Confession time

Mijn vader haalde Kaitlynn er ook bij, terwijl ik beneden zat te wachten samen met Lucius en Draco. Ik weigerde ze aan te kijken, zij zaten m voortdurend aan te staren. Het duurde een eeuwigheid voordat pap weer naar beneden kwam met een slaperige Kaitlynn achter hem aan. We zaten rond een koffietafeltje in een soort van mislukte ovaal; een zwak geel licht kwam van de oude lamp boven ons. Toen begon pap te vertellen.
'Om te beginnen moet je eerst iets weten. Je hebt vast wel eens boeken gelezen over dingen als toverdranken en heksen op bezems? Deze dingen bestaan echt. En er is niet alleen de wereld die jij kent, er is er ook nog een van de toverkunsten.' Volgens mij is mijn vader nu echt gek geworden, misschien heeft hij te weinig geslapen of zo. Of juist te veel. 'Aangezien je dit toch nooit zomaar gelooft, net als ik vroeger, is er maar één manier om het te bewijzen.' Hij pakte een stokje dat hij eerder op het tafeltje had neergelegd. Maar toen hij een paar vreemde, volgens mij Latijnse woorden prevelde, gong het stokje lichtgeven.. en de tafel zweefde een stukje omhoog! Wacht, misschien droom ik gewoon. Ja, dat is het. Of ik ben weer flauwgevallen en lig nu in een of ander ziekenhuis in een coma. Ik ben nu gewoon gek aan het worden! Maar ik voel mezelf mijn nagels in mijn handen zetten, steeds dieper, het steekt. Dat kan niet als ik droom, zou het dan toch echt gebeuren? Pap bewoog het stokje naar beneden en de tafel stond weer op de grond. 'Nu je dit weet, kan je begrijpen wat ik je allemaal ga vertellen. Ik heb samen met Lucius gestudeerd in de wereld der Toverkunsten, op een Toverschool genaamd Zweinstein. Draco is er nu leerling, jij en Kaitlynn zullen er ook naartoe gaan. Jullie kunnen ook tafels laten zweven en nog veel meer, jullie moeten het alleen nog leren.'
Nou dit is in ieder geval een droom-eentje die uitkomt! Niet te geloven, tafels laten zweven, hoe gaaf! En als ik het goed begrepen heb zal ik ook kunnen gaan vliegen, wauw! Mijn vader zag dat ik dit leuk vond en ging verder. 'Dit klinkt natuurlijk allemaal heel leuk, maar deze talenten kunnen ook slecht gebruikt worden. Uhm, hoe zal ik eens beginnen. Niet te geloven, ik wist al jaren dat dit gesprek zou komen en ik weet het nog steeds niet te verwoorden!
Jaren geleden ontstond er uit een tovenaar een monster, die zowel deze als de andere wereld terroriseerde. Dat doet hij nog steeds.' Hij krabbelde iets op een blaadje en schoof het naar me toe. 'Voldemo-' Meteen lag er een hand op mijn mond, pap hing helemaal over de tafel. 'Je mag nooit zijn naam uitspreken, bergrepen? Dat is een regel die je nooit mag breken.' Ik knikte en hij ging weer zitten. Toen ging het briefje lettelrijk in rook op. 'Dit monster van de duisternis heeft al vele mensen vermoord en wil de werelden overnemen om een grootse schaduw op alles te werpen ene alleenheeser te worden. Hij.. hij os degene die je moeder heeft vermoord. Ali, je weet dat ze.. bijzonder was. Met bijvoorbeeld haar blauwe en gele oog. Ze wilde niets anders dan gerechtigheid en vrede, zij en hij waren aartsvijanden. Ze is gestorven, omdat ze jou beschrmde tegen hem. Hij wilde jou hebben, jij was zijn ultieme schat geweest-dan kon niets hem meer stoppen.' Ik liet dit allemaal op me inwerken, 'Maar pap, waarom was ik dan zo belangrijk voor hem, ik bedoel hij heeft al zoveel mensen vermoord.' Toen kwam er een ijzige stilte. Pap en Lucius keken elkaar aan, Draco leek al het een en ander te weten. 'Wacht eventjes Ali, ik moet even iets met Lucius bespreken.' En weg waren ze. 'Nou? Jij weet waarom, ik zie het in je ogen. Jij weet waarom ik oh zo belangrijk ben en je gaat het me vertellen. En wel nu!' 'Nee.' Hoe ongelooflijk Draco zeg! Zelfs in zo een situatie! 'Hoe bedoel je nee?!' 'Nee, ik heb geen toestemming om het te zeggen.' Eerlijk is eerlijk, die zag ik niet aankomen. Is het zo belangrijk en geheim dat Draco toestemming nodig heeft? Of is het weer zo een stom smoesje? Hij was serieus. Tenminste, dat leek hij. Pap en Lucius kwamen weer binnenlopen, ze gingen zitten waar ze zaten- het leek zo net het begin van deze avond, voordat 'het gesprek' gehouden werd. Blijkbaar hadden pap en Lucius een overeenkomst gemaakt. 'Zo zit het Ali. We mogen je niet alles vertellen, dus ik ga niet liegen. Je moet zelf uitzoeken wat jouw taken zijn, we mogen je alleen begeleiden in je zoektocht. Jouw zoektocht en die van niemand anders. Dit is wat je wel mag weten-je moet volop uitgaan van je intuïtie, in slechts een naam ligt meer dan je denkt en jouw krachten zijn goter dan van iedereen bij elkaar in deze kamer. Laat je niet verleiden tot foute dingen, want fout betekent slechter en dat wordt niet alleen jouw ondergang maar..' Lucius pakte hem bij zijn schouder. Blijkbaar moest hij weer eens iets geheim houden. 'En de hoofdpijn die je had, die moet je leren te gebruiken. Het is een grootse macht en alleen voor het goede te gebruiken. Je hoeft nooit te twijfelen, je dat alleen wat goed is.' Hij laat het klinken alsof het lot van de wereld in mijn handen ligt ofzo, jeetje zeg. En wat ongelooflijk cryptisch zijn die anwijzingen. Ik bedoel, what's in a name? 'Nog één vraagje; krijg ik ook zo een gaaf schijnend stokje?' 'Als je naar Zweinstein gat wel, zo een stokje heet trouwens een toverstaf. Maar onthoud goed dat een toverstaf slechts een verlenging van je arm is, de magie komt uit jou. Jij hebt zelfs niet eens een toverstaf nodig om te kunnen toveren.' Wat apart, zou ik echt zoveel macht in me hebben? Ik, Alicia, het meisje dat altijd genegeerd wordt? Ik, meer kracht dan Draco, Lucius en mijn vader bij elkaar? En Kaitlynn natuurlijk ook, die al heel dit gesprek vliegen zat te vangen. Alles werd nog één keer doorgenomen en toen werden we weer naar bed gestuurd. We moesten slapen- ja vast! Dachten ze nou echt dat ik nog kon slapen na dit alles? Ik hoopte altijd op wat meer spanning in mijn saaie leventje, maar nu is het enige wat ik wil teruggaan...