Life of THÉ Weirdo’s and There Guests. 21

# Bo

’Koooom!’ zeg ik ongeduldig en ik spring van één been op het andere. ’Rustig’ antwoordt Kevin die langzaam uit de auto stapt. Ik zucht diep. ’Kind blijf stilstaan’ zegt Jenny. Ik steek mijn tong uit en doe verder. ’Doe maar’ zegt Joe en Jenny kijkt hem vragend aan. ’Wat doen?’ vraagt ze met een engelengezicht. ’In je hoofd ben je met Bo mee aan het doen, dus nu het nu maar dan kunnen we naar binnen’. Jenny kijkt hem even grijnzend aan en doet dan met me mee. Ze haakt bij me in en we huppelen naar binnen, de jongens met de koffers achterlatend.
’Dat ziet er nogal zwaar uit’ zegt Jenny als de jongens met alle koffers aankomen. ’Ja’ beaam ik en ik knik. Kevin kijkt geïrriteerd op en trekt nog eens extra hard aan de koffer. ’Kevin?’ vraag ik voorzichtig. Naast me begint Jenny te gniffelen aangezien ze weet wat ik bedoel. ’Je weet toch dat daar karretjes voor bestaan hé?’ vraag ik en ik kijk hem onschuldig aan. Hij zucht diep en kijkt naar Joe en Nick die me verbaasd aankijken.
Uiteindelijk zijn we dan toch nog met bagage in het vliegtuig belandt en ik lig lekker lui in de gemakkelijke zetels. ’Ik wil ook wel een privé jet’ zegt Jenny en ze laat zich ook in één van de zetels vallen. ’Wel dan zou ik eerst maar heel veel geld verdienen’ zegt Joe die naast haar gaat zitten. Kevin komt naast me zitten en Nick zit van voor bij de piloot omdat hij dat zo graag ziet.
Mijn hoofd zakt langzaam op Kevins schouder en mijn ogen zakken telkens weer een beetje omlaag. Ik hoor hoe de stemmen van Joe, Jenny en Kevin op de achtergrond verdwijnen en zak weg in dromenland.

# Jenny

Joe legt zijn hand op mijn been en kijkt me glimlachend aan. Ik glimlach terug en kruip wat dichter tegen hem aan. Bo is ondertussen in slaap gevallen, ze ligt met haar hoofd op Kevins schoot en hij strijkt met zijn vingers door haar haren.
Joe neemt mijn hand vast, terwijl hij nog steeds in druk gesprek is met Kevin, en begint met zijn vingers cirkeltjes in mijn handpalm te maken. Ik leg genietend mijn hoofd tegen zijn schouder en volg het gesprek van Kevin en Joe tot ik zelf ook nog in slaap val.
’Jenny? Jenny?’. Ik open mijn ogen en wrijf de slaap er uit. ’We zijn er’ zegt Joe met zijn lieve glimlach. Uit mijn ooghoeken zie ik hoe Bo ook langzaam wakker wordt en slaperig om zich heen kijkt. ’Kom je?’ vraagt Joe. Hij steekt zijn hand uit en trekt me recht.