Cinderella #Six.

Ik draaide me langzaam om. En daar stond hij, net zo knap als anders zo niet, knapper. ’Hi’ antwoordde ik met schorre stem. ’Ik ben Joe’ stelde hij zichzelf voor. Teleurgesteld liet ik mijn hoofd hangen, hij wist niet meer wie ik was. Ik overwoog de mogelijkheden, zou ik mezelf voorstellen? Of zou ik wachten tot hij er zelf achter kwam wie ik was. Lang moest ik niet nadenken, Joe nam de beslissing voor me. ’Wil je dansen?’ vroeg hij en hij stak zijn hand uitnodigend naar me uit. 'Ja graag' antwoordde ik. Zodra ik zijn hand vastnam, voelde ik weer die kriebels in mijn buik.
Hij leidde me de dansvloer op en legde zijn handen op mijn heupen. Hij keek me glimlachend aan en voorzichtig legde ik mijn armen in zijn hals. We dansten zachtjes op de muziek en ik snap nogal tijd niet hoe ik die spanning heb overleefd.
Verschillende mensen keken naar ons, zich afvragend wie dat onbekende meisje was die met Joe danste. Aan de andere kant van de zaal stonden Nick en Kevin ons goedkeurend in zich op te nemen, ik kon er niets aan doen dan te denken dan dat dit was wat ze wilden. Joe boog zich naar me toe. 'Je ziet er mooi uit.. Ashley' zei hij. Verbaasd keek ik hem aan. 'Dacht je dat ik je niet herkend had misschien? Ik herkende je meteen toen je binnenkwam’ ging hij verder. Hij me herkent was het enige waar ik nog aan kon denken.
’Je ziet er echt prachtig uit’ zei hij blozend. Met een rood hoofd keek ik naar beneden. 'Dankje'
We dansten verder en ik voelde hoe de energie tussen ons toenam en ik wist dat hij het ook voelde. De manier waarop hij naar me keek, hoe hij me vasthield. Hij bleef in mijn ogen staren, ik duizelde er van, die bruine ogen. ’Ik-’ begon hij maar hij werd onderbroken door Denise.
’Mag ik even jullie aandacht?' vroeg ze vanvoor op het podium. Het geroezemoes in de zaal stierf weg en de muziek stopte. 'Zoals jullie natuurlijk allemaal weten zijn we hier voor Joe’s 19de verjaardag’ zei ze. ’En nu willen we jullie vragen om mee naar buiten te komen. Want Joe schat, we hebben een verrassing voor je! zei ze. Iedereen keek elkaar verbaasd een en liep druk pratend naar buiten.
Ook Joe was verbaasd en hij bleef even naar voor staren. 'Ga je nog naar buiten, of wil je je verrassing niet?' vroeg ik lachend. 'Twee verrassingen op één dag, ik wil wel meer jarig zijn' zei hij. Zonder het te vragen wist ik dat hij met de eerste verrassing mij bedoelde en dat voelde goed. Hij nam mijn hand vast en samen liepen we naar buiten.
Buiten aangekomen, stond er op de stoep een gloednieuwe motor met aanhangwagen. ’Wooow!! Thanks!!’ riep Joe blij. Hij liep naar zijn ouders en broers en omhelsde hen één voor één.
Hij draaide zich terug naar mij om en stak zijn hand uit. Aarzelend liep ik naar hem toe.
’Mooi he?’ vroeg hij. 'Ja heel mooi’ zei je. ’Misschien kunnen we samen eens weg gaan?' vroeg hij zacht. Meteen spitste ik mijn horen, zei hij nou wat ik dacht dat hij zei?
'Ja dat kunnen we doen' antwoordde ik nonchalant ook al was ik vanbinnen een vreugde dansje aan het doen. ’Wat ik daarnet wou zeggen..’ begon Joe. ’Ja?’ vroeg ik hoopvol. ’Wel, ik heb je al die jaren gemist en ik keek er echt naar uit om je vanavond terug te zien’ zei hij lichtjes verlegen. ’Ik ook’ zeg ik met een krop in mijn keel. Wachtend op wat zou komen. ’En euhm, wel. Ik hou van je’ zei hij zacht. Ik keek hem aan en toen drong het tot me door. Ongelovig staarde ik hem aan en ik besefte dat hij wachtte op een antwoord. 'Ik hou ook van jou' antwoordde ik met een lach op mijn gezicht. Zijn gezicht klaarde onmiddellijk op, hij boog zich naar mij toe en ik voelde zijn lippen op de mijne. Dit was waar ik 2 jaar op had gewacht en het was het waard. Op de achtergrond knalde het vuurwerk aan de hemel en mijn geluk kon niet op. Ik voelde me in de 7de hemel.

En hoe is het nu? vraag je je af. Wel Joe en ik zijn nog steeds samen. Ik reis met hem mee als hij op tour is en alle vrije momenten die hij heeft, brengen we samen door. Yes we live happily ever after.