*...TH...* My life in this horrible house! ^25^

Ik ben blij dat ik vandaag wat afleiding krijg. Binnen een kwartier kan mijn liefste neef Fady voor de deur staan. Tot mijn grootste geluk heb ik vannacht onwijs heerlijk geslapen na al die enge zooi.
Ik schenk nog een kop koffie voor mezelf in en leun tegen het aanrecht aan terwijl ik hem op drink. De gloednieuwe auto van mijn neef komt de straat ingereden en parkeert hem voor de deur. Het is te hopen voor hem dat zijn auto het hier red en niet gestolen word. Wanneer hij uitstapt, staan alle kinderen al om hem heen zijn auto te bewonderen. Die zien ze hier natuurlijk nooit rijden. De meeste mensen hebben hier geen eens een auto en toen ik hier voor het eerst kwam wonen, keken ze hun ogen al uit naar de mijne.
Met een glimlach zet ik mijn kop terug op het aanrecht en loop naar buiten. Met een grote glimlach komt Fady naar me toe gelopen en omhelst me. “Hé, nichtje.” Zegt hij en wijst dan naar zijn nieuwe auto. “En? Wat vind je?”
Ik knik goedkeurend. “Ik hoop voor je dat hij hier een beetje veilig staat.” Fady kijkt nu van mij, naar zijn auto en dan weer terug naar mij. “Ach, die kinderen staan hem hier met open mond aan te staren, dus die durven er niet eens aan te komen.” Zegt hij schouder ophalend en samen lopen we terug naar binnen. In de keuken pakt hij ook een kop koffie en laat zich net zoals ik op een keukenstoel neer vallen. We praten wat over koetjes en kalfjes en vermaken ons uitstekend.
Rond een uur of 2 vertrekken we even het centrum in, aangezien ze hier toch wel open zijn op zondag. Ik stap aan de bijrijders kant in van de dure auto van Fady. De bekleding is van duur leer en alles is zo luxe als wat. “Hoe heb je dit ooit kunnen betalen?” vraag ik hem verbaasd.
“Leasen van mijn baas en oma mee laten betalen. Ze wilde het zelf, zolang ik haar maar naar haar vrijwilligerswerk bracht.” Zegt hij met een glimlach en start de auto. Zo hard je hem bij mij hoort optrekken, zo zacht doet deze auto het. Ik sta ervan versteld hoe stil deze is vergeleken met de mijne. Maar er zit dan ook een behoorlijke tijd tussen. De mijne stamt uit bouwjaar 2001, die van Fady is misschien 2 weken oud.
Als we dan eindelijk in het centrum aankomen, zijn we alweer bijna een uur verder. Deze stad leeft altijd, zelfs op zondag. Want ook dit keer komen we Hamburg niet in zonder files. Maar uiteindelijk lopen we dan toch door de winkelstraten van Hamburg en dan komen we natuurlijk net iemand tegen die ik absoluut niet tegen wil komen.