Hoofdstuk 1

Edward en Carlisle houden me goed in de gaten. De geur van bloed is overweldigend. Waarom moest ik ookal weer persee mee naar dit verdomde ziekenhuis. IK WIL WEG. Maar net als ik me om wil draaien word al het bloederige van de lucht verstomd door een andere geur. Een meisje komt de hoek om. De wereld draait niet meer. Alleen de geur van haar zachte warme vormen. Weet je hoe een hevige regenbui ruikt, die alle andere geuren van de omgeving wegspoelt. Zo ruikt ze, de geur van O3 overspoelt al het bloed dat ik rook. "Ah, Darla, ik vroeg me al af waar je bleef" Carlisle lacht naar haar. Ze lacht terug en komt nader. Naast O3 ruik ik nu ook muskus en stro, nog steeds geen bloed. "Jazz" Edward sist. Natuurlijk weet hij wat ik denk, natuurlijk. Hij zal altijd weten wat ik denk. "Edward daar is Bella" zegt Carlisle, hij weet dat ik me aan m'n broertje erger. Edward loopt weg, hij weet het ook. "Ga maar weer aan het werk" zegt Carlisle tegen Darla. Darla knikt en loopt de andere kant op als Edward. Haar rode haar lijkt een rood soort goud als het over haar bottige schouders danst. "Alice, Jasper Alice" schreeuwt Edward me toe. Ik kijk hem een keer vernietigend aan. Dat weet ik toch zelf ook wel. En dan nog, er is nog nooit ook maar één wezen geweest dat me op zo'n manier kalmeert, zelfs zonder zich ervan bewust te zijn. Ik sluit m'n ogen en concentreer me nog even op Darla's emoties. Wat ik voel schot me echt, een lichte ongeloofelijkheid gemengt met nieuwsgierigheid en verscholen lust. "Ik ben naar huis Carlisle" zeg ik. Het bloed verstopt me neus weer als Darla de hoek om is. Carlisle knikt. "Ga maar" zegt hij. Ik draai me om en jog naar de uitgag die het meest logisch is voor een vluchtende vampier.

"Je zit ergens mee he" zegt Emmett. Joh, hoe heb je dat zo goed opgemerkt. "Jasper doe eens normaal man" zegt Edward. "Kut effe op Ed" grauw ik. Jacob staat op een afstandje te grinniken. De dames zijn op jacht, dus zitten we hier met z'n zessen, dolletjes. "Goed uitgedrukt" sneerd Edward. "Ja dolletjes ja" ik blaas als een kat. "Zo kan ie wel weer" roept Seth vanuit z'n hoekje. Ik heb de neiging om keihard AF te roepen. Edward moet lachen. "Wat" vraagt Emmett, dat gezicht van m. Ik proest het ook uit. "Je ontwijkt m'n vraag Jazz" zegt Emmett. "Omdat het een stomme vraag is" zegt Jacob. Das nog eens een goed antwoord. "Dus je zit ergens mee, vertel" Emmett gaat naast me zitten. "Vraag maar aan Eddy, die neust graag rond in andermans hoofd" zeg ik geïriteerd. Edward slaa z'n armen voor z'n brost over elkaar en steekt z'n neus in de lucht. "Sorry Emmett volgende keer beter" schaterd Seth. "He toe, vertel me" Emmett pruilt. Alle vijf proesten we het uit om Emmetts mislukte hoofd. "Er zijn dingen die je niet hoeft te weten Em" zeg ik kort af als m'n lachbui over is. Maar Edward denkt van niet. Ik voel aan hem dat ie me gaat verklikken. "Eergister gingen Jasper en ik naar Carlisle om hem die documenten na te brengen" begint hij. Stil, wees stil Ed. Edwards grijns groeit. Die smeerlul heeft er gewoon plezier in mij te krenken. "En daar hebben we Carlisle's assistente ontmoet" vervolgd Edward langzaam. "Hoe verliefd Jazz" Seth fluit. Ik smijt een kussen van de bank naar z'n hoofd. Seth vang behendig en verstopt z'n grijnzende gezicht in de paarse stof. Heel schattig hoor. "Maar onze lieve Darla is niet zomaar iemand" gaat Edward door. Jacob komt aan m'n andere kant zitten en Carlisle loopt nu ook de woonkamer in. "Darla is een kind van de maan" zegt Carlisle. "Een wat" vraagt Seth. "Een echte Weerwolf" antwoord ik. "Niet zoals wij" verduidelijkt Jacob. "Je meent het" Sethrolt z'n ogen. "Jasper krijgt haar niet uit z'n hoofd" zegt Edward. "Vind je het gek, wat zou jij doen, he wat zou jij doen als je een meisje tegen kwam die rook naar je kindertijd, toen je nog een mens was, wat zou jij doen als je plotseling geen bloed meer rook, alleen maar haar" ik vlieg op van de bank, klaar om Edward aan te vallen. "Jasper Nee" Jacob verheft z'n stem. Ik ga terug zitten. "Je hebt gelijk Jasper, maar je moet het aan Alice vertellen" zegt Carlisle. "Je blijft aan Darla denken, vooral aan haar emoties" Edwards stem is zacht en onheilspellend. Edward houd je kop, het is onwillekeurig, ik kan er niks aan doen. "Vooral aan haar verscholen lust" Edward legt de klemtoon wel heel erg op lust. "Loop gerust naar de hell Edward" grom ik.


"JASPER" gilt Alice. "Ik ben hier naast je" zeg ik met klem. "Niet helemaal" protesteerd Alice. Ik zucht, natuurlijk niet. In jou wereld niet Alice. "Ik was naar je toeomst aan het kijken en ineens werd alles zwart" Alice pruilt. Ik zucht een beetje schuldig, ik was inderdaad aan het denken.... aan Darla, hoe het zou zijn...... "Het spijt me" mompel ik. "Hoe bedoel je" vraagt Alice. Een wonder, Edward had me niet verlinkt! "Laatst, in het ziekenhuis, heb ik iemand ontmoet, Carlisle's assistente" prevel ik. "Jullie delen dus een toekomst" zegt Alice. "Goed mogelijk" zeg ik. "Wat is er dan" vraagt Alice. "Ze is een dochter van de maan" antwoord ik. "Je hebt haar toch niet aangevallen he" roept Alice angstig. "Nee" ik klop haar op haar hand. Maar ik weet waar haar paniek van paniek vandaan komt. Een druppel te veel en een vampier bezwijkt aan een over dozis weerwolf bloed. Weerwolf bloed is voor ons vampier als drugs voor risico mensen. Zwaar verslavend en een beetje te veel betekend het einde. "Ze heeft een kalmerende werking Alice, haar geur overstemd al het bloed dat daar in het ziekenhuis is . En ze ruikt zoals vroger in het zuiden op de boerderij van Pa en Ma" ik zucht vertwijfeld.