"Neey! Ik wil niet!!!", gilde ik. De genadeloze man sleurde me mee. Ik wist wel waarom... maar deze keer kon ik het echt niet helpen. In de kamer kwam een beklemmend gevoel in me naar boven. Het nam me helemaal over. Dit was nog nooit eerder gebeurd. Misschien lag het aan de stemming van de mensen, misschien mij. In ieder geval; het zou weer een lange eenzame nacht worden. Mijn hart bonkte als een gek. Alles in me schreeuwde dat ik niet het donker van de kelder, waar de cellen zich bevonden, in moest. Alice had het gezegd, het viel niet te vermijden!
De in schaduw gehulde gang doemde voor mij op. Schichterig spitste ik mijn oren en ergens dacht ik een rode gloed in de vorm van ogen op te zien lichten. Ik krijste mijn longen uit mijn lijf. Het had allemaal geen zin.
"Alstublieft", huilde ik; "Laat me niet hier achter!", een warme traan rolde over mijn koude wang. Heel even keerde de man zijn gezicht naar mij toe. Toen ik zijn ogen zag flitsten twee beelden, waarvan ik niet wist waarvan ze kwamen, door mijn hoofd. Twee paar ogen. Een gouden paar en een paar rode. Beide hadden ze donkere wallen onder zich en waren ze omsingelt door een witte tot lichtgrijze huid. Vreemd genoeg wekten ze allebei een totaal ander gevoel bij mij op. De rode waren dreigend, ik wilde me er geheel tegen verzetten. Terwijl de gele warm en vertrouwd aandeden.
Waar sloeg dit in vredesnaam op!
~more to follow,
please react+kudos if you like!~

Reageer (3)

  • Suspect

    oe,, Snel Verder!

    1 decennium geleden
  • nakito

    deze is ook leuk!! hier moet je ook mee verder gaan (A)(lol)

    1 decennium geleden
  • ailine39

    mooi verder

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen