The Gift of Blood... 5 (Twilight)

Roos in het water ^^
Na schooltijd zette Edward me af bij huis. Morgen moesten we een verslag in leveren voor geschiedenis. En Edward wilde wat onderzoek gaan doen naar Accet Candle.

We namen afscheid, hoewel ik toch wel wist dat hij vanavond weer in mijn kamer zou staan. Dat was één van de vele voordelen van een vampier vriendje.

In de keuken nam ik nog een appel en liep naar boven. Ik gooide mijn schooltas op de grond en strarte de PC op. Sinds vorig jaar had Charlie en snellere gekocht. Ik weet niet of dat nou was om mij hier langer te houden. Of dat mijn moeder haar eisenlijstje had verhoogd. Maar dat intereseerde me niet echt.

Ik sloeg mijn geschiedenis boek open op de 21e bladzijde. 'Griekse Mythe's' stond er mijn dikke zwarte letter boven aan de bladzijde. Het was de bedoeling ik een mythische wezen koos en daar een verslag over schreef. Ik nam het wezen dat boven aan de lisjt stond. Hoewel vampier natuurlijk wel een leidelijke optie was. Ik begon te lezen:

Water Nimfe.
Voor dit wezen zijn verschillende namen. Meermens, zeemeermin, waternimfe. Ook word er door sommige een link met Sirene's gelijk, een wezen half vrouw, half vogel. Meermensen komen vooral in oude visserverhalen voor. Hoewel de meeste mensen ze nu als lief en schattig zien, hebben ze niet altijd deze titel gehad. Ze stonden bekent als beeldschone vrouwen die knappe jongens de zee inlokte. Of schepen dit zinken brachten. Hun jaloezie zou daar de orzaak van zijn.

Over meermensen zijn verschillende kenmerken bekent/bedacht:

- half mens (bovenlichaam)/half vis/dolfijn(onderlichaam)
- Beeldschoon
- Heeft een stemgeluid dat ieder die het hoort lokt.
- Heeft het eeuwige leven

Snel las ik het door. Schreef de informatie die ik kon vinden op. En printen het uit. Zo klaar met mijn huiswerk. Ik keek op klok. 5.34. Laat ik maar is aan het eten beginnen.

Vandaag werd het kip met gebakken aardappeltjes en broccolie. Om 6.13 was ik klaar. Charlie's werk was uitgelopen. Maar hij was gelukkig nog wel op tijd voor eten.

Hij ging gelijk zitten. Ik zetten de borden op tafel en ging tegenover hem zitten. "Het is weer lekker, Bella," zij hij zachtjes. "Dankje," glimlachte ik. Ik was niet echt gewent aan uitbundige complimentjes van hem. Dus dit is al goed genoeg. Zwijgent begonnen we alle twee te eten.

Aan de uitdrukking op Charlie's gezicht zag ik dat hij ergens mee zat. "Hoe was je werk?" vroeg dan toch maar...