24. Wie was hij?

"Rustig maar, ik doe je niets", stelde de man me gerust. Oké, hij sprak de waarheid. Maar wat gebeurde er dan als ik met hem mee ging? Zou ik lang en gelukkig leven? Waarschijnlijk niet. Op dit moment hoopte ik erop dat mijn leven niet al te lang hoefde te zijn. Hoe lang hield ik het nog vol? Vlug krabbelde ik overeind, ik wist niet hoe snel ik hier weg moest wezen. Wie die meneer ook was, ik kon hem vertrouwen. Hij sloot de deur en keek nog eens of er niemand aankwam. Dat laatste was niet het geval.Niet veel later was ik in de slaapzaal.
"Al?", vroeg ik. Niemand keek op of om. Ik zuchtte en liet me vallen op het krakemikkige bed.
Natuurlijk, de kans was ook wel heel klein dat Alice ondertussen niet iets fout gedaan had. Niet echt fout, dat vonden de volwassenen enkel.
Een meisje als mij kon daar niks aan veranderen. Waardeloos, dat ben ik. Net zo waardeloos als het stof onder het bed. Ooit zou ik hier wegkomen. Ooit leek zo ver weg nu. Slechts een woord dat tevergeefs hoop probeert te geven.
Afijn, Alice redde zich wel zoals altijd. Het was geen wonder dat ik haar drie dagen later weer door de gangen zag huppelen. Opvallend, want ze had geen enkele reden om blij te zijn. Dat dacht ik. Maar Alice legde het me uit; ze had weer eens een visioen gehad over haar geweldige toekomst.
"Wat is het deze keer?", vroeg ik. Ze kwam dichterbij en fluisterde; "Ik zag hele leuke broers en zussen. We droegen allemaal heel grappige kleding"
"Uh, grappig op wat voor een manier?"
"Oh, een beetje een unform, bijna iedereen droeg een blauwe broek"
"Ook de meisje?", ik keek haar raar aan.
"Ja, en er was een plek met heel veel grote kinderen. Een soort futuristische hal. Ik zat daar met mijn broers en zussen aan een heel vreemde tafel"
"Dus je had een droom waarin alles vervormd was?"
"Behalve de mensen enzo... maar de omgeving wel"
"Dus... denk je dat dat de toekomst is?"
Ze haalde haar schouders op; "Het lijkt nogal onwaarschijnlijk"
Dat is het ook. "Moest je daarom zitten?"
Ze bloosde; "Ik weet niet meer waarom ik daar zat"