{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part One hundred and eighteen.]

Iedereen zat naar hen te staren als ze binnen waren,net als altijd.Lucy stompte Peter en keek hem aan met een knikje in Selena’s richting.’Ach Luus,’mompelde hij.’Oh maar jullie mogen het weten hoor,’zei Bella glimlachend,’Het was gewoon over Daniël en Jake.Wat er allemaal gebeurd is.’’Oooh,’zei Susan,’Oh,dat was het.We dachten gewoon,iets anders.’’Dat was het niet,’zei Selena vriendelijk.Raven grijnsde:’Dat was duidelijk.’’Nu we we toch bezig zijn,Selena?’vroeg Peter.’Oh,tuurlijk,’zei Selena en haar ogen begonnen te twinkelen,’Waarom niet?’Peter stond op en greep Selena’s hand.Hij leidde haar naar zijn kamer.’Héhé,’zei Caspian,’Ze gaan gewoon klef doen.’
‘Wat is er?’vroeg Selena wanneer ze zijn kamer binnenkwamen.Een beetje slordig,dus jongensachtig,net als de vorige keer.Maar dat leek jaren geleden.’Wat is er?’vroeg ze toen ze zijn voorbeeld volgde en op het bed ging zitten.’Wel.Nu,’hij keek haar hoopvol aan,’Nu zijn we toch een koppel,he?Ik bedoel?Jij bent nu toch mijn vriendin.’’Tuurlijk,’zei Selena helemaal blij,’Ik wìl niets liever!’Peter grijnsde en legde zijn hand op de hare.’Nu is het niet per ongeluk.’grijnsde hij.Selena lachtte en zette haar lippen op de zijne.Net wanneer Peter zijn mond een beetje meer opendeed klopte er iemand op de deur.’Peter?Selena?We willen gaan oefenen.Komen jullie?’vroeg een schattig stemmetje.