Silvia Carter

“Dan heb je sterkere benen dan mij, als je nog kan dansen. Ik heb genoeg gedanst en gelopen voor de komende drie jaar,”antwoordde R terwijl hij de gordel los klikte.

Op haar vraag naar zijn gedachten greep R dramatisch naar zijn borst.
“Klaar hiervoor? Na al dat geregel om je vader hier te krijgen?” Hij lachte en keek toen nog eens bedenkelijk naar haar. Een seconde, twee, toen grijnsde hij naar haar.

“Al denk ik dat ik wat aanmoediging nodig heb.” zijn lippen waren al getuit en Silvia drukte lachend een kus er op.
"Charmeur." Zei ze glimlachend.
Haar familie stond ondertussen te wachten.

“Laten we naar ze toe gaan,” zei R. “Ik heb wel honger gekregen van de hele avond.” Silvia kon zien dat hij zich zorgen maakte om iets, maar er was weinig kans er nu nog achter te komen wat het was.

Met z'n vijven liepen ze het restaurant in, en al snel zaten ze in een gezellige veranda aan een ronde tafel.
"Zo, laten we eens even kijken met wat voor lekkers we onze romeo en Julia gaan vieren." Sprak Silvia's vader met een glimlach. Duidelijk blij terug bij zijn gezin te zijn en zowaar op zijn gemak vanavond.

Silvia glimlachte ook en bekeek het menu. Ze wist nog niet goed wat ze wilde, misschien een lekkere pasta. Of de eend in wijnsaus ?

"Wat kies jij?" Fluisterde ze zacht naar R."ik weet alleen dat ik tiramisu als toetje wil."
Janie kondigde ondertussen aan dat ze kipnuggets met friet wilde. Geen spaghetti.
Oh en dat ze niet water zou drinken, maar cola.

Silvia moest er zacht om lachen. Haar kleine zusje was niet bepaald een katje om zonder handschoenen aan te pakken.