You're like driving on a Sunday

Claudia’s POV:
‘Houd je d’r buiten, eikel! Ik reken wel met d’r af!’, gil ik naar Frank. ‘Ze is ook mijn dochter, stom wijf!’, en hij komt naar me opgerend. Voordat ik het weet heeft hij z’n arm om m’n nek geslagen en hij blijft er maar aan trekken. Ik voel dat ik steeds minder lucht krijg. ‘PAPA, NEE!’, hoor ik Mischa nog schreeuwen voordat ik helemaal zwart zie.

Jeptha’s POV:
‘Fuck! PAP, LAAT HAAR LOS, JE VERMOORDT HAAR NOG!’, schreeuw ik, terwijl ik ondertussen z’n grip om mama’s nek probeer te verslappen. Ik zie dat papa door begint te krijgen wat hij aan het doen is en verschrikt laat hij haar snel los. ‘Mama? Mama?’, vraag ik, vrezend voor het ergste. En inderdaad, ze reageert niet. Snel voel ik aan haar hartslag. Ik laat een zucht van opluchting los; ze leeft nog. Ik zie dat m’n vader echt geschrokken is van z’n actie, hij loopt maar wat zenuwachtig rond te lopen en hij weet zich geen houding aan te nemen. ‘Sorry Jeptha, ik wist echt niet wat ik aan het doen was… Ik, ik…’, zegt hij verontschuldigend. ‘Flikker op’, sis ik terug. Hij had er eerder aan moeten denken, m’n moeder had wel dood kunnen zijn! Tuurlijk, het gaat de helft van de tijd niet goed tussen m’n moeder en mij, we hebben iedere dag ruzie en dat loopt weleens uit de hand, maar dit wil ik niet. Dit wens ik niemand toe. ‘Ik ga even een stukje rijden’, zegt m’n vader. Trillend houd hij de autosleutels vast.

Frank’s POV:
Shit, wat heb ik nu weer gedaan?, denk ik bij mezelf wanneer ik de motoren van de auto op hoor starten. Waarom moet ik altijd ruzie hebben met Claudia? Ik houd van haar, zielsveel. Maar toen ik haar zo zag staan in de gang, en ze naar me omkeek om te zeggen dat ik me nergens mee moest bemoeien… Claudia’s ogen stonden zwart, geen kleur. Nee, geen enkele kleur, maar zwart. Ik werd er bang van, het leek wel alsof ze bezeten was. Voordat ik het wist had ik m’n arm om haar nek gegooid en had ik mezelf niet meer onder controle. Het was pas toen ik Jeptha hoorde schreeuwen en huilen, tóen pas had ik door wat ik aan het doen was. Misschien kan ik maar beter wegblijven, voordat het nog meer uit de hand loopt. Opeens zie ik een bord naderen: Gevaar! U nadert een ravijn! Ik wil het niet, maar misschien is ’t voor het beste…