Our Song...

Lichten hingen als sterren aan de hemel van de zaal, de spot op Jackson als de maan. Meisjes gleden als geesten over de dansvloer en jongens als hun schaduw. Er stonden een aantal meisjes voor het podium, hun ogen op de man wiens stem de ruimte vulde maar hij glimlachte enkel naar een meisje helemaal vooraan. Ik keek naast me, zag hem nog steeds trillen van de zenuwen maar hij deed het al beter dan daarnet. Zijn ogen glansden in het licht en zijn handen zweette zacht in die van mij. Iedereen glimlachte naar ons, begroette ons met een waardigheid die ik nooit eerder gezien had. Ik keek rond, zag de drank tafel aan de rand van de ruimte en trok hem er heen. Hij keek me vragend aan maar ik zei niets. Ik bevochtigde een serviet met water, duwde zijn handen van zijn voorhoofd weg en drukte het er tegen aan. Ik zag meisjes giechelen en hun vrienden aanstoten. “Dankje,” fluisterde hij. Ik haalde mijn schouders op, boog me naar voor en kuste zijn wang voor een split van een seconde. “Wil je dansen?”
Ik knikte. Hij nam mijn hand terug, liet me onder zijn hand tollen en nam me dan vast. Ik voelde hem op mijn huid, voelde me beter dan ooit te voren. Ik dacht terug aan de momenten dat we zo in mijn tuin gedanst hadden tijdens de barbecues van mijn vader. De muziek, het nummer, een nummer dat ons verhaal vertelde. Ik beet op mijn onderlip, liet mijn hoofd op zijn schouder rusten terwijl hij niets merkte. Ik zag Sanne langs dansen, een gemene grijns om haar lippen alsof ze wist wat ik dacht. Ze sloop naar Samii toe, fluisterde iets in haar haren omdat haar oren nooit zichtbaar waren door haar krullen. Ze keek om naar ons, seinde naar Jackson op het podium en fluisterde ook naar hem. Ik wilde Taylor door elkaar schudden, zeggen dat we moesten vluchten maar hield de drang in. Hij gaf haar zijn hand en trok haar het podium op, kuste haar wang en stopte haar zijn gitaar en micro toe. “Goeie avond iedereen. Deze is voor... euhm... ze zullen het zelf wel weten;”
De muziek speelde, Taylor lachte, Sanne trok Thomas met haar mee en alles was terug als vroeger. Ik kon bijna terug de zon voelen, de geur ruiken van de brandende kolen en zijn lach was nog precies het zelfde. De muziek van onze geschiedenis die nooit echt geëindigd was.

Marry's song – Taylor Swift.

She said, I was seven and you were nine
I looked at you like the stars that shined
In the sky, the pretty lights
And our daddies used to joke about the two of us
Growing up and falling in love and our mamas smiled
And rolled their eyes and said oh my my my

Take me back to the house in the backyard tree
Said you'd beat me up, you were bigger than me
You never did, you never did
Take me back when our world was one block wide
I dared you to kiss me and ran when you tried
Just two kids, you and I...
Oh my my my my

Well, I was sixteen when suddenly
I wasn't that little girl you used to see
But your eyes still shined like pretty lights
And our daddies used to joke about the two of us
They never believed we'd really fall in love
And our mamas smiled and rolled their eyes
And said oh my my my...

Take me back to the creek beds we turned up
Two A.M. riding in your truck and all I need is you next to me
Take me back to the time we had our very first fight
The slamming of doors instead of kissing goodnight
You stayed outside till the morning light
Oh my my my my

A few years had gone and come around
We were sitting at our favorite spot in town
And you looked at me, got down on one knee

Take me back to the time when we walked down the aisle
Our whole town came and our mamas cried
You said I do and I did too
Take me home where we met so many years before
We'll rock our babies on that very front porch
After all this time, you and I

I'll be eighty-seven; you'll be eighty-nine
I'll still look at you like the stars that shine
In the sky, oh my my my...