The Story Of The Last Vampire 17

I Swear To Drunk, I'm Not God!

‘wat denk jij nou! Er zijn genoeg mooie meiden hier!’ protesteerde hij.
Sivica grijnsde, ‘dan ga ik wel op zoek naar iemand om mee te dansen’ zei ze, maar maakte geen aanstalten om dit ook echt te doen.
Dit zag Krad uiteraard niet, aangezien hij de andere kant op keek, maar toen hij dit hoorde draaide hij zich abrupt om. ‘ben je gek!? In die kleding vraag je gewoon om een aanranding!’
Sivica grijnsde nog breder, ‘nou! Dan moet jij maar met me gaan dansen!’

Onder het dansen dacht Krad plots weer aan een vraag die hij wou stellen, ‘Sivica! Hoe kom je aan die jurk? Je had helemaal geen spullen bij je!’
Sivica grijnsde, ze vroeg zich al af wanneer hij het zou vragen, ‘jij hebt vast ook wel gemerkt dat ik telkens uit je kamer ging?’ het was een vraag, maar ook weer niet want Sivica ging meteen verder zonder op antwoord te wachten, ‘Ik heb even wat vrienden gemaakt en dingen geregeld!, ik ga toch zeker niet in mijn alledaagse kloffie feesten?’
En daarmee was de discussie gesloten.

De dansnummers volgden elkaar in rap tempo op, de één sneller dan de ander, met veel tekst en met weinig, één ding was wel zeker, zodra ze naar huis zouden gaan die avond zouden ze zo doof zijn als een mens.
Trollen en gnomen passeerden het grote plein met vampiers, maar geen van alleen deden de moeite om mee te doen in het feesten, iedereen wist wat dit was.
Het jaarlijkse vampier-feest, het enige feest exclusief voor vampiers in het land Isynta.
Vampiers vierden hun vrijheid en ontmoetten levenspartners in het feestgedrom.
Vechten was uit den boze, als iemand de neiging had om oproer te veroorzaken werd dit ruw afgestraft door hem uit de gemeenschap te gooien.
Dit was een avond vol drank en plezier. Niks kon dat verstoren! Zelfs de vrouwen die normaal om Krad heen zouden hangen lieten hem voor deze avond met rust.

De nacht vorderde en naarmate het later werd voelde iedereen op het plein zich levendiger worden en de drankjes vlogen de bar af.
Sivica had al meerdere slokken gestolen van het “speciale” bloed van Krad en begon zich behoorlijk draaierig te voelen, Krad lachtte luid en dronk zijn 6de glas weg.
Bloed, met alcohol, hij vond het altijd al heerlijk.
Bacara bleef er zoals verwacht vanaf, hij had liever puur bloed zonder aanpassingen en dronk dus ook geen alcohol, daar kwam bij, als Krad zo door zou drinken met Sivica zou iemand ze toch naar huis moeten dragen?

Sivica was speels aan het dansen met Krad, voorzichtig zijn grenzen opzoekend, de drank maakte haar losser en het beviel d’r wel.
Ze zoende hem in zijn nek, dansend op de wilde muziek en voelde hoe zijn haren met elke aanraking rechter overeind gingen staan, ze grijnsde en haalde haar hoektanden langzaam langs Krad zijn nek heen, 2 rode strepen achterlatend.
‘Au..’ was het rustige antwoord van Krad en hij tilde Sivica haar hoofd op, ‘was dat nodig?’ vroeg hij met een kleine glimlach op zijn gezicht, hij wist allang dat Sivica niet helder dacht door de drank, maar het kon hem niks schelen.
‘eigenlijk wel..’ antwoordde Sivica en ze legde haar armen in Krad zijn nek en trok hem dichterbij, het nogmaals proberend.
Krad trok weg en hield Sivica haar hoofd stevig vast, ‘ga mensen bijten met die tandjes van je’ grinnikte Krad.
Niemand het het volgende kunnen zien aankomen, zelfs Sivica niet, en zij was degene die het deed, ze gaf de drank de schuld.
Sivica boog voorover en duwde de handen van Krad weg van haar gezicht waardoor hij geen tegenstand kon bieden terwijl Sivica hem zoende.
Krad zijn ogen werden groot van shock, terwijl Sivica tegenover hem ze juist stijf dicht hield.
Plots trok ze weg en opende haar ogen, ze keek hem aan, afwachtend wat hij zou gaan zeggen maar zonder emotie op haar gezicht die kon verraden wat ze wou horen.
‘dat was onverwacht…’ was het eerste wat Krad kon uitbrengen, Sivica bleef kijken, nog steeds had ze geen duidelijk antwoord gekregen.
Krad grijnsde lichtjes, ‘Maar het beviel me wel.’ Zei hij toen en Sivica lachtte, ‘dan wil ik nu nog een slokje van je drinken!’
‘ben je niet wat jong om een alcoholist te worden?’ grinnikte Krad en hij gaf Sivica zijn beker.
‘Jij drinkt meer dan mij hoor!’ zei ze terug en nam een grote slok waarna Krad de beker weer terug griste, ‘Gelukkig kan ik er ook beter tegen dan jou!’

De nacht vorderde, en al veel te snel werd het tijd voor de vampiers om het plein te verlaten, de trollen zorgden ervoor dat alles werd opgeruimd, aangezien de meeste vampiers veel te dronken waren om ook maar een normale stap te zetten.
Sivica was daar één van, de alcohol deed plotseling zijn werk en van het ene op het andere moment werd het moeilijk voor haar om te staan of lopen.
Dat is ook de reden dat ze nu op Krad zijn rug hing, liedjes zingend over piraten.
‘Wij z’n piraatjes!, onze dolkien zin van steel! Wie z’n de schrok der zeetjes, jaaaaaah stuk vor stak allemmal!!’ zong ze luidkeels zo vals als maar kon.
Het enige wat Krad kon doen was Lachen…