Schreeuwend staat hij weer voor me, mijn foute vriend, Dash.Hij was 25, maar zag eruit als 20.Hij had lang, wild zwart haar, bruine ogen, was lang en zag er op het eerste oog té perfect uit.De droom jongen die eigenlijk niet zou moeten bestaan.Maar hij is dat soort joch waarvoor ze meiden waarschuwen, de loverboy.
Ik was verliefd op hem geworden en hij deed alles voor me, hij gaf me alles en gaf me een veilig gevoel.Thuis had ik het zeer zeker niet slecht, maar ik was wel dat soort persoon dat makkelijk te onderscheiden was.Qua kleding en mening, maar bij hem dus ook qua zwakte waarvan ik niet wist dat het zo sterk te zien was.Maar goed, je kent het wel, eerste geven ze je alles.Kleren, schoenen, sieraden en ga zo maar door en dan krijg je die zin te horen; "Ik heb geen geld meer en moet iemand nog afbetalen anders hebben we straks problemen..En jij gaat me ermee helpen". In eerste instantie denk je 'oke, het zal wel goed zijn', maar dan..Ze brengen je ergens naar toe, meestal een vies oud muffig café met die mannen beginnend vanaf de 25.Ze kijken je aan, wetend dat jij een nieuw speeltje bent voor hun, en van dán besef je waarin je bent beland.Je beseft dat je bent belandt in de handen van een loverboy, in de handen van de mannen die seks te kort hebben of het voor hun plezier willen doen.Maar ik heb met Dash erover gepraat en veel moeite gedaan en veel klappen ervoor gekregen, maar het heeft ervoor gezorgd dat ik daar minder ben.Dan vraag je je zeker af 'wat doet ze dan?'.Nou ik sta in een druk café, waar veel gezopen en gedanst word, op de bar te dansen in een klein rokje en een top op te hoge hakken.Maar vanavond was het dansen op de bar misgegaan.De bar was nat door al het bier en ik gleed erdoor uit, van de bar tegen de grond.Niks gebroken gelukkig alleen mijn ribben gekneusd, maar Dash pikte dit niet en dus stond hij nu in onze kamer voor me te schreeuwen en rammelde hij me door elkaar, drie klappen was het meestal en ik heb ze al gehad.Als hij woedend werd zou hij hard slaan en dan was ik bang dat hij me dood zou slaan, of mijn gezicht.Als hij mijn gezicht zou raken zou dat betekenen dat ik voor een tijdje niet kon dansen en hem tot last zou zijn.'Je kunt ook helemaal niks goed doen, he trut?!'. Spuugt hij me in mijn gezicht en grijpt mijn haar vast en trekt mijn hoofd naar achteren.Met moeite kijk ik hem aan en voel tranen, tranen die ik jaren niet meer heb gehad.Vandaag was dus ook de dag dat ik het niet meer kon hebben.'Alsjeblieft Dash, hou op'. Smeek ik hem en pak met mijn handen zijn hand vast die aan mijn haren trok.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen