After a live in Protugal with lies, now a lieless live in Germany *-31-*

Tom lijkt na te denken. Kan hij deze grote stap wel nemen? Kan hij dit wel? Tom voelt de spanning door zijn lichaam gieren. Hij ziet me achter de computer zitten. Langzaam loopt hij naar me toe. Hij neemt nog even wat lucht en ademt het rustig uit. Tom, je moet dit kunnen. Tom gaat achter me staan en legt zijn handen op mijn schouders. Geschrokken kijk ik achterom. Ik glimlach. “Ow, ik schrok. Ik dacht even dat ik aangevallen werd.” Grinnik ik.
“Nou, nooit door mij." zegt Tom lachend. "Maar kan ik je even spreken?" vraagt hij serieus.
Ik glimlach meteen. “Dat kan. Even dit mailtje af typen, oké?”
"Ja, is goed." zegt Tom. Eigenlijk wilt hij helemaal niet wachten. Hij wil er vanaf zijn. Ik typ aardig snel mijn mailtje af. “Zo, ik ben klaar.
"Oké." zegt Tom met een glimlach en loopt naar buiten. Bill, Georg en Gustav zitten toch binnen. Ik loop snel achter hem aan. Tom voelt zenuwen. Hij gaat zitten op de bank die er staat en wacht totdat ik naast hem zit. Als ik naast hem zit, zegt Tom nog steeds niets. Hij zucht na een tijdje en begint dan maar met vertellen. Ik lijk enorm aandachtig te luisteren. “Nou, vertel het maar, Tom.”
"Nou, ik wilde gewoon even zeggen. Ja, hoe moet je dat nu zeggen." begint Tom.
Ik kijk hem bemoedigend aan. "Ja? Vertel het me maar !”
‘Je kan het vast wel.’ zegt een stemmetje in het hoofd van Tom. "Ik... Het was gisteravond gewoon hartstikke leuk en ik denk dat ik verliefd op je ben." zegt Tom snel om er vanaf te zijn. Ik lijk even stil van te zijn. "Alsjeblieft, zeg wat." zegt Tom zachtjes en vermijdt oogcontact. Ik lijk enorm na te denken over wat ik moet zeggen. Tom staat op en loopt weg. Ik kijk hem verbaast aan. “Tom?”
Tom reageert er niet op en loopt terug naar binnen met een gebogen hoofd. Blijkbaar ben ik niet verliefd op hem, anders had ik dat wel gezegd. Tom pakt zijn jas en loopt naar de rest. "Ik ga naar huis. Ik voel me niet zo lekker." liegt hij. Hij ziet nog net mij naar binnen komen lopen. Snel draait hij zich om en loopt het huis uit. Tom loopt richting het plekje waar hij gisteren samen met mij zat! ‘Waarom heb ik het gezegd. Waarom is de Tom Kaulitz weer achterlijk bezig!!’ denkt Tom. Hij staart naar het meer. Niets doet hij meer, alleen maar staren naar het meer.