4

Ik strompelde het lokaal in en ging op een willekeurige plek zitten. Één van Jessica haar vrienden ging bij me zitten. In de klas kwamen nog steeds leerlingen binnen, en ook de leraar moest nog komen. De jongen die naast me zat draaide zich naar me toe en ik keek verbaast op zij.
'Wat was er nou met jou en Jessica aan de hand?' vroeg de jongen nieuwsgierig. Meteen werd mijn blik geërgerd. Deed mijn boeken snel ik de tas en stond op.
'Gaat je niks aan' siste ik tegen hem. Verwoed stond ik op en keek om me heen. Fijn bijna alle plekken waren bezet. Alleen naast vrienden van Jessica waren nog plekken vrij. Waarom gingen die nou niet gezellig bij elkaar zitten?! Gosh, dat deden vrienden toch?! Gezellig naast elkaar! Ik liet nog één keer mijn blik door de klas glijden. En mijn ogen ontmoeten die van Edward. Natuurlijk! Bella zei al dat ze dacht dat Edward nu ook geschiedenis had! Hij maakte een uitnodigend gebaar en glimlachte me lichtjes toe. Ik glimlachte terug en liep naar hem. Hij haalde zijn spullen aan de kant en ik kwam naast hem zitten.
'Hoi' zei ik droog.
'Hoi' antwoorde hij net zo droog, 'kort lontje?' grinnikte hij er achter aan. Ik hem vaag aan. En toen gaf ik zuchtend toe.
'Ik heb niet eens een lontje' lachte ik zacht. Hij lachte met me mee.
'Iedereen stil' riep iemand ineens. Ik keek verbaast op naar het bord. Een oude man stond op het bord te schrijven.
'We gaan het vandaag over de Industriële Revolutie hebben!' begon hij. Volgens mij had hij hem gewoon mee gemaakt! Edward begon zachtjes naast me te lachen. Wat was er nou grappig aan het onderwerp: Industriële Revolutie?
'Wie kan mij vertellen waarneer de Industriële Revolutie begon?' vroeg de oude man. Hij keek even de klas rond toen niemand wat zei.
'Mevrouw Laurens?' Gosh, moest hij mij nou net hebben. Oké, kom op Yasmine, je had dit hoofdstuk al gehad.
'Euhm... rond 1870?' zei ik weifelend. De oude man knikte.
'Correct' en hij ging verder met op het bord dingen kriebelen. Ik kon zijn handschrift met moeite lezen. Na nog wat opdrachten uit het werkboek gemaakt te hebben ging de bel. Ik deed mijn boeken in de tas en stond op. Edward stond al in de deur. Ik liep naar hem toe.
'Oké, waarom sta je hier te wachten op mij?' vroeg ik aan hem terwijl ik mijn wenkbrauw optrok. Hij keek even moeilijk. Moest ie naar de wc ofzo? Even dacht ik dat er een korte glimlach over zijn gezicht ging. Maar dat had ik me vast verbeeld. Hij dacht even na en toen kwam er een grijns op zijn gezicht.
'Wat was dat nou tussen jou en Jessica?' vroeg hij plagerig. Verward keek ik hem aan. Dit wou hij mijn volgens mij niet vragen.
'Nou?' vroeg hij nog steeds met een plagerige toon. Ik was nog steeds verward. Te verward om te antwoorden.
'Ga je het met niet vertellen? Nou dan ga ik wel naar Jessica!' zei hij lachend en draaide zich om en liep naar de kantine. Ik rende hem achterna. Was hij nou zo snel, nam hij mega stappen of was ik nou zo langzaam?!
'Edward waag het!' riep ik. Ik hoorde hem lachen maar hij stopte niet. Hij liep de kantine binnen.
'EDWARD' riep ik en ik struikelde de kantine binnen. Ik lette niet op waar ik liep en daardoor ik uit gleed over gemorst drinken van iemand. Ik viel plat op de grond.
'Yasmine?' hoorde ik iemand zacht achter me zeggen. Ik kreunde zachtjes. Ik probeerde overeind te komen. Maar ik zakte door mijn arm heen toen er een stekende pijn door mijn hand ging. Shit... volgens mij had ik weer eens iets gebroken.
'Yasmine?' hoorde ik weer iemand zeggen, 'is alles goed?!' de persoon raakte een beetje in paniek. Ik hoorde voetstappen naderen.
'Wat is er gebeurd?' hoorde ik van alles kanten komen. Geërgerd deed ik nog een poging overeind te komen. Dit keer met meer succes. Waarschijnlijk omdat ik nu wist dat ik niet op mijn ene hand kon steunen. Ik ging voorzichtig op mijn benen staan.
'Is alles goed?' kwam er nu van alle kanten op me af.
'Yasmine, is alles oké? Het spijt me zo!' hoorde ik een stem die je zo van alle anderen kon onderscheiden. Het was de stem van Edward. Nou zijn excuus wou ik momenteel even niet. Ik duwde boos met mijn goede hand wat mensen aan de kant en liep naar de wc's. Ik keek in de spiegel en zag dat ik aan het huilen was. Toen keek ik naar mijn shirt. Fijn... Die was dus volledig gesaboteerd. De deur van de meisjes wc ging open. Boos keek ik naar de deur. Bella stond er in gevecht met twee stemmen of ze nou binnen moest komen of niet. Ze koos ervoor om binnen te komen.
'Is alles oké?' vroeg ze zachtjes. Oké, deze vraag was ik nu helemaal beu.
'Het gaat prima' zei ik bot. Het was even stil. Ik keek van uit mijn ooghoeken naar haar gezicht. Ze was geschokt vanwege mijn botte reactie.
'Edward heeft echt spijt' ging ze zachtjes verder.
'Waarom heeft hij spijt, hij kon er toch niks aan doen dat ik weer eens op mijn bek viel'
Ze was even stil, 'hij voelt zich schuldig omdat hij je een soort van opgefokt had zei hij...'
'Nou ik hoef zijn excuus niet, ten eerste omdat ik geen medelijden wil, en ten tweede er is geen reden dat hij zijn excuus moet aanbieden' En na deze woorden stormde ik de wc uit. Ik liep stampend naar mijn kluisje en haalde mijn jas en andere spullen eruit. Daarna liep ik boos naar buiten. Ik had mijn jas niet aan en begon daardoor al snel te rillen van de kou. Het was nog steeds bezig met stort regenen. Niet nadenkend liep ik naar mijn auto en deed de deur op. Ik stapte in gooide mijn spullen op de achterbank en reed naar huis.