Cinderella #Three.

De volgende ochtend werd ik laat wakker, ik wierp een blik op de klok en besefte dat het al bijna middag was. Lang had ik dus niet meer, tijd genoeg om me klaar te maken, maar geen tijd om de zenuwen weg te krijgen. Niet dat die anders wel weg zouden zijn gegaan.
Na nog eens naar mijn jurk te hebben gekeken, liep ik met een grote lach op mijn gezicht de trap af.
In de keuken stond een mandje met croissants op tafel. Een goede start van de dag. Ik zette me neer aan tafel en smeerde een dikke kwak choco op de croissant.
In de badkamer viel mijn blik op een stukje wc-papier, waar mijn mama in al haar haast een boodschap had neergeschreven met een oogpotlood. Typisch dacht ik bij mezelf. Ik spoelde mijn tandenborstel af en nam het briefje op. 'Ben naar je tante, is gevallen over Chester, been gebroken, morgen terug. x

Hoe moest ik nu naar het bal geraken? was de eerste gedacht die door mijn hoofd schoot. Ik zou er nooit op tijd kunnen geraken als ik met de fiets ging. En zag je me daar al zitten in mijn nieuwe jurk en met mijn hakken. Stomme tante, stomme chester. Chester was zo’n stom achterlijk beest, een hond kon je het niet noemen. Maar mijn tante was er super aan gehecht geweest, ze vond hem de mooiste hond ter wereld. Waarom snapte ik niet, hij had kale plekken, hij stonk en hij had een platte neus net alsof hij heel dikwijls tegen een muur gelopen was. Dat was waarschijnlijk ook zo. Stom beest!!

In de zetel dacht ik na over wat ik de rest van de namiddag ging doen. Misschien kon ik.. nee. Of anders .. nee. Alsof iemand wist welk probleem ik had, ging mijn gsm af. 'Hi, al zenuwachtig? Ben onderweg, om je door de namiddag heen te loodsen. x3. Brooke' Ze kende me gewoon veel te goed ging er door mijn hoofd. ’Graag ik word zot!! x3. Ash’ stuurde ik terug.
In afwachting van Brooke, zette ik de tv maar op. Alleen was er niets op. Ik had de beperkte keuze uit belspelletjes -dacht het niet-, online shop -echt niet-, nog meer belspelletjes en nog meer online shop. Snel zapte ik verder tot ik op een muziekzender kwam. Een lach verscheen op mijn gezicht toen ik de bekende melodie van S.O.S. hoorde. Vrolijk zong ik mee en het liedje was net gedaan toen de bel ging. Brooke.