You're Still Here?

Ik werd wakker op een heel andere ondergrond dan zijn rug. Het licht was erg vaag en stemmen weerklonken vanuit de gang. Ik rechtte mijn rug en wreef de slaap uit mijn ogen.
De deur vloog opeens open en mijn moeder kwam binnen. Haar bruine haar zat helemaal in de war en de schaal in haar handen weerkaatste al het licht. Achter haar volgde Jasper met een triomfantelijke glimlach op zijn gezicht.
“We hebben ontbijt voor je gemaakt, je houd van toast toch?”
Ik knikte en glimlachte naar mijn moeder. Ze zette het neer op het bed, kuste mijn hoofd, wierp een blik op Jasper en verliet de kamer. Er was iets mis, ik kon het voelen, enkel kon ik niet precies zeggen wat.
“Eet…”
“Moet jij niet eten?”
Ik keek naar de kleur van zijn ogen, maar die waren nog steeds smeulend goud. Hij schudde zijn hoofd en nam het glas melk van de schotel,”Kijk, ik heb geoefend.”
In één teug goot hij het glas melk naar binnen en lachte, zonder zijn neus walgend op te trekken. Ik lachte,”wanneer heb je dat gedaan?”
“Ik miste je zo en enkel melk deed me aan jou denken…”
Ik fronste en verschool mijn glimlach,”melk doet je aan me denken? Waar slaagt dat nu weer op?”
Hij grijnsde,”Dat en Jacob, maar daar kon ik het nooit lang uitstaan…”
Ik keek hem verrast aan,”Jij bent bij Jake geweest?”
Hij knikte berekend en keek nog eens naar het bord. Ik zocht naar een reactie er op, maar enkel een vraag bleef in mijn hoofd.
“En jij leeft nog?”
Zijn lach weerklonk door de kamer,”Hij is zo slecht nog niet, hij komt morgen trouwens…”
“Jake komt hierheen?” vroeg ik enthousiast.
Hij knikte.
Ik nam een hap van de toast en nam een slok van de fruitsap.
“Dus, heb je iets gevonden wat je nog wil?”
Ik keek geschrokken op, mijn ogen groot van angst dat hij het zou weten. Hij lachte enkel, de krul om zijn mondhoeken me geruststellend.
“Ik bedacht me dat ik nog eens zo een avond wil als voor ik weg ging…” grijnsde ik en beet op m’n lip. Hij keek me voor even bedachtzaam aan, maar kust dan mijn grijns weg.
“In de kerk?” prevelde hij tegen mijn lippen.
Ik trok mijn lippen van die van hem en keek hem geshockeerd aan,”Mr. Hale, in het huis van god?! U kan dat niet menen, ik ben diep teleurgesteld in u…” zei ik fake. Hij lachte weer, hij lachte vaak.
“Waarom lach je de hele tijd?” vroeg ik zacht.
“Ik ben gelukkig?”
“Omdat je geen seks krijgt in een kerk…”
Zijn lach weergalmde door mijn kamer en hij schudde zijn hoofd, “Nee…”
“Omdat je… “ peinsde ik,”melk gedronken hebt?”
“Dat is hem! Je kent me te goed…”
Ik lachte en drukte een kus op zijn lippen,”Melk ik goed voor je botten, je word er sterk van…”
Hij keek me kwaad aan,”Ben ik niet sterk dan?”
“Lieverd, heb je Emmett al gezien?”
Hij grimaste, “Nee, nooit gezien.”