Jarig

Ik zag de koplampen van de rode Opel en riep ‘verstop je !’ ‘Tnx Louise’ zei Josh glimlachend naar me. Iedereen rende als een gek naar hun plekken en ik verstopte me net op tijd achter het gordijn toen de sleutel in het gat werd gestoken en vervolgens de deur met een zwiep open gezwaaid werd. Toen het lichtknopje aangedrukt werd kwam iedereen van zijn plek en riep SURPRISE !!! Emmely schrok zich zo erg dat ze in de armen van Josh belande. Ze keek recht in zijn ogen en zei ‘Jij wist hiervan hé dus daarom moest ik naar de kapper !?! ’ ‘Nou nee je haar zat gewoon niet’ Emmely gaf Josh een por. ‘hey ik heb wel je cadeau hoor ik kan hem ook niet geven’ Emmely keek hem met onschuldige puppy oogjes aan en zei ‘hoezo ik deed toch niks liefste Josh ?’ Josh opende zuchtend en lachend het doosje en er lag een glinsterende kristal in. Emmely pakte het doosje vast en haar ogen vonkelde net zo erg als het kristal.’O Sam dit is zo Cool’ ze glimlachte naar me met pretoogjes ‘Weet je zeker dat je het wilt Em, ik bedoel je blijft voor altijd een wolf en je kan alleen mens worden door het kristal te verwijderen maar dat is nog niemand gelukt zonder te sterven ’ zei Emmely’s vader. ‘ja ik weet het zeker ik ben toch met heel mijn hart i want to be a wolfgirl !’ het kristal vloog plotseling op en verdween in Emmely’s lichaam op de plek waar haar hart zit. Haar lichaam scheen als de zon, nee nog harder je werd verblind door het felle licht en toen een knal iets dat klonk als een hardslag van iets groots iets sterks iets dat klonk als het hart van een weerwolf……

De volgende dag werd ik wakker met een naar gevoel. Ik wist dat er iets ging gebeuren vandaag. Ik stond voor mijn kast. ‘Wat zou ik vandaag is dragen ?’ vroeg ik aan mij zelf. ‘Iets pittig, iets liefs of iets slonzig maar wat toch lekker zit ?’ ‘laat ik gaan voor iets pittigs ik heb het gevoel alsof ik dat wel nodig heb’ dus trok ik een zwart leren jurkje aan met een felrode riem en velrode pumps. Ik stond in de badkamer voor de spiegel mijn haar te stijlen en dacht erover wat er vandaag zou kunnen gebeuren. ‘Ah joh het maakt toch niet uit ik kan er wel tegenop. ’ ‘ HA ! Mij krijgen ze toch niet.’ Toen kwam Rick binnen ‘ben je weer in jezelf aan het praten meisje ’ zei hij met verschrikkelijk bekakt accent . ‘Rik bemoei je er niet mee, en doe me een plezier en ga naar beneden. ’ ‘Voor jou doe ik altijd een pleziertje schatje ! ‘ voor de laatste keer ik ben je vriendinnetje niet Rik !!!’ ‘naja ik ben toch al klaar’ ik liep naar beneden gaf mijn vader een kus die zoals gewoonlijk de krant zat te lezen en ad cornflakes. Rik zat naar een footbal wedstrijd te kijken en de tegenpartij scoorden. ‘ godveredome zeg !!! ’ ik moest zo hard lachen dat ik het gelukkig tot aan de keuken kon inhouden. Ik ruimde mijn spullen op, trok mijn jas aan, gaf mijn vader een kus en riep naar Rik : ‘ Rik hier !’ We liepen naar buiten terwijl hij weer een van zijn pogingen deed om een arm om me heen te slaan. Gelukkig waren we net bij zijn auto zodat ik het kon ontwijken.
Toen ik op school aankwam na een gemartel van vage verhalen over Rik en een kwelling van klassieke muziek stond Emmely op mij te wachten. Rik riep me nog na met een versschrikkelijke tekst van : ‘tot straks he schattje !’ wat Emmely jammer genoeg ook hoorde. Emmely keek me lachend aan en net voor ze iets wou zeggen was ik haar voor en zei duidelijk en wel : ‘ZWIJG’ Emmely bleek daardoor nog harder te gaan lachen. Maar plots vertrok haar gezicht ‘gatver, wat ruik ik, rotte vis ofzo en bah het komt steeds dichterbij’ ik snoof met mijn neus ‘hé gatver nu ruik ik het ook’ en we hadden gelijk er reed een auto langs ons waar de geur vandaan kwam en toen hij voorbij reed was de lucht zo sterk dat ik bijna moest kokhalzen. Toen de portier en de anderen deuren opensloegen wisten we waarom het zo stonk. Er kwamen wezens uit de auto die bloeddorstig het schoolplein rondkeken naar nieuwe slachtoffers die ze konden leegzuigen tot de laatste druppel bloed die in hun tere lichaampje zat. En toen….kwam er oogcontact. Als blikken konden doden waren we nu spontaan neergevallen. ik meen het ze keken ons aan en liepen geïrriteerd naar ons toe. Het enige wat (overduidelijk de leider)de man met het zwarte haar zei was : ‘vergadering pauze bos’ en toen liepen de 2 groepen allemaal een anderen richting op.
De les verliep snel en de verliep snel, omdat de zuigertjes er niet bij waren want die keken alleen of de school geschikt was. Eigenlijk met anderen woorden kijken of er sappige leerlingen op zitten. Toen het pauze eindelijk aanbrak rende Emmely en ik naar het bos. Ik veranderde in een sprong in een wolf en Emmely moest even stil staan. We stonden midden in het bos te huilen. Daar kwamen Josh, Erik en Jack aangerend natuurlijk al als wolf. En daar kwamen de zuigertjes aan. ‘wat doen jullie zuigers hier’ vroeg Josh met een boze stem ‘we komen hier wat lekkers halen’ antwoordde de leider. ‘zeg jullie namen’ grauwde Jack. ‘mijn naam is Marcus ik ben de leider, dat daar is Elisabeth mijn vrouw daar is Milly met haar echtgenote Derek en last bud not least Daniel’ ‘achternaam graag’ ‘Mandole, zeg waarom moeten jullie dit allemaal weten ?’ vroeg Elisabeth ‘nauw kijk we willen graag een lijst bijhouden van welke zuigers wij vermoorden.’ En toen ging het allemaal heel snel. Iederen vloog elkaar om de oren. Josh - Marcus, Elisabeth - Emmely, Erik - Milly, Jack – Derek. En
ik en Daniel ? …niets. We staarde naar elkaar terwijl iedereen om ons heen vocht. Het leek net alsof we elkaars gedachten lazen. Toen stopte iedereen met vechten keken ons verbaast aan. Toen zei ik :‘ik heb een beter idee, dat vechten alsmaar heeft nooit zin gehad’ waarop Daniel anwoorde ;‘de wolf heeft gelijk, er is een betere oplossing’ iedereen keek mij aan dus gaf ik maar antwoord‘ja, de zuigertjes kunnen ook gewoon ergens anders zuigen en onze stad met rust laten’ Josh keek me streng aan en zei ‘oké, we doen het zo maar als jullie een mens zuigen of pijn doen dan vr.. ’ tring tring tring ! pff… gered door de bel dacht ik en we renden allemaal met gescheiden groepen naar school. Maar moesten even wachten op Emmely die staand in een mens moest veranderen. De twee laatste uren op school verliepen sloom. Natuurlijk, ik wat aan mijn vader te vertelen had. Ik zat net in de auto terwijl ik een blik wierp over wat er voor me gebeurde. En ja hoor de zuigertjes kwamen eraan. Marcus, Elisabeth, Milly, Derek en… Daniel. Ik wist niet wat me bezielde maar als ik die zuigertjes zag dacht ik aan hoe ik hun zal vrekken en dan zag ik hem en dan dacht ik… ik weet niet wat ik dacht alleen kreeg ik een warm gevoel in mijn buik alsof ik, nee dat kon niet verliefd op hem was. ‘Naja weet je ik rij gewoon rustig naar huis en denk er niet aan dan waait het wel over.’ Dus dat deed ik.
Rijdend in naar huis kon ik hem maar niet uit mijn hoofd krijgen dus zette ik de radio keihard aan op een heavy metal zender. Gelukkig hielp dat wel maar toen ik de auto parkeerde en de muziek uitzette schoot het me weer te binnen. ‘Zucht, wat is het leven toch zwaar’ naar ons opvallende(kuch) huis toelopend had ik geen idee hoe ik het aan Bardolph ging vertellen. O mijn vader zou woedend zijn dat we ze niet meteen afgemaakt hebben. En dat moet dan weer mijn schuld zijn. Oké het was ook mijn schuld maar dan nog. ‘oke Louise je kan het aan, je kan het aan.’ Zei ik nog tegen mezelf. Ik deed de deur open en zag mijn vader staan. Hij was woedend…..