{Narnia}When two enemies fall in love [Seventy-seven.]

Susan grijnsde naar Peter:'Héhé,het was leuk hen te zien!''Ja!'Lucy sprong in het zand en het kroop tussen haar tenen.'Ik hoop dat die paarden erg trouw zijn!'zei Edmund hopend,'Want ik zie hen niet meer.''Ach ja!'zei Caspian overtuigd,'En dan zeker Destrier,die was altijd trouw aan mij.''Dat zullen we dan wel zien!'zei Susan glimlachend.Ze gingen naar het bos en ja hoor,de paarden stonden op een veldje met muntgroen gras.'Jaaaaa!'zei Lucy blij,'Ze staan hier!'en steeg op haar paard.Snel reden ze naar hun kasteel,het nagebouwde Cair Paravel.Caspian had er toch zijn werk van gemaakt.Binnen deden ze snel andere kleren aan,want het was niet practisch om met natte kleren te blijven rondlopen.De jongens zaten met hun schoenen op tafel te relaxen,tot de grote ergernis van Susan.Opeens vloog de deur open en een blije doctor Cornelius kwam tevoorschijn.'O koningen en koninginnen,'zei hij erg enthousiast voor zijn leeftijd,'We hebben onverwachts hoog bezoek vandaag.Ik denk dat jullie ook blij zullen zijn,kom kom.'Ze keken elkaar verbaasd aan en volgden Cornelius naar buiten.Lucy sloeg haar handen voor haar mond.Een leeuw met gouden manen en ogen als glinsterende topazen stond voor het kasteel.'Alsan!'riep Lucy blij.Snel buigden ze allemaal.'Sta maar op,koningen en koninginnen van Narnia,'zei Aslan zakelijk.Caspian,Peter,Susan,Edmund en Lucy stonden gelukkig op.Bella bleef staan.'Ach ja,'zei Aslan alsof hij dit had verwacht,'Daar had ik aan moeten denken.Isabella Summer Darwin,kan jij even meekomen?''Natuurlijk Aslan,'zei Bella verbaasd en ging met Aslan mee,rond het kasteel.