After a life in Portugal with lies, now a lieless life in Gemany. *-46-*

Tom zucht. "Dan ga ik je wel dragen." zegt hij. "Maar niet de hele tijd."
Ik knik. Dat was mij hele doel, gedragen worden door Tom. Bill, Georg en Gustav komen terug van de wc en we lopen richting de ingang om daar de rolstoel terug te brengen. Tom laat me nu nog wel even in die rolstoel zitten. Ook al ben ik dat ding hélémaal zat. Ik zucht en staar nog maar wat naar de dieren. Ik haat het zo. Gelukkig komen we snel aan bij de ingang en droppen we die rolstoel. Ik zucht opgelucht. De dierentuin iss best leuk. Tom helpt me op een muurtje zodat hij niet hoeft te bukken om mij op zijn rug te kunnen nemen. Ik glimlach en kruip voorzichtig op zijn rug. Ik sla mijn armen om zijn hals heen en zorg ervoor dat hij niet stikt. We lopen zo door naar het winkeltje omdat Bill een aandenken wilt. Ik zit eigenlijk wel lekker op Tom zijn rug. Als we voor de ingang staan, laat Tom me van zijn rug af gaan. Ik loop moeilijk door het winkeltje, op zoek naar het beertje. Eindelijk vind ik het beertje en loop moeilijk richting de kassa. Daar reken ik het af en loop weer naar buiten, waar Tom op een bankje in de zon zit. Ik glimlach en ga naast hem zitten.
"En wat heb je gekocht?" vraagt Tom nieuwsgierig.
Ik haal het beertje te voorschijn. “Ik wilde hem heel graag.”
Tom glimlacht. Als de rest er ook weer is, lopen we richting de pakeerplaats. Ik zit weer lekker op Tom zijn rug. "Ik ben toch niet te zwaar, hè." fluister ik in Tom'oor.
Tom schudt zijn hoofd. “Nee, hoor.”
"Oke, mooi."
Tom zet me in zijn auto neer en stapt zelf ook in. We wachten nog totdat Bill ook is ingestapt en rijden dan terug naar huis. Na een uurtje gereden te hebben barst er regen uit. Snel lopen we mijn huis binnen. Ik schenk voor iedereen wat te drinken in. Wat met moeite gaat. "Tom! Kan je even komen helpen?" roep ik vanuit de keuken.
Tom komt meteen aanlopen. “Kan jij 2 glazen meenemen naar de woonkamer?”
“Natuurlijk.” Antwoordt Tom met een lieve glimlach. Ik glimalch en geef hem een knuffel. “Dank je.”
Snel drukt Tom zijn lippen op de mijne, pakt dan 2 glazen van het aanrecht en loopt terug naar de woonkamer. Ik glimlach blij. Het is zo’n lieve jongen. Ik pak de rest van de glazen en loop ook terug naar de woonkamer. Ik ga gauw zitten voordat de pijn weer opkomt. Ik zit naast Tom en ga dicht tegen hem aan zitten. Ik voel me goed bij hem. Heel goed. Tom glimlacht en slaat een arm om me heen. Ik heb nu pech aan de jongens. Laat ze maar wat zien. Georg en Gustav lijken het niet echt door te hebben. Alleen bij Bill verschijnt even een glimlach, maar ook die vergaat weer snel. Ik drink mn cola en neem wat chips.