Vrienden

Youichi, had je dit al gepland toen je haar binnen zag lopen? Vroeg Persona
"Ja, en het werkte" hij was aan het grijnzen, van oor tot oor.
Doei, ik ga naar mijn kamer. Dat maakte Persona bozer maar hij kon niks doen.
Oké, wat nu, ik heb geen DA, mijn broer wordt gemarteld door Misaki en Youichi is bezig, dacht Mikan.
Ik verveel me, ik ga oom eens een bezoekje brengen, dat wilde hij zo graag, en ik wordt niet meer gevolgd. Mikan wist dat Natsume haar volgde, de hele tijd.
"Hey, HSP, hoe gaat het, ik verveel me rot, mag ik alsjeblieft naar Engeland bellen."
"Nee, het is verboden contact te hebben met de buitenwereld."
"Geen uitzonderingen?"
"Nee is nee."
"Dag, ik ga weer, het is te saai, iedereen is bezig."
"Hoor jij niet in klas te zijn."
"Ja, maar er is iets gebeurt met Tsubasa en ik heb geen zin daar te zijn nu."
"Oké, doe maar wat je wilt, je kan alleen niet bellen."
"Kan ik naar “central town” toe?"
"Als je jouw partner zo ver krijgt."
"Dat lukt nooit die leraar heeft me gepaard met Natsume Hyuuga!"
"Hij heeft wat!"
"Je hoorde me, gepaard met hem."
"Je moet uit zijn buurt blijven, hij heeft een slechte reputatie en hij heeft fans die bezeten zijn, letterlijk."
"Dank je, ik wilde dat ik van partner kan wisselen, maar hij heeft al verteld dat het niet kan."
"Probeer zo ver mogelijk bij hem uit de buurt te blijven, spreek hem alleen voor opdrachten of in de klas, begrepen?"
"Ja, ik ga."
Ze ging naar de technische klas toe daar zat Hotaru in.
Iedereen in de klas kek haar aan, ze was natuurlijk een DA leerling. Dat ging rond als een vuurtje.

[Mikan]
"Waarom staren jullie me aan, het is niet alsof ik iemand pijn doe of zo."
Iedereen bleef nerveus lijken en bleef naar mij omkijken, het was irriterend.
Ik liep op een groep af die me niet raar aankeken.
"Hallo, waar is Hotaru Imai?"
"In de hoek bij de mechanische onderdelen. Trouwens wij zijn Anna en Nonoko zeiden ze."
"Leuk kennis maken, ik ben blij dat niet iedereen me aan staart alsof ik een monster ben."
"In welke klas zit je?"
"Beloof dat jullie niet me gaan haten en ontwijken. Ik zit in de speciale en de DA."
"Je zit in DA en speciaal, volgens mij ben je de eerste in de school in twee groepen.Je zit toch ook in onze klas? Je bent nieuw toch?"
"Ik zit in 3B en ja ik ben nieuw."
"Zullen we vrienden zijn?"
"Graag, zullen we later in mijn kamer afspreken, dat wilde ik ook met Hotaru afspreken."
"Tot dan, doei."

Ik heb vrienden die niet geven om DA of rijkdom, nu Hotaru vinden.
snel had ik haar al gevonden.
"Hé, Hotaru, hoe gaat het, kun je vanavond langskomen, ik wil wat bespreken."
"Tot vanavond." zei ze, sommigen keken naar haar en zagen een kleine glimlach.
Doei! en ik rende uit het lokaal. Ik heb vanavond wat te doen.
Ik ga mijn kamer maar eens klaarmaken.
Het is nu al 5.30 tijd voor het avondeten.
In de Aula keek ik rond en zag Hotaru zitten.
Ik liep naar de tafel toe waar ze zat, en ging erbij zitten. Anna en Nonoko zaten er ook bij.
"Hallo Hotaru, nog uitvindingen aan het uittesten?"
"Ja, wil jij mijn doelwit zijn?"
"Liever niet, ik kan van vroeger nog herinneren dat het behoorlijk pijn deed."
De groep hoorde dat en vroeg zich af of ik mentaal gezond was.
"Ik zal me even voorstellen ik ben Mikan, Mikan Sakura."
Anna en Nonoko lachten even naar mij maar stelden zich niet voor, ik kende ze al.
Yuu Tobitha had zich voorgesteld in de klas, hij was de klassen vertegenwoordiger hij kan illusies opwekken, Kokoro Yome met de bijnaam Koko was een Joker net als Tsubasa maar iets aardiger en hij kan gedachten lezen, Kitsuneme was als een tweeling van Koko hij kan vliegen, Nobara haar had ik al gezien maar wist haar naam nu pas, ze is erg verlegen en heeft de ijs Alice, ze heeft een gespleten persoonlijkheid, Subaru is Hotaru broer, hij kan mensen helen door zijn Alice, hij is net als Hotaru erg emotieloos, hij kan ook mensen pijn doen met zijn Alice.
Ik keek opzij net op tijd om Tsubasa te zien vallen en zijn eigen plaat over zich heen kreeg.
De groep aan de tafel keek ook en we moesten allemaal lachen.
"Het is zijn ongeluksdag vandaag, eindelijk is hij eens de pineut en niet ik en ook ik moest lachen."
Tsubasa keek opzij en zag mij, als blikken konden doden was ik nu dood geweest.
Ik liep naar hem toe om hem te helpen, hij was een beetje chagrijnig nu
"Gaat het Tsubasa, nog veel ongeluk gehad tot nu toe?"
"Ja, het is ongelofelijk,maar dat wist je al. alles gaat fout vandaag, waarschijnlijk omdat jij hier bent."
"Hé, het is niet mijn schuld, ik kan er niks aan doen."
"Jij zorgde ervoor dat Misaki boos werd."
"Nee, jij was laat, anders was ze lief geweest en was er niks gebeurd."
"Waarom ben jij zo?" vroeg hij met een zuur gezicht.
"Dankzij jou. Ik kreeg de verantwoordelijkheden en de strikte regels en etiquette lessen die me hebben verandert."
"Hey, Tsubasa, wat is er met jou gebeurd." hoorde ik van achter mij.
"Hey, Tono, ik heb ontzettend veel ongeluk sinds dit meisje is aangekomen."
"Zoals ik zei, niet mijn schuld."
"Vast, jij bent er en alles gaat fout, hoe verklaar je dat?"
"Onoplettendheid."
"Betweter."
"Moet jij zeggen."
"Oké, mag ik je naam vragen." vroeg de vriend van Tsubasa
"Mikan, en als jij wilt dat je vriend het red moet je zorgen dat zijn ongeluk verdwijnt. Hey Tsu- Kun, morgen heb je een goede dag, weinig ongeluk maar wel een afschuwelijke ontmoeting. Doei!"
Tsubasa slikte en stond op, hij gleed meteen weer uit.
Tono keek Mikan na, en vroeg zich af hoe die elkaar kennen.
Tsubasa voelde zich niet veilig terwijl hij liep en naar zijn kamer ging, hij had genoeg van deze dag.
Toen hij weg was begonnen allerlei meisjes opeens te gillen.
Ik werd doof.
De rest van de groep had er ook last van dus zette ik een geluidsbarrière neer om onze tafel.