Felt like I was just a victom.
You just walked out of my life
Barstende hoofdpijn, gekneusde ribben, gebroken botten, zo voel ik mij.
Zoveel pijn lijd ik.
Maar het viel wel mee, het voelde
erger aan.
Langzaam open ik mijn ogen.
Maar zodra ze open zijn,
knijp ik ze snel terug dicht.
Het licht is te fel.
Ik hoor voetstappen binnenkomen.
Een zuster, ze kijkt me aan.
Met moeite open ik mijn ogen en
ik probeer niet blind te worden van
het veel te witte plafond.
Dan besef ik opeens wat er aan de hand is.
Ik vraag en roep tegelijk ; " Hoe is het met Jenny, Margot & Kenzo? ".
De zuster kijkt me aan, diep
in de ogen. De droevige blik op
haar gezicht, zegt genoeg voor mij.
Laat dit een nachtmerrie zijn.
Reacties. x)
Er zijn nog geen reacties.