reyan voelde zijn keel dichtknijpen. Voordat hij echter kon antwoorden, slaakte de roodhaar een vermoeide zucht. ‘En dit is dus de reden dat ik ons akkoord al heb verzonden.’
Reyan keek met een ruk op. De druk op zijn keel was op slag verdwenen. ‘Je hebt wat gedaan?’
‘Sohra, hoe kun je dat doen?’ viel Fay hem bij. ‘Dat is vervalsing!’
Sohra trok onverschillig een schouder op. ‘Jij was nooit van plan een keuze te maken en anders zaten we hier volgende week nog, met een verlopen queeste in onze handen. Fay heeft de benodigde berekeningen gemaakt en de rest van ons had hun keuze al klaar. Meeste stemmen gelden, toch?’
‘Dat is niet hoe dit werkt,’ antwoordde Reyan, ‘er zitten risico’s aan verbonden die onderzocht moeten worden.’ Hij kon ze allemaal oprakelen, maar dat had toch geen zin. ‘Ik ben verantwoordelijk voor jullie, ik moet jullie in veiligheid houden..-’
‘Die veiligheid betekent niets als we niet ooit een risico durven te nemen om kansen na te jagen.’ Sohra schoof van het tafelblad af en ging tegenover hem staan. ‘Bij de gilde. Hoe wil je anders in rang stijgen? Ik dacht dat je daar zo op gebrand was.’
Reyan zette een stap achteruit toen het gezicht van de roodhaar met elk woord dat ze uitspuwende dichterbij kwam. Om hem heen was het gekletter van glazen en gelach gedoofd en wendde alle ogen zich in hun richting. Zelfs Kyrin had zich van de barmeid losgetrokken en voegde zich geruisloos weer bij hen. Het blonde meisje ging geïntegreerd tegen de tafel geleund staan en keek geamuseerd toe. Reyan was zich maar al te bewust van de tientallen ogen die op hen gericht waren. Hij hief zijn handen, maar wist wel beter dan Sohra aan te raken. ‘Sohra, laten we dit op normale toon verder bespreken,’ probeerde hij, maar het stoom kwam al uit Sohra’s oren. ‘Nee,’ bitste ze, ‘dit mag best een keer uitgesproken worden. Al die niets betekende questjes elke keer en nu krijgen we een keer een échte kans en pak je die niet met beide handen aan. Ik snap het niet hoor.’
‘Ik wil niet dat we daaraan onderdoor gaan.’
‘Je bent een besluiteloos watje,’ sneerde ze.
Kyrin moest haar lach inhouden, terwijl Reyan alle kleur uit zijn gezicht weg voelde trekken. Met zijn voeten aan de vloerplanken genageld keek hij Sohra ademloos aan. Zij verwachtte duidelijk een reactie, maar Reyan wist niet meer wat hij kon doen om de situatie te verbeteren. Gelukkig iemand anders wel..
‘Oké, zo kan ‘ie wel weer.’ Ardin trok zijn vriendin aan de schouder naar achteren. ‘Laten we lief blijven.’ Hij glimlachte hemelsbreed naar haar, maar Sohra rukte giftig haar schouder uit zijn greep. Voordat ze haar grote mond weer open kon trekken, kwam Fay tussenbeide. ‘Oké luister,’ zei ze met een strenge, heldere stem, ‘Jij had die keuze niet mogen maken en je weet heel goed dat daar een straf op staat. Reyan heeft gelijk dat er meer achter zit dan meteen een volmondig akkoord kunnen geven en die achterlijke rebellie elke keer doet onze groep alleen maar schade,’ ze viel even stil, maar gaf Sohra niet de kans om haar te onderbreken, ‘Maar de keuze is nu gemaakt, daar komen we niet meer van terug.’ Ze pauzeerde haar zin en liet haar handen zakken. ‘Ik stel voor dat we allemaal een goede nachtrust gaan halen en morgenochtend onze plannen maken.’
Het was even stil in de groep - in de hele taverne, want er was ondertussen niemand meer die niet meeluisterde. Uiteindelijk was het Ardin die de stilte verbrak. ‘Dus.. We gaan ervoor?’ Hij keek Reyan aan voor toestemming. Had hij die nog nodig? Het was niet alsof hij nog zeggenschap had over de situatie. Sterker nog, er was ook niets meer dat ze konden doen. Sohra had hem compleet in een hoek gedreven met haar actie door hun goedkeuring te verzenden. Ardin vroeg hem toestemming uit beleefdheid, niet omdat Reyan er nu nog iets op te zeggen had. Reyan keek zijn groepje rond, eindigde bij Sohra die met een zuur gezicht naar de tafel staarde, en hoewel het maagzuur achterin zijn keel borrelde, knikte hij. ‘Morgen halen we onze toeslag.’
Zijn hoofd had nog nooit zo zwaar gevoeld. Zo zwaar dat hij deze met een zucht liet hangen en naar zijn voeten staarde. Wat waren ze nou eigenlijk aan het vieren beneden? Hij had zijn keuze nog niet eens gemaakt. Het was allemaal op een weegschaal te leggen en het één woog net iets zwaarder dan het andere, maar het was allemaal zo subjectief. Kansen, verwachtingen, risico’s, angsten, verlangen. Hij was eindverantwoordelijk voor zijn Party, maar zijn Party maakte zich daarentegen veel minder zorgen over de consequenties. Wat als hij besloot te weigeren? Zouden zij dan teleurgesteld in hem zijn?
Ja, maar dan waren ze nog wel in leven.
Maar wat betekent dat leven als hetgeen waar zij zo hard voor vechten nu binnen handbereik was en hij die kans zou laten schieten? Had Ardin gelijk en had hij dan echt zo weinig vertrouwen in de bekwaamheid van zijn Party? Ze vochten goed en ze vochten samen ondanks hun gebreken. In het gevecht was hun communicatie ongeëvenaard - het was beknopt, helder en effectief. Er was geen twijfel mogelijk dat hij met deze Party alles zou kunnen bereiken, maar was dit niet te vroeg? Moesten ze niet eerst meer queesten volbrengen en levelen?
Zacht geklop op de deur trok hem uit de maalstroom van gedachten. Fay stak haar hoofd door het gat van de deur. ‘Reyan, ben je nog steeds hier?’ Haar ogen gleden omlaag naar de queesterol in zijn handen. ‘Wil je praten?’
Nee. - ‘Misschien.’
Ze sloop de kamer binnen, sloot de deur achter haar rug en ging naast hem op het bed zitten. Eerst zei ze een lange tijd niets. Ze pakte de rol uit zijn handen en legde deze naast zich op het rommelige, onopgemaakte bed, dat zo Reyans huidige staat redelijk goed weerspiegelde. Reyan wist niet zo goed wat hij moest zeggen. Vooral omdat hij nog lang de ruimte niet in zijn hoofd had om überhaupt een zin te formuleren. En wat moest hij dan zeggen? Hij had nog lang geen keuze gemaakt.
‘Je weet dat ik achter je sta, welke keuze je ook maakt,’ zei Fay zachtjes en toch schrok hij van haar stem die de stilte doorbrak. ‘Maar,’ ging ze verder, ‘ik ben ervan overtuigd dat wij deze queeste aankunnen. Dat dit voor onze Party op lange termijn veel goeds kan betekenen en dat je daarom die stemmen in je hoofd het zwijgen op moet leggen.’ Ze klopte zachtjes met haar vuist tegen zijn hoofd. Hij duwde haar hand weg. Niet uit onbleefdheid, maar hij had het gevoel dat dat gebonk op zijn hoofd al die gedachten nog meer door de war klutste. ‘Dit is niet een keuze die ik licht kan nemen, dat weet je. Ik heb nooit eerder gehoord dat zoiets heeft plaatsgevonden, dat een Party de queeste van een andere gilde heeft uitgevoerd, een andere Party. Ik ken de risico’s niet.’
‘Wie zegt dat er risico’s aan vast zitten?’
Reyan keek haar stomverbaasd aan. Probeerde ze hem uit de kast te lokken, ofzo? ‘Er zitten overal risico’s aan,’ antwoordde hij stug, ‘ Welke keuze je ook maakt, het bepaalt de richting van het pad dat we bewandelen.. Al kan ik het niet bepaald wandelen noemen wat wij doen.’ Hij zuchtte diep. ‘Ik wil de juiste keuze voor ons maken, Fay.’
Zijn vriendin wreef over zijn rug. Ze glimlachte voordat ze verder sprak. ‘Maar als elke keuze ons een andere kant op stuurt, waarom is het dan zo erg om een keer een ander pad te kiezen dan het meest voor de hand liggende en veilige, en gewoon eens te zien wat dit ons kan brengen? Wat hebben we te verliezen?’
‘Jullie niet zoveel.’
‘Ik weet dat je familie veel druk op je uitoefent. Je bent daarin niet alleen. Maar je bent goed in wat je doet, Rey - wij zijn goed in wat we doen en je mag daarom best een beetje risico’s nemen. En je weet dat ik ons dat verdoemde oord niet in laat lopen zonder een goede voorbereiding.’ Ze stond op van het bed en pakte zijn handen vast. ‘Kom op. We gaan naar beneden. Ik trakteer je op een drankje en dan kun je er een nachtje over slapen. Misschien kan wat alcohol ervoor zorgen dat je voor één keer wat minder rationeel nadenkt.’ Ze gaf hem een knipoog en trok hem van het bed af.
‘Jij mag niet praten over rationeel nadenken.’ Hij liet zich door haar mee voeren het slaapvertrek uit, waar het rumoer van de drinkende taverne gasten als een golf over hem heen spoelde. Terwijl ze de krakende trap af liepen hoorde hij zijn naam geroepen worden en kwam Kyrin met rozige wangen zijn kant op strompelen. ‘Daar ben je,’ kirde ze en duwde hem een pils in de handen. ‘Kom je met me dansen?’
Reyan schudde zijn hoofd. Veel zin in drank had hij eigenlijk ook niet, maar dansen al helemaal niet. Kyrin trok een sip gezicht, maar leek zijn afwijzing meteen alweer vergeten toen ze de blik van de knappe barmeid opving. En weg was ze. Reyan en Fay baanden zich een weg door de meute richting de tafel waar ze Sohra en Ardin hadden achtergelaten. De roodhaar zat bij haar vriend op schoot en haar gezicht was volledig in die van Ardin verdwenen.
‘Eet je haar niet op?’ zei Fay toen ze plaats nam. Sohra scheurde zich los van haar vriend en grijnsde. ‘Jaloers?’
Fays gezicht vertrok in een vertoning van walging. ‘Iewl. Nee.’ Zijn vriend greep naar zijn hart en veinsde zijn dood. ‘Je schaadt mijn ego.’
‘Goed zo,’ bitste ze terug terwijl ze een teug nam uit de pils die Reyan op tafel had gezet, ‘je zou het goed doen met minder.’ Reyan zag schuin achter de mok haar mondhoek omhoog krullen en schudde glimlachend zijn hoofd.
‘En heb je al een keuze gemaakt?’ wendde Sohra zich tot hem, ‘Oh, verheven leider.’ Zijn glimlach was meteen weg. Alleen al het woord “keuze” bracht Reyan al hartkloppingen, maar de manier waarop Sohra zijn titel uitsprak.. Hij wist gewoon dat ze hem in de zeik nam. ‘Noem me niet zo.’ Hij ontweek kundig de vraag, vond hij zelf, maar Sohra’s priemende ogen lieten hem niet gaan. Ze hief haar wenkbrauwen aansporend en Reyan voelde zijn keel dichtknijpen. Voordat hij echter kon antwoorden, slaakte de roodhaar een vermoeide zucht. ‘En dit is dus de reden dat ik ons akkoord al heb verzonden.’
Reyan keek met een ruk op. De druk op zijn keel was op slag verdwenen. ‘Je hebt wat gedaan?’
‘Sohra, hoe kun je dat doen?’ viel Fay hem bij. ‘Dat is vervalsing!’
Sohra trok onverschillig een schouder op. ‘Jij was nooit van plan een keuze te maken en anders zaten we hier volgende week nog, met een verlopen queeste in onze handen. Fay heeft de benodigde berekeningen gemaakt en de rest van ons had hun keuze al klaar. Meeste stemmen gelden, toch?’
‘Dat is niet hoe dit werkt,’ antwoordde Reyan, ‘er zitten risico’s aan verbonden die onderzocht moeten worden.’ Hij kon ze allemaal oprakelen, maar dat had toch geen zin. ‘Ik ben verantwoordelijk voor jullie, ik moet jullie in veiligheid houden..-’
‘Die veiligheid betekent niets als we niet ooit een risico durven te nemen om kansen na te jagen.’ Sohra schoof van het tafelblad af en ging tegenover hem staan. ‘Bij de gilde. Hoe wil je anders in rang stijgen? Ik dacht dat je daar zo op gebrand was.’
Reyan zette een stap achteruit toen het gezicht van de roodhaar met elk woord dat ze uitspuwende dichterbij kwam. Om hem heen was het gekletter van glazen en gelach gedoofd en wendde alle ogen zich in hun richting. Zelfs Kyrin had zich van de barmeid losgetrokken en voegde zich geruisloos weer bij hen. Het blonde meisje ging geïntegreerd tegen de tafel geleund staan en keek geamuseerd toe. Reyan was zich maar al te bewust van de tientallen ogen die op hen gericht waren. Hij hief zijn handen, maar wist wel beter dan Sohra aan te raken. ‘Sohra, laten we dit op normale toon verder bespreken,’ probeerde hij, maar het stoom kwam al uit Sohra’s oren. ‘Nee,’ bitste ze, ‘dit mag best een keer uitgesproken worden. Al die niets betekende questjes elke keer en nu krijgen we een keer een échte kans en pak je die niet met beide handen aan. Ik snap het niet hoor.’
‘Ik wil niet dat we daaraan onderdoor gaan.’
‘Je bent een besluiteloos watje,’ sneerde ze.
Kyrin moest haar lach inhouden, terwijl Reyan alle kleur uit zijn gezicht weg voelde trekken. Met zijn voeten aan de vloerplanken genageld keek hij Sohra ademloos aan. Zij verwachtte duidelijk een reactie, maar Reyan wist niet meer wat hij kon doen om de situatie te verbeteren. Gelukkig iemand anders wel..
‘Oké, zo kan ‘ie wel weer.’ Ardin trok zijn vriendin aan de schouder naar achteren. ‘Laten we lief blijven.’ Hij glimlachte hemelsbreed naar haar, maar Sohra rukte giftig haar schouder uit zijn greep. Voordat ze haar grote mond weer open kon trekken, kwam Fay tussenbeide. ‘Oké luister,’ zei ze met een strenge, heldere stem, ‘Jij had die keuze niet mogen maken en je weet heel goed dat daar een straf op staat. Reyan heeft gelijk dat er meer achter zit dan meteen een volmondig akkoord kunnen geven en die achterlijke rebellie elke keer doet onze groep alleen maar schade,’ ze viel even stil, maar gaf Sohra niet de kans om haar te onderbreken, ‘Maar de keuze is nu gemaakt, daar komen we niet meer van terug.’ Ze pauzeerde haar zin en liet haar handen zakken. ‘Ik stel voor dat we allemaal een goede nachtrust gaan halen en morgenochtend onze plannen maken.’
Het was even stil in de groep - in de hele taverne, want er was ondertussen niemand meer die niet meeluisterde. Uiteindelijk was het Ardin die de stilte verbrak. ‘Dus.. We gaan ervoor?’ Hij keek Reyan aan voor toestemming. Had hij die nog nodig? Het was niet alsof hij nog zeggenschap had over de situatie. Sterker nog, er was ook niets meer dat ze konden doen. Sohra had hem compleet in een hoek gedreven met haar actie door hun goedkeuring te verzenden. Ardin vroeg hem toestemming uit beleefdheid, niet omdat Reyan er nu nog iets op te zeggen had. Reyan keek zijn groepje rond, eindigde bij Sohra die met een zuur gezicht naar de tafel staarde, en hoewel het maagzuur achterin zijn keel borrelde, knikte hij. ‘Morgen halen we onze toeslag.’
Reageer (2)
Geweldig goed hoofdstuk, stiekem wel een kleine hekel nu aan sohra😋 like hoe druft ze dat achter iedereens rug om te doen. Ik voelde gelijk de emotie van reyan haha.
1 week geledenGhehe was eigenlijk ook niet de bedoeling maar ineens stond het op papier and I went with it :') de actie past wel mega bij haar!
1 week geledenLekker bezig Sohra :')
1 maand geledenLeuke groepsdynamiek hehe