I think I love a Jonas Brother ♪ #12.

stoere Nick

~FAITH POV~

Ik draai mij kreunend [nee nie zo:O] om als er hard op de deur wordt geklopt. Ik hoor hoe Demi en Lies zuchten en de dekens over zich heen trekken. Dan gaat de deur open en een straal zonlicht glipt de kamer in. Snel hou ik mijn hand voor mijn ogen, ik kan niet zien wie er aan de deur staat, dus ik druk mijn hoofd in mijn kussen.
’Hi’ hoor ik in mijn oor, ik kijk op en verschrikt val ik uit bed. Ruben kijkt me lachend aan en steekt zijn hand uit, ik negeer hem en krabbel overeind.
’Wat doe jij hier?’ vraag ik geïrriteerd.
’Gewoon ik dacht dat we iets konden doen ofzo’ zegt hij shouderophalend.
’Wat?’ vraag ik. De irritatie in mijn stem klinkt nu echt wel door, maar Ruben lijkt het niet te merken.
’Gaan wandelen ofzo’ zegt hij.
Ik kijk hem scheef aan, ’waarom?’
’Ik moet eens met je praten, ik wacht buiten op je’
Nu moet ik wel met hem mee gaan, ik maak me klaar in de badkamer en loop dan naar buiten. Naast Ruben loop ik verder en verder, tot hij uiteindelijk begint te praten.
’Waarom negeer je me altijd?’ vraagt hij.
’Ik negeer je niet’ antwoord ik.
’Je ontwijkt me altijd, dat is hetzelfde’ zegt hij en hij kijkt me doordringend aan. Ik wend snel mijn hoofd af, ik hoor hoe hij zucht en ik kijk op. Hij heeft een rare blik in zijn ogen en voor ik het weet voel ik zijn lippen op mijn mond. Snel duw ik hem van mij af.

~NICK POV~

‘Faith’ wil ik roepen als ik haar zie, maar dan zie ik dat ze niet alleen is. Er loopt een jongen naast haar, hij begint tegen haar te praten en ze staan stil. Geshockt valt mijn mond open als ik hen zie kussen. Dat kan niet!! Dat mag niet!! denk ik tot Faith hem van haar af duwt. Ze kijkt hem kwaad aan en ik haal opgelucht adem. Hij neemt haar ruw vast en drukt opnieuw een kus op haar lippen, ik zie hoe ze tegenstribbeld, maar hij is veel te sterk. Ze schopt en slaat, maar het heeft geen zin.
Ik loop op hen af en trek Faith los, ze komt achter me staan en beschermend hou ik mijn armen voor haar.
’Is dat je vriendje?’ vraag de jongen spottend. ’Je kan toch wel beter krijgen he. Je kan mij krijgen’ zegt hij.
’Ik wil jou niet’ zegt Faith.
’Tuurlijk wel. Iedereen wilt me’ zegt hij met een zelfingenomen grijns, hij komt terug naar voor en duwt me aan de kant. Hij wilt Faith terug vastgrijpen, maar ik trek hem naar achter en boks hem in zijn gezicht en hij valt op de grond. Hij grijpt naar zijn mond waar bloed uitkomt en kijkt me kwaad aan.
’Waar bemoei jij je mee?’ vraagt hij kwaad aan me.
’Ga weg Ruben’ roept Faith achter me. Hij kijkt nog eens kwaad naar mij en rent dan weg.
Ik draai me om en zie Faith dar aangeslagen staan, troostend sla ik mijn armen om haar heen en hou haar tegen me aan.
’Gaat het?’ vraag ik als ik haar loslaat. Ze knikt en glimlacht, ’wie is dat?’ vraag ik.
’Een jongen van bij mij op school’ antwoordt ze. ’Hij is allang verliefd op me, maar ik niet op hem’
’Je moet er iets van zeggen, tegen je monitors’ zeg ik.
’Ik denk dat je hem wel bang hebt gemaakt. Hij zal het waarschijnlijk niet nog eens proberen’ zegt ze met een lach.
’Ik ben dan ook sterk he’ zeg ik en ik span mijn arm spieren op.
’Uhu’ knikt ze lachend.




heel sterk(A) [/zwijmel zwijmel]