I think I love a Jonas Brother ♪ #5.

jaja tnx to Celine heb ik die posterxD wel mr een miniding in A4-formaat ofzo, mrja maakt nie uit en ik heb ook zo die vn Nick met die leren jas en grijze T-shirtxD dies zo HOT! en vn JoexD

*Faith POV*

Naar adem happend kom ik terug boven water en kijk naar Demi en Lies die lui op hun handdoek van de zon liggen te genieten. Ik zwaai naar hen maar ze zien me niet, ‘dan niet’ denk ik en zwem wat heen en weer. Na een tijdje ben ik het beu en zwem terug naar de kant, ik hijs me uit het water. Als ik naast Lies sta, schudt ik al het water van me af en ze schiet met een gilletje recht.
’Haha(lol)’ lach ik en laat me dan op mijn handdoek vallen. Ik prop mijn ipod oortjes in en zet mijn favoriete muziek op, ’Everytime I think I’m closer to the heart of what it means to know just who I am’ zing ik zacht mee.

*Nick POV*

Ik, Kevin en Joe zijn nog altijd naar buiten aan het staren. ’Eigenlijk moeten we verder gaan met de muziek zegt Kevin zijn ogen gericht op de meisjes.
’Eigenlijk wel’ zegt Joe naar buiten starend.
’Hmm’ zeg ik, mijn ogen nog steeds gefixeerd op het meisje van deze morgen. Ze hijst zich op uit het water en schudt zich dan als een natte hond uit boven haar vriendin met de zwarte haren.
’Nu moet je haar gaan redden’ zeg ik tegen Kevin. Hij kijkt me betrapt aan.
’Hoezo?’ vraagt hij onschuldig. Ik kijk hem veelbetekenend aan en snel kijkt hij terug naar buiten.

*Faith POV*

’I turn on that radio as loud as it can go, wanna dance until my feet can’t feel the ground..’ zing ik luid mee en spring op van mijn handdoek. Vrolijk spring ik in het rond, meezingend met de muziek. Lies kijkt me raar aan en lachend trek ik haar omhoog, ze haalt haar schouders op en begint ook te zingen.
’Hand clapping, hip shaking, heartbreaking, there’s no faking what you feel when you riding home’ zingen we en we trekken ook Demi omhoog.
’Music’s in my soul’ zing ik uit volle borst.
’I can hear it everyday and every night’ zingt Lies.
’It’s the one thing on my mind’ zingt Demi. Ik pak haar handen vast en begin vrolijk heen en weer te springen, dan sleur ik Lies ook mee en samen springen en zingen we tot het liedje gedaan is. Nog nalachend laten we ons op onze handdoeken vallen en zingen nog wat liedjes die in ons opkomen.
De zon gaat langzaam onder en ik voel hoe de laatste stralen mijn huid verwarmen, uiteindelijk begin ik het koud te krijgen en een rilling glipt over mijn rug. Snel trek ik mijn broek en T-shirt aan en stel voor om terug te gaan.
’Ohnee!!’ roept Demi. ’We zijn te laat voor het eten!’ ik schiet recht, prop al mijn spullen in mijn tas en ren naar de eetzaal met Lies en Demi achter mij aan. Buiten adem kom ik aan in de eetzaal en sluip naar binnen. Ongezien kom ik bij het eten, leg wat op mijn dienblad en ga dan snel aan tafel zitten. Lies en Demi hebben minder geluk, ze worden tegenhouden door een monitor. Ik hoor niets van het gesprek, maar merk wel dat de monitor niet al te blij is. Na een tijdje komen Lies en Demi, met een volbeladen dienblad langs me zitten.
’En?’ vraag ik.
’We moeten als straf de eetzaal schoonmaken na het eten’ zegt Demi met haar ogen rollend.
’Bummer’ zeg ik. Nu kan ik wel nog wat gaan zingen.
’Tot seffes’ zeg ik als ik klaar ben met eten en ik sta op.
’Waar ga je naartoe?’ vraagt Lies.
’Wat rondhangen, dingen bekijken’ zeg en snel loop ik met mijn dienblad richting de uitgang. Ik zet mijn dienblad weg en loop naar onze hut, waar ik mijn gitaar haal. Dan loop ik richting, ‘mijn’ geheime plek.

*Nick POV*

’Ik ga even wandelen’ roep ik naar Joe en Kevin die naar een film aan het kijken zijn. Ik loop naar buiten en trek de deur achter me dicht, waar ik naartoe ga weet ik nog niet. Ik laat me gewoon leiden door mijn gevoel. De wind waait door mijn haren en brengt het geluid van een gitaar met zich mee, ik herken de klanken en kijk om me heen. De omgeving komt me bekend voor en dan zie ik ‘haar’. Ik verstop me op dezelfde plaats als deze morgen en bewonder het meisje van een afstand. Ik voel een drang om mee te zingen, maar durf niet. Bang dat ze schrikt en zal wegrennen.
Ze lijkt zo breekbaar zo gevoelig, zo anders dan daarnet toen ze vrolijk op en neer sprong en luidkeels meezong met ons liedje. Ze is een fan, gaat er door me heen, die gedachte glipt nog maar net mijn hoofd binnen en ze begint een ander liedje. Ik herken meteen de klanken die uit de gitaar komen. ‘They come and go but they don’t know that you are my beautiful’ zing ik in mijn gedachten mee.