14.

Rillend open ik de deur naar de gang toe. “Wauw…” hoor ik Bil achter me. “Wat?” vraag ik en kijk hem aan. “Groot huis” zegt hij. Ik lach en doe snel de deur dicht. Op onze sokken lopen we door naar de huiskamer. Bill gaat zitten op de bank terwijl ik doorloop de keuken in. “Wil je wat drinken?” “Ja, iets warms graag” “Warme chocolade melk?” vraag ik. “Ja!” zegt hij enthousiast. Ik vul de waterkoker met water en ga opzoek naar het pak met van dat chocolade poeder. Als ik klaar ben loop ik met 2 mokken weer naar de huiskamer. Bill zit voorovergebogen over mijn schetsen die ik blijkbaar op tafel had laten liggen. “Je tekent zo mooi” zegt hij als ik naast hem kom zitten. Ik haal mijn schouders op. “Dit zijn gewoon schetsen” zeg ik. “Ik vind ze mooi” hij bladert door de tekeningen heen en stopt dan bij een tekening van hem en Tom. “Wanneer heb je deze gemaakt?” vraagt hij verbaasd. Ik bekijk de tekening en glimlach. “Dat was de eerste dag van school” Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik zucht. “Ik zal nooit vergeten dat ik jullie voor het eerst zag. Ik kende jullie niet maar ik was meteen super geïnteresseerd in jullie” vertel ik. “Waarom dan?” “Omdat jullie tussen al die mensen die allemaal dezelfde broeken, shirts en vesten dragen anders waren. Omdat jullie anders zijn. Het fascineerde me op een bepaalde manier” Bill knikt en bekijkt de tekening weer. “Ik heb deze tekening later pas gemaakt. Ik teken meestal iets of iemand dat voor me staat maar dat beeld dat jullie met zijn tweeën op dat bankje zaten bleef me heel helder bij, zo helder dat ik het zo kon tekenen” Bill knikt weer en ik kan er niet uit opmaken of hij het nou leuk vind of niet. “Bill ik bedoel er verder niks mee, ik vind jullie helemaal geweldig en dat weet je” Bill kijkt op en ik zie een grote glimlach op zijn gezicht. Een beetje verward kijk ik hem aan. “Ik weet dat je er niks mee bedoelt. Ik vind hem echt mooi Liz en dat klinkt best raar want ik sta er zelf op” Ik lach opgelucht. “Liz, volgende week maandag moet ik optreden” “Optreden, waar?” Ik weet dat Bill met Tom en 2 andere jongens wel eens samen spelen en kleine optredens geven maar veel heeft hij het er niet over. “In Magdeburg, in Het Café waar. Daar ga je toch altijd uit?” Ik knik enthousiast. “Bill dat is echt te gek!” “Wil je komen kijken?” Ik denk na. “Nou het is wel op een maandag maar ik klets mam wel om” zeg ik met een grijns. Bill stopt mijn tekeningen terug in de map. Ik zie dat hij grijnst, hij vind het leuk dat ik kom. “Wat voor muziek spelen jullie?” “Een beetje rock-achtig” zegt hij. “Klinkt goed en jij zingt dus, Tom speelt gitaar en wie hebben we dan nog meer?” vraag ik. “Dan hebben we Georg die speelt bas en Gustav voor de drums” “Gaaf, dat deden jij en Tom eerst met een keyboard toch? Ik had jullie echt wel eens willen zien” Bill lacht. “Een echt drummer en bassist is wel leuker, het maakt het echter” “Is dat wat je wilt?” vraag ik. “Wat?” “Zingen in een band, beroemd worden” Hij knikt. “Maar of dat ooit waar word” “Vast wel! Tom speelt heel goed gitaar en jij hebt een super mooie stem en met G & G erbij moet het zeker goed komen. Hebben jullie ook een naam?” Bill lacht als ik ‘G & G’ zeg. “Devilish” antwoord hij. “Iets als duivels?” vraag ik. “Hebben we zomaar bedacht, we lazen het eigenlijk ergens en vonden het wel wat” Ik lach en schud mijn hoofd. “Ik wil echt komen Bill, ik ben echt benieuwd!” Hij slaat zijn armen om me heen en geeft me een knuffel.