Joker, when will I see you again? 13

Het duurde langer dan ik dacht, zelfs de zij weggetjes die ik nam, leken het langer te maken. Met het geld dat in mijn zakken zat kocht ik een broodje dat ik onderweg op at. Soms dan zag ik koetsen voorbij komen, normale mensen en de borden die informatie over het circus gaven.

Moe leg ik me neer in het mos en trek de jas strakker om me heen. Zouden ze me al zoeken? Of zouden ze iets hebben van; laat maar gaan, ze is niet belangrijk?
Zuchtend draaien mijn ogen weg naar de grond en krijg herinneringen aan mijn ouders. Of eerder ván mijn ouders, hoe ze me op straat gooiden en aan mijn lot overlieten. Zouden ze nog le-, wacht, wat kan het mij schelen wat er met ze is gebeurd? Wel, eigenlijk veel hoor, je geeft het eigenlijk niet toe. Verbaasd kijk ik op. Waar kwam die stem vandaan. Waarom zou ze er om geven? Ze is op straat gezet! Zoekend kijk ik om me heen. Werd ik nu gek? Hoorde ik stemmen in mijn hoofd? 'Hallo?' Vraag ik zachtjes terwijl ik opsta en rond kijk. Pas op! Geschrokken spring ik aan de kant en zie de rode persoon weer. Ren! Ik wist niet waar de stem vandaan kwam, maar nu was het mijn enige hulp.