My part in this Game

Ik was stil geworden van het verhaal. Misschien denk je dat ik mij aanstel maar ik ben altijd al erg emotioneel geweest. Ik kan mij ook heel makkelijk inleven in iemand en dus nu ook in Jeyavi. Wat zou ze zich toch schuldig hebben gevoeld, ze had geen van haar beste vrienden kunnen redden in hun eigen ondergang. En als het klopt wat Kadaj zegt zou ze nog ergens rondzwerven met dat vreselijke schuldgevoel. Maar één ding snapte je niet. ‘Wat heb ik met dit alles te maken?’ Kadaj kwam dichterbij zitten. ‘Wij willen Moeder helpen, Ik, Loz en Yazoo moeten Moeder helpen zodat zij deze wereld kan heersen. Zodat Zij deze wereld kan gebruiken om door het oneindige te reizen en een nieuwe planeet te zoeken waar iedereen een gouden toekomst te gemoed gaat. Wij zijn hier voor echter niet geschikt dus we moeten onze broer weer tot leven wekken.’ Ik zag een soort verbeten jaloezie in Kadaj’s ogen. Maar Moeder is dood. Diezelfde broer heeft haar hoofd eraf gehaald en meegenomen. Wij weten niet waar het is. Het enige wat wij nodig hebben zijn haar cellen en een gastlichaam.’ Ik krijg een akelig gevoel dat ik snap wat ze willen. ‘Je wilt mij als gastlichaam gebruiken?! En als ik het daar nou is niet eens mee ben!’ Hij pakt mijn handen vast. ‘Het is niet zo erg als het lijkt. Zodra Moeder sterk genoeg is neemt ze een eigen lichaam. Ik moet ook een gastlichaam zij voor mijn broer.’ Ik Trek mijn handen los uit de zijne en sta op. ‘En wie is die broer dan wel niet?’ Kadaj was ook al opgestaan en wou een stap dichterbij doen, maar ik deed er al drie achteruit. ‘Sephiroth, de Sephiroth.’ Mijn mond viel open van verbazing. ‘Ja, het is allemaal niet zo makkelijk.Maar vertrouw mij, ik heb samen met mijn broers je thuis gebracht naar deze wereld. Die andere wereld was toch een hel voor je? Alsjeblieft, blijf bij ons. Word onze nieuwe zuster.’ Wat moest ik nou doen. Flitste er door mijnhoofd heen. Hij hadgelijk maar waarom voelde het dan niet goed wat ik ging doen. Waarom, elke keer dat ik hem aankeek krijg ik het gevoel dat hij het niet is die praat maar iemand of iets anders. Ik had het gevoel dat ik een hele stomme beslissing ging maken. Maar ik moest ze bedanken. ‘Oke, ik zou mij bij jullie aansluiten. Wat moet er dan gebeuren?’ Er gleed een zelfvoldane glimlach over zijn gezicht. ‘Eerst moeten we je inwijden.’

Pleas neem abo wnat ik ga niet meer waarschuwen:$