We rennen een trappenhuis in en ik voel de ijzeren trap pijn doen aan mijn voeten.Ik was uit mijn bed getrokken weet je nog?Ik rende hier dus rond in mijn pyjama.Op de hoogste verdieping is er nog een trap naar het dak en Dash sleurt me mee.Boven, hoog in de lucht, is het fris en ik sla mijn armen om me heen.We horen de sirenes van de politieauto's beneden.Dash ligt op de grond en kijkt over de rand heen.Ik ga langs hem liggen en kijk omlaag.Een misselijk gevoel betrekt me en kruip snel terug.Ik zag ze Ramon in een ziekenwagen, op een brancard, leggen en weg rijden.'Ze zullen ons snel vinden of niet?' Vraag ik zachtjes terwijl ik op een paar meter van Dash afzit.Hij komt terug gekropen en gaat voor me zitten.'Ik ben sneller.Mij krijgen ze nooit!' Ik wend mijn ogen af als ik de woede in zijn ogen zie.Mijn hart gaf echt om hem.Nog steeds, na alles wat hij me had aangedaan, hield ik nog steeds van hem.'Dash?' Zeg ik terwijl ik opsta en naar de rand van het gebouw loop.Dash' hoofd draait snel en hij steekt zijn hand uit naar me.'Doe niet'. Zeg hij en staat op.Van beneden hoorde je geroep en hoe er orders werden uitgeroepen om naar het dak te gaan.'Geef je om me?' Vraag ik zacht en kijk over de rand heen.Als ik terug kijk zie ik hem knikken.'Je doet je werk goed'. Ik bal mijn vuisten en voel de tranen lopen.'Je hebt..zeker nooit iets voor me gevoeld?' Vraag ik met zachte stem dat toch hard klonk.'Je moest een weten Dash..' Grom ik en schuif mijn voeten naar achteren.Dash' gezichtsuitdrukking verandert en hij pakt mijn handen vast. 'Spring niet'. 'Waarom niet?Ik ben alleen een hoer voor je!Ik ben door jou alles kwijt geraakt!' Gil ik naar hem.Voordat Dash' wat kan zeggen rennen zeven bewapende politie agenten het dak op.'Zet het meisje veilig neer en stap weg van haar!' Wordt Dash opgedrongen en hij kijkt mij aan.'Sorry..' Brengt hij uit en ik weet niet wat me overkomt.

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen