1.1 Getting combined

Verveeld keek ik hoe Kimberly wat met het water omspeelde. Haar tong stak uit haar mond van concentratie. Haar rood, bruine haar bewoog heen en weer bij elke beweging die ze maakte. Het water cirkelde met in het rond, volgden de beweging van haar handen. Kimberly heeft de kracht van elementen. Ze kan ze allemaal besturen zoals zij ze wil. Natuurlijk gaat het allemaal nog niet heel makkelijk en moest ze nog vaak oefenen om alles precies te laten gaan zoals zij het wil, maar dat was normaal. Ik wist nog niet veel van Kimberly, ze was erg geheimzinnig, en zat liever alleen als bij een groep. Ik keek nog eens wat om me heen. De beeldschone vampieren om me heen waren allemaal druk aan het oefenen. En ik? Ik was te lui om ook maar in beweging te komen. Ik had geen zin. Het was trouwens veel leuker om iedereen druk bezig te zien. Het was leuk, en mooi. Ik kon maar niet wennen aan de prachtige verschijningen hier, ook al was ik er zelf nu één. Een nog aparter geval dan de meesten hier. Marylin - onze leider en dus ook mijn 'schepper' - had een gat in de lucht gesprongen toen ze mij vond. Met haar gave wist ze meteen dat ik ultiem was voor in haar leger. Marylin kon namelijk zien welke gave mensen zouden krijgen als ze vampier zouden worden. Ze had nog nooit een two-baser ontmoet, en toen ineens stond er één voor haar neus. Een two-baser, was een vampier met twee uitgebreide gaves. Aan een two-baser linkte je twee woorden, en alles om die woorden heen zou bij je gave horen. De twee woorden die aan mij waren gelinkt waren tijd en kopiëren. Ik had geen hevige dorst naar bloed en was niet op hol geslagen. Mijn brein functioneerde nog goed, maar toch had ik ook mijn trekken naar bloed. Al snel was ik met een klein groepje overgestapt op dierenbloed, maar ik had nog een optie. Door mijn gave kon ik kopiëren, ik kon gaven kopiëren, maar ook gedrag. Of menselijkheid, het vermogen om gewoon te eten. Helaas kostte me dat erg veel concentratie en mislukte het nog vaak. Ik had al veel te vaak niet het vermogen om te eten overgenomen, maar het vermogen om te slapen. En dat was iets, dat ik absoluut niet meer wou. Ik miste het slapen totaal niet. Ik nam vaak Waylon mee als ik een mens zijn etens vermogen wou overnemen. Waylon kon de kracht van een vampier namelijk vijf keer verdubbelen. Hij kon zorgen dat er of minder concentratie nodig was, of de kracht sterker maken, of hij kon je gave op meerdere mensen laten werken. Waylon had een uiterlijk van 27 jaar, maar hij was al veel ouder. Hoe oud? Geen idee, oud. Ineens verscheen er iemand voor mijn zicht op de andere vampiers. Ik begon te grommen toen de vampier me niet bekend voor kwam. Ik wou hem een trap geven, maar mijn voet ging recht door de vampier heen. Een luide lach klonk vanachter me en ik zuchtte.
'Alyson kap daar nou eens mee, ik schrik me telkens kapot.' kreunde ik geërgerd. Alyson begon nog luider te lachen. Ik grijnsde en focuste me op Kimberly. Ik bewoog mijn handen wat en zag dat het water reageerde op mijn beweging. Zo snel als ik kon liet een plens water over Alyson heen vallen. Alyson stopte verbaast met lachen en keek me ontzet aan. Ik begon luidkeels te lachen.
'Dat is vuil! Ik was gewoon aan het oefenen! Jij daar in tegen maakt misbruik van je special powers!' protesteerde Alyson verslagen. Ik zag Kimberly hoofdschudden naar ons kijken, een klein glimlachje verscheen even op haar gezicht en toen ging ze verder met oefenen. Alyson was mijn beste vriendin hier. Het voelde altijd aan of ze jonger was als mij, maar ze was veel ouder. Het kwam door dat ze al gebeten was op haar vijftiende, en ik pas op mijn achttiende. Haar gave om illusies te creëren was erg handig in oorlog. Ik had nog nooit een veldslag meegemaakt. Marylin wou me volgens mij eerst nog wat in trainen, en misschien later wel gebruiken als geheim wapen.
'Mijn illusie was trouwens nog niet eens goed gelukt.' pruilde Alyson, 'Je ging er doorheen, dat was niet de bedoeling.' beantwoorde ze mijn vragende gezicht droog. Ik vormde een o met mijn mond.
'Dus...' begon ik, 'Wat gaan we nu doen?' vroeg ik verveeld. Alyson haalde haar schouders op.
'Ain't got a clue.' mompelde ze. Verveeld keek ik om me heen. De tweeling Death en Dina kwamen aangelopen. Ik wist niet of Death de echte naam was van de ene tweeling, maar iedereen hier noemde haar zo. Ze kwamen net terug van hun jacht. Hun fel rode ogen maakten dat nog extra duidelijk. Ze gingen altijd jagen als we moesten trainen. Ze waren ook half verboden om te trainen. De tweeling had dezelfde gave, de gave om mensen pijn te doen met hun gedachten. Ik rilde bij de gedachten er alleen aan. Tot nu toe hadden ze nog nooit echt mogen oefenen, misschien mochten ze dat ooit nog eens. Het enige wat ik hoopte was dat die dag nooit zou komen, en anders dat ik er niet was. Want ik was natuurlijk het eerste slachtoffer dat ze zouden kiezen. De two-baser uitschakelen gaf natuurlijk veel aanzien in hun ogen. Ik keek weg van de tweeling. Alyson was weer bezig met haar illusies.
'Probeer deze dan eens te trappen.' zei Alyson die zich volop concentreerde op haar illusie. Ik zuchtte en kwam lui overeind. Ik ging tegenover een zwartharige vampier staan. Ik deed langzaam mijn hand omhoog en poke'te de zwartharige vampier. Dit keer ging mijn hand er niet door heen.
'Spectaculaire move hoor.' grinnikte Alyson droog. Ik haalde verveeld mijn schouders op. Ineens klonk er geklap van achter ons. Verbaast draaiden ik en Alyson ons om. Marylin stond glimlachend te klappen.
'Je illusies worden steeds beter.' complimenteerde ze Alyson.
'Dank u.' mompelde Alyson. Marylin keek nog eens naar de illusie en knikte. Toen keek klapte ze luider in haar handen.
'Ik heb goed en slecht nieuws.' bulderde ze. De manier waarop Marylin nu stond straalde gezag uit. Één van de redenen dat er nog geen muiterij was geplaatst. Ik was de eerste keer erg verbaast geweest dat Marylin de baas was. Ze had niet een dreigende gave en was ook zeker niet de sterkste hier. Maar ze straalde gezag uit, ze kende de omgeving, had de contacten etc. Genoeg reden om toch maar goed te luisteren naar haar.
'Het slechte nieuws, is dat er binnenkort problemen komen.' vertelde ze ons. 'Het goede nieuws is dat we die problemen makkelijk zullen overwinnen.' ze nam een korte pauze, iedereen wist dat er meer ging komen. 'We gaan het overwinnen door ons samen te voegen met een ander leger.' Er steeg zacht geroezemoes op. Niemand durfde te vragen naar de problemen die zouden komen. 'We gaan ons samen voegen met het leger van Maria. Dat was het.' Met die laatste woorden liep ze weg. Het geroezemoes werd luider. Ik keek Alyson verbaast, 'Wie is Maria?' vroeg ik haar verbaast. Ze grinnikte kort, en niet gemeend.
'Je kan merken dat je nieuw bent.' mompelde ze. Ik keek haar even beledigd aan en deed mijn armen over elkaar. Ik wachtte op een uitleg, waarvan ik wist dat die zou komen. Alyson zuchtte, 'Maria heeft na Marylin het machtigste leger en het meeste land.' zei Alyson. Ik fronste, 'Nou en? Ik zie het probleem niet.' bekende ik. Alyson keek van me weg.
'Dat is het probleem ook niet, het probleem is het leger van Maria.' mompelde ze. Mijn frons werd dieper. 'Je bent niks gewend Saree, hoe wij hier met elkaar omgaan is zeldzaam.' zei Alyson fel, 'In het leger van Maria kan je binnen een paar seconden worden vermoord, omdat een vampier vind dat je hem of haar te lang aan kijkt.' Ik slikte, oké, ik was inderdaad niks gewend.