I think I love a Jonas Brother ♪ #3.

*Faith POV*

De bus rijdt hobbelend de kampplaats op. ’We zijn er!!’ roept een meisje achter mij overbodig.
’Yah think’ zeg ik met mijn ogen rollend.
’Kom we moeten snel zijn voor een goede hut!!’ zegt Demi en ze sleurt me mee naar buiten. Ik kan nog net mijn ipod meegritsen die naast me lag. Iedereen verzamelt zich buiten rond een monitor, ’Als iedereen hier is, kunnen we beginnen met de kampindeling’ nadat ze alle namen heeft afgeroepen, worden de hutten verdeeld.
Ik, Demi en Lies slepen onze koffer, zakken en gitaren naar de voor ons aangewezen hut. ’Please laat het een mooie zijn!’ herhaalt Demi de hele tijd tegen zichzelf. Lies opent de deur en we stappen naar binnen, ’Ziet er goed uit’ zeg ik goedkeurend.
’Deze is van mij!’ roept Lies en ze springt op een bed.
’En deze van mij!’ roept Demi en ze springt op een ander bed.
’Deze is dan zeker voor mij?’ vraag ik lachend. Ik drop mijn tas en gitaar op mijn bed en loop dan naar buiten om mijn koffer te halen.

*Nick POV*

’Er zijn nieuwe kampeerders’ zeg ik en ik laat het gordijn terug voor het raam vallen.
’Dan moeten we weer voorzichtig zijn’ zegt Kevin.
’Niemand mag ons zien’ gaat Joe verder. ’We hebben zoveel moeite gedaan om een break te nemen, zonder dat iemand weet waar we zitten’ gaat hij verder.
’Ja, maar we moeten wel nieuw materiaal hebben. Zonder nieuwe liedjes laat onze manager ons hier niet lang meer blijven’ zegt Kevin.

*Faith POV*

’Ik ga even op onderzoek uit he’ zeg ik nadat ik alles heb uitgepakt. Lies en Demi zijn nog druk bezig alles uit te pakken en steken elk een hand op.
Ik loop naar buiten en zwerf wat rond, er is een groot meer met springplank, er is zelfs een tennisbaan. Daar ga ik veel tijd doorbrengen.
’Heb jij Faith ergens gezien?’ hoor ik een bekende stem achter mij. Snel spring ik in de bosjes, net op tijd. Ruben komt de hoek omgelopen en kijkt speurend om zich heen. Ik zit heel onstabiel op mijn hurken en doe alle moeite om mijn evenwicht te bewaren.
’Er is nog steeds geen nieuws over de Jonas Brothers, kwatongen beweren dat ze zijn omgekomen, anderen beweren dat ze zijn ondergedoken om een pauze te nemen van hun drukke leven. We houden u op de hoogte’ ik kijk rond en zie een monitor met een radio staan.
Wat zou er gebeurd zijn? Hopelijk hebben ze gewoon een pauze… Oh Oh. Ik val op de grond en Ruben draait zich om, zijn ogen worden groot als hij mij tussen de bladeren ziet liggen.
’Faith?’ vraagt hij.
’Hi euhm, mooie struiken he?’ vraag ik nonchalant en ik sta recht.
’Als jij het zegt’ antwoordt hij en kijkt me raar aan.
’Ik moet maar eens gaan’ zeg ik en loop snel weg. Ik hoor Ruben nog ’wacht’ roepen, maar doe alsof ik het niet hoor.

-De volgende dag-

Ik stap uit bed en trippel op blote voeten naar de badkamer, ik laat het water van de douche lopen en kleed me ondertussen uit. Ik stap in de douche en warme waterstralen masseren mijn schouders. Als ik eenmaal wakker ben, droog ik me snel af en trek mijn kleren aan. Mijn haar bind ik in en nonchalente knot en dan ben ik klaar. Ik loop terug naar onze kamer, grijp mijn gitaar van langs mijn bed en loop dan naar buiten de frisse ochtendlucht in. Onderzoekend kijk ik om me heen en besluit om naar rechts te gaan na zo’n 5 minuten kom ik op een open plek, die uitkijkt over de hele kampplaats en over de weiden erom heen. Het is een prachtig zicht, nadat ik het uitvoerig bewonderd heb zet ik mij neer op een grote steen en begin te spelen. Als ik de smaak te pakken heb begin ik mee te zingen eerst aarzelend, maar dan overtuigend. Het is zo rustgevend, dat ik me voorneem dit elke dag te doen.

*Nick POV*

Stil loop ik naar de badkamer waar ik een korte broek en een T-shirt aantrek. Dan neem ik een waterflesje en loop ik naar buiten. Ik begin te joggen en kies ervoor om eens een andere route te nemen. Na zo’n 10 minuten hoor ik een gitaar als ik beter luister, hoor ik ook iemand zingen. Nieuwsgierig loop ik de richting uit, waar het geluid vandaan komt. Ik zie een meisje zitten van mijn leeftijd, ze heeft lange zwarte haren en een geweldige stem. Gehypnotiseerd blijf ik naar haar staren en ik spits mijn oren, om niets te hoeven missen, na een tijdje is ze klaar. Ze staat recht en loopt weg, richting het kamp. Ik loop naar de steen waar ze op zat en kijk haar na.

reacties?