Gesloten ogen... † *th 2*

Ik voel een traan over mijn wangen rollen. Ik zeg altijd tegen mezelf dat ik me niet moet aanstellen maar... Ik mis het gewoon zo. En dan heb je ook nog die school! Met ieder stapje moet je uitkijken dat je niet valt of tegen iemand opbotst. En dan die vermoeiende braille boeken! Het is allemaal nog best te doen hoor... als er teminste iemand voor me zo zijn. Bij mij op school is iedereen bezig met z'n iegen groepje en leven. De meeste ontwijken me of omdat ze me vreemd vinden, of omdat ze bang zijn anders gepest te worden omdat ze dan met mij omgaan. Het vervelenste is dan misschien nog wel de verlvelende opmerkingen die er worden gemaakt: "Kijk eens uit! Kun je het zien? Totzíénts! Kijk eens uit je doppen!" Als ze zulke dingen zeggen... voelt het gewoon echt alsof ik echt niks waart ben. En ja, dat begin ik nu toch ook eigenlijk ook te denken, Ik ben niks waart!