Hoofdstuk 3.2

Ze deed haar best om naar het verhaal van Benno te luisteren, maar het ging moeizaam. Haar blik ging telkens van haar collega naar haar notitieboek naar haar laptop, waar al haar ideeën uitgewerkt stonden. Het was het pareltje van haar stageopdracht geweest.
      ‘Kortom, de beste man heeft praktisch al toegezegd, dus dat scheelt enorm,’ besloot Benno zijn verhaal. ‘Als iedereen op mijn lijstje beschikbaar is en bereid een verhaal te houden, zitten we vol, maar het lijkt me goed om wel wat reserves achter de hand te houden. Hebben jullie nog suggesties?’
      Dit. Dit was haar moment. De zenuwen raasden door haar lijf terwijl ze aarzelend en heel voorzichtig haar hand omhoog bracht.
      ‘Misschien kunnen we nog iemand bij de overheid vragen?’ zei Bianca.
      Floor’s hand schoot naar beneden. Ze was blij dat niemand het gezien had - ze besefte ineens dat ze zich als een studente in de collegezaal gedroeg met die hand. Dit was een vergadering van een grote-mensen-baan bij een grote-mensen-organisatie. Ze kon zich dan ook maar beter zo gedragen.
      Ze wachtte onrustig af tot Benno gereageerd had op Bianca’s voorstel. Toen schraapte ze aarzelend haar keel en trok de warmte door haar lichaam toen vier paar ogen haar kant opkeken.
      Kom op, Floor. Je kunt je nu niet terugtrekken.
      ‘Ik eh - ik had nog een idee - misschien - als jullie daar open voor staan…’ Ze haalde even adem. ‘Voor mijn stage heb ik eh - onderzoek gedaan en - nou ja, daar kwam uit dat - misschien is een ander - een ander concept beter.’ Ze kon zichzelf wel slaan door haar woordkeuze. Het was helemaal niet misschien. Het andere concept wás beter voor hun doel, dat had ze verdorie op basis van allerlei bronnen en gebaseerd op interviews geconcludeerd!
      ‘Een ander concept?’ Benno trok zijn wenkbrauwen op.
      ‘Ja, bijvoorbeeld - bijvoorbeeld een duurzaamheidsmarkt.’ Foei, Floor! Het was helemaal geen voorbeeld, dat was hetgeen wat ze volledig uitgewerkt had! ‘Ik heb het voor de zomer naar jullie gemaild. Mijn verslag, dan. Waar eh - waar dit in staat. Dus… Ja.’
      ‘Ja, daar had ik even naar gekeken. Leuk concept, inderdaad, maar dat gaat niet werken. In verband met de kosten, en zo,’ zei Benno. ‘Nathan, heb jij ook nog suggesties voor een spreker binnen één van jouw contacten? Nee? Oké, dan lijkt het me goed dat we allemaal de komende week gebruiken om hier nog even over na te denken. Dan kunnen we verder naar punt twee op de agenda: locatie.’
      De rest van de vergadering zei Floor niets meer.