10.

Silke had zich al voorgesteld, nu was het mijn beurt. Maar ik kreeg geen woord over m’n lippen. ‘Jij moet dan Friedolien Evans zijn, de styliste.’ Zei Tom dan opeens, met z’n overmooie stem. ‘Eum, ja.’ Zei ik dan maar wat verlegen. Ik zag hem glimlachen, waardoor ik even moest blozen maar niemand merkte het. Maar goed ook! Bill draaide zich om en zei dat we hen konden volgen. Snel liepen we achter hun aan en even kneep ik nog in Silke haar hand, ik was echt verschrikkelijk zenuwachtig. Ik probeerde rustig in en uit te ademen om mezelf wat te kalmeren. Het lukte aardig, maar het kon nog altijd beter. Bill en Tom leidden ons naar binnen en zeiden dat we konden neerzitten in de zetel. Ze gingen over ons zitten en al snel nam Bill het woord, zoals altijd. ‘Zo, vertel eens over jullie zelf. We hebben wel al een en ander gelezen in jullie advertentie, maar toch zouden we graag meer weten.’ Hij was echt enthousiast want hij had twinkelingen in z’n ogen. Silke begon te praten, wat maar best was of ik ging weer te snel praten door m’n hyperactiviteit. Ja, inderdaad.. Ik was weer een half duracelkonijn. Niet het gepaste moment eigenlijk. Silke vertelde rustig over hoe we begonnen waren als visagiste en styliste en waarom we dat gekozen hadden. Eigenlijk een uitgebreide versie van de advertentie met nog een paar dingen erbij gevoegd. Zo vertelde ze ook voor wie we al gewerkt hadden. Naar mate dat Silke vertelde, hoe meer interesse de jongens toonden. Langzaam aan begon er een glimlach op m’n gezicht te komen, ik zag het al volledig zitten. Eindelijk kwam onze droom uit en zelf nog veel beter dan dat! We hadden eindelijk de broertjes ontmoet en we mochten nu zelf voor hen werken! Omg, wie had dat ooit gedacht. ‘Misschien kunnen jullie al eens een proefdag doen.’ Hoorde ik Tom zeggen, terwijl er een grijns op z’n gezicht verscheen. Meteen was ik weer aandachtig. ‘Wanneer dan?’ vroeg ik misschien iets te enthousiast. Hij lachte even maar zei toen dat dat vandaag wel zou kunnen. Ik keek Silke aan en zag dat ze het goed vond. ‘Ok dan, waar kunnen we beginnen?’