Previously
Na een tijdje moet iedereen weg en zijn Lena en ik weer alleen.
Ik kan zien dat ze heel moe is. Dus wens ik haar Welterusten en probeer zelf ook wat te slapen.

Justin pov-
Na een uur liggen en draaien ben ik uiteindelijk ook ik slaap gevallen.
De volgende ochtend word ik gewekt met het nieuws dat ik na nog een klein onderzoekje naar huis mag.

Lena pov-
Ik word wakker en kijk in het rond. Waar is Justin?
Aan de zuster die mijn ontbijd komt brengen vraag ik waar hij is. 'Hij heeft nog een klein onderzoekje en dan mag hij naar huis.' Ik knik en eet mijn ontbijd op.
Een uurtje later komt Justin de kamer binnen met de dokter. Hij kijkt verveeld terwijl de dokter allemaal dingen noemt waar hij op moet letten.
Justin pakt zijn spullen bijeen. En komt even bij me zitten. 'Ik ben blij om weer naar huis te gaan, maar voel me vreselijk jou hier achter te laten.' 'Geeft niet, ik red me wel.' stel ik hem gerust. 'Oke, maar ik kom wel op bezoek! En ik heb mijn email-adres opgeschreven, zodat we kunnen msn'en.' Ik glimlach en knik. Yes! Een nieuwe vriend erbij. Nu nog Justin aan Marlies koppelen.

Toen Justin weg was, was het een stuk stiller en saaier in de kamer. Er kwam nog wel een ander meisje van mijn leeftijd hier liggen, maar die klaagde alleen maar.
Gelukkig had ik dagelijks mijn ouders, mijn broers, Marlies en Justin op bezoek die me weer opvrolijkte.
Niet te vaak jammer genoeg, want ik moest nog wel leren en examens maken.

Na anderhalve week in het ziekenhuis liggen mocht ik eindelijk weg. Ik kreeg een loopverband en ze leerde me hoe op krukken te lopen. Wat nog niet zo simpel is als het lijkt.

Eenmaal thuis aangekomen stapte ik onhandig de auto uit met m'n krukken en liep naar de voordeur, waarop vrolijk 'Welkom Thuis!' stond.
Binnen stonden mijn familie en vrienden om te vieren dat ik weer thuis was.
Toen ik het zag kreeg ik een brok in mijn keel.
Wat hou ik toch van ze!

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen