Waar is?

"Alice, waar is Tamara?", het was ondertussen al meer dan een jaar geleden dat ik Alice leerde kennen. Alice is mijn grote zus. Ze staat altijd voor me klaar.
"Ik weet het niet...", mompelt Alice. Misschien was ze in de isoleercel of, of... Nee Tamara komt daar nooit terecht. Waarom zou ik dat überhaupt denken?
"Misschien is ze uitgebroken?", probeerde ik.
Alice keek dromerig uit het raam; "Nee, dat heb ik al zo vaak overwogen om te doen maar dat is onmogelijk."
"Wat dan? Is ze bewusteloos?"
"Zou kunnen. Ik hoop van niet, maar het kan"
Laat het niet zo zijn, alsjeblieft.
"Kan je je gave niet gebruiken? Je ziet toch toekomst? Wat zie je in Tamara's toekomst?"
"Evelien zo werkt het niet", Alice zucht.
"Probeer nou maar gewoon, maak je hoofd leeg en laat alles over aan je instinct."
"Goed", Ze nam een flinke hap adem en sloot haar ogen. Vol verwachting staarde ik haar aan, wat ging er gebeuren? Langzaam maar vastberaden liep Alice blindelings door de kamer. Haar ogen gingen geen millimeter open. Op haar hurken veegde ze wat stof van de muur.
"Wat doe je?", fluisterde ik. Alice antwoorde niet. Haar ogen gingen wijdopen, ze wenkte me om dichterbij te komen. Voorzichtig zette ik me naast haar neer. Wat had ze gevonden of ontdekt?