28.

Langzaam aan word ik wakker en verbaasd kijk ik rond me als ik in de woonkamer rond kijk. Wanneer ben ik hier in slaapgevallen en sinds wanneer hebben we zo’n zachte kussen in de zetel liggen? Opeens heb ik door dat het geen kussen is, maar de benen van Tom. En dan herinner ik me alles weer. Ik duw me voorzichtig recht en draai me dan om. ‘Heb je goed geslapen?’ hoor ik Tom dan vragen. ‘Eum, heb ik lang geslapen?’ Ik voel dat ik begin te blozen. ‘Ja, toch wel bijna 2 uur. Maar je lag hier zo schattig dat ik je niet wou wakker maken. En ondertussen heb ik wat naar tv gekeken.’ ‘Sorry dat ik niet zo’n gezellig gezelschap was, maar blijkbaar was ik echt moe.’ Hij glimlacht even en wrijft dan over m’n hoofd. ‘Dat is toch niet erg dat je moe bent, en als je moe bent dan moet je slapen.’ Nu begin ik ook te glimlachen en een lichte blos verschijnt op m’n wangen. Ik sta recht uit de zetel, maar doordat ik net iets te snel recht gestaan ben begint alles rond me te draaien. Voor ik het besef val ik bijna weer de zetel in, maar Tom is snel genoeg om me net op te vangen. Geschrokken kijkt hij mij aan en ik hem. Alweer begin ik te blozen, ook al weet ik niet waarom. ‘Gaat alles wel goed met je?’ vraagt Tom dan bezorgd. Ik sta ondertussen alweer recht maar hij heeft nog steeds z’n armen rond me heen geslagen. ‘Eum, ik denk dat het gewoon weer door m’n lage bloeddruk is dat ik zo draaierig ben. Maar het kan ook wel zijn doordat ik de laatste tijd nogal weinig nachtrust gehad heb..’ Ik staar even naar m’n voeten, maar dan voel ik hoe Tom m’n kin omhoog duwt met z’n vinger. ‘Hee, dat is toch niet erg? Maar ben je zeker dat er niets anders scheelt? Wat ik zie aan je ogen dat je met iets zit..’ Hij kijkt diep in m’n ogen en opeens voelt ik hoe de tranen zich op stapelen in m’n ogen. En voor ik het goed en wel besef, rollen de eerste tranen naar beneden.