Nachtmeries in zak en dromen wegegooit

Daar zit ik dan een klein en niet knap meisje.
Maar waar bekend van is dat ik altijd lach.
Altijd lach ik met een glimlach van oor tot oor. En daarom heb ik tot nu toe altijd mensen gehad die van me hielden. In ieder geval het lieten blijken,die me vertrouwt aankeken en beschremden en die me omarmden als ik me niet goe voelde. Daarom was ik nooit lang verdrietig totdat......................
Mijn tranen komen weer met liters als ik er aan denk. Al mijn dromen weg en al mijn nachtmerries kwamen uit allemaal in één keer.
Het ging zo snel! het gebeurde zo.
Ik zat zo als gewoonlijk in de tuin in mijn fantasie wereld ,vol vrede en vol magie en waar mijn moeder me zachtjes wiegd. Als een klein kind,met een deuntje dat ze altijd voor me zong en dat me altijd geruststelde.
En daar begon het............
Mijn vader kwam binnen met een gezicht waarvan niks goeds aan was te zien en hij riep kom snel! En ik kwam er, wat ik daar zag!
Het aller ergste wat me kon overkomen, daar lag mijn moeder koud en zonder leven en ze kwam nooit meer terug....................
Ik weet niet hoelang ik daar was blijven staan en ik huilde, maar het voelde lang.
ik had zin om mijn moeder wakker te maken en dat ze me ging wiegen.maar dat gebeurde niet, of was het maar een nachtmerrie?Zoals die andere keren dat ik deze nachtmerrie had.Ik kneep mezelf kei hard maar ik bleef nog steeds staan en er gebeurde niks.En vanaf dat moment was alles anders.
Ik was niet langer meer een vrolijk meisje. maar meer een droevig depressief typ.
En zo lagen al mijn dromen in duigen, mijn vriendje waarvan ik altijd droomde en die echt bestond wou me niet meer hebben.mijn vriendinnen lieten me ook in de steek.
Zo werd ik een in de steek gelaten ellendeling en op een dag liep ik weg.Ik had toch niets meer te zoeken in de wereld waar niemand iets wou weten van zoon ellendeling als mij.
Ik liep ver weg het bos in. ik begon steeds meer te verlangen om bij mijn moeder te zijn en te worden gewiegd in haar zachte armen die ze liefdevol beweegd.en zo liep ik naar de dichtbijzijnde treinspoor en zag een trein aan komen en besloot te springen .
en zo was ik voor altijd en eeuwig gelukkig bij mijn moeder.