I think I love a Jonas Brother ♪ #24.

#FAITH POV

Ik rol met mijn ogen als ze weer beginnen te vragen of we een koppel zijn. Nick kijkt me lachend aan en draait zich naar de pers, ’nee we zijn alleen maar vrienden’ zegt hij eerlijk. Ik probeer zo goed mogelijk te verbergen hoe veel me dat kwetst, we zijn alleen maar vrienden en daar moet ik mee leren leven. Demi en Lies hebben alle twee het geluk gehad dat Kevin en Joe ook verliefd waren op hun. Maar ik heb dat geluk niet, wie weet eindig ik nog als oude vrijster. En anders kan ik nog altijd naar Ruben gaan, de gedachte alleen al laat me rillen. ’Faith?’ hoor ik, ik voel een por in mijn ribben en ik kijk op. Nick kijkt me vragend aan en ik merk dat alle pers weg is. ’Is het gedaan?’ vraag ik overbodig. ’Nee ze hebben allemaal even een plaspauze’ grapt Nick. Ik geef hem lachend een duw en volg de rest dan naar buiten.
’Wat hebben we nu ook weer?’ vraag ik als we in de auto zitten. ’Waar zit jij met je gedachten?’ vraagt Nick. ‘Bij jou.’ ’Nergens’ lieg ik. ’Kleren uitkiezen zodat we na de lunch meteen aan de fotoshoot kunnen beginnen’ beantwoordt Lies mijn vraag. ’Aha’ zeg ik knikkend.

’Oeeh ik wil deze!’ zegt Demi zodra we de kleedkamer binnenkomen. Zij en Lies stormen meteen op de kleren af en ik slenter er achter aan. ’Moet jij ook niet rennen?’ vraagt Nick lachend. ’Nee ik heb een andere smaak als hen, dus ik hoef niet snel te zijn’ antwoord ik. ’Handig’ zegt hij. Ik knik en samen lopen we naar Lies en Demi die al druk bezig zijn met een outfit samen te stellen. ’Ik ga deze passen’ zegt Demi. ’Ik ook’ zegt Lies. Ze lopen naar buiten gevolgd door Joe en Kevin. Ik vraag me af hoe lang het gaat duren eer ze Kevin en Joe terug sturen. Net alsof hij mijn gedachten heeft geraden, begint Nick af te tellen. ’5, 4, 3, 2, 1’ De deur gaat open en jawel daar komen Joe en Kevin binnen. Ik kijk ze even lachend aan en draai me dan naar de kleren. Op mijn gemak begin ik te zoeken naar een outfit die helemaal mij is. Kevin, Joe en Nick kijken bij de kleren die er voor hun hangen en na een tijdje zijn Nick en ik de enigen die er nog staan. Ik wordt het maar niet over eens welk topje ik wil. ’Klaar?’ vraag Nick achter me. Ik maak een klein sprongetje van de schrik, zo geconcentreerd was ik bezig. ’Ik kan niet kiezen’ zeg ik. Ik hou hem de 2 topjes voor en kijk hem vragend aan. Hij kijkt er even naar en kijkt dan naar het rek, hij zoekt even en haalt er dan een ander uit. ’Dit zeker en vast’ zegt hij. ’Dat zal je echt mooi staan’ zegt hij. En ofwel verbeeld ik het me ofwel moet hij blozen, hij loopt de kleedkamer uit en ik kijk naar het topje dat hij voor me heeft gekozen. Ik ben er nu al verliefd op.
Na de lunch moeten we foto’s laten maken, eerst iedereen apart en dan moeten de koppels. Verveeld staar ik naar het scherm waarop alle foto’s komen, de eerste 5 minuten was het fijn om Demi en Joe samen te zien poseren, maar nu wordt het saai. Stiekem wil ik daar staan, met Nick.
Zo’n kwartier later zijn Demi en Joe klaar en zijn Kevin en Lies aan de beurt. Ik heb het gevoel dat ik in slaap ga vallen, ik probeer ongemerkt wat te verschuiven op mijn stoel.

#NICK POV

Langs me merk ik ineens dat Faith haar ogenleden langzaam toe zakken. Haar hoofd zakt op mijn schouder en ze kriebelt even grappig met haar neus als er een lok van haar haar naar voren valt. Ik strijk de lok uit haar gezicht en wrijf even over haar wang, er verschijnt een lach op haar gezicht. Ze zal wel een mooie droom hebben, zou ze ooit over mij dromen? Deze nacht nog heb ik over haar gedroomd, we waren samen naar de kermis gegaan en ik wou haar net kussen toen ze ineens verdween. Het was eigenlijk meer een nachtmerrie nu ik erover nadenk, naast me ligt Faith nog vredig te slapen en ik kijk naar haar mooie gezicht dat me zelfs in mijn slaap achtervolgt.
’Ok nu jullie’ Ik kijk op en de fotograaf kijkt me vragend aan. ’Wij?’ vraag ik verward. Langs me wordt Faith langzaam wakker en ze wrijft slaperig in haar ogen. Ik moet me bedwingen om haar niet aan te staren en richt me vlug terug op de fotograaf. ’Komaan ik heb niet de hele dag’ zegt hij verveeld. ’We zijn geen koppel’ zeg ik. ’Koppel, geen koppel. Jullie hoeven niet verliefd te kijken ofzo. Gewoon foto’s met jullie twee, hoe goed jullie wel niet bevriend zijn blablabla’ zegt hij weer op zo'n verveeld toontje. Hij draait zich terug om en begint wat aan zijn camera te prutsen. ’Dat moet niet al te moeilijk worden’ zegt Faith. Ze lacht naar me en trekt me recht. ’Kom we gaan doen alsof we goede vrienden zijn’ Ze trekt me mee voor de camera en geeft me lachend aan duw. Flits. ’Geweldig! Dat wil ik zien! Echte vriendschap’ roept de fotograaf.

een langere om goed te maken dat er een maand geen waren