13
Omdat ik 3 reactie's had, maar natuurlijk verwacht ik wel meer, A.u.b A.u.b Kudo, reactie, heel misschien wel een Abo? Zou super zijn
~~Scarlett Drews~~~
Toen ik mijn ogen opende keek ik recht in Fernando's bruine ogen. "Klootzak!" Riep ik nu. Hij keek me bezorgd aan en depte met zijn shirt het bloed van mijn hoofd en neus, pas nu zag ik dat hij zijn shirt had uit gaan, stiekem heel stiekem liet ik mijn ogen over zijn ontblootte bovenlijf gaan, het zag er goed uit, zeer goed. Ik hoorde hem even grinniken, waarschijnlijk had hij mijn blik opgemerkt. Ik keek snel weg en probeerde de opkomende blos tegen te houden, wat mislukte. "Gaat het een beetje?" Vroeg hij, oprecht bezorgd. Ik glimlachte even minachtend en gebaarde dat het wel weer ging. Ik duwde me overeind. "Doe dat nou niet, Scarlett! Scarlett ik haal de auto wel!" Zei Fernando en drukte me weer iets naar beneden. Ik schudde mijn hoofd, waardoor mijn blonde haren op en neer dansden. "Het gaat wel.." Zei ik zacht en ik stond op, het leek alsof ik een enorme dreun tegen mijn hoofd kreeg en ik zakte snel weer ineen op het asvalt, dat viel tegen. "Niet dus.." Zei hij en keek even om zich heen. "Blijf zitten, ik ben er zo weer, dan gaan we naar de dokter.." Ik keek hem eventjes aan en schudde toen mijn hoofd, ik wou hier zo snel mogelijk weg, ik wou naar Italië, ik wou niet meer bij hem zijn. "Jawel.." Zei hij zacht toen ik mijn hoofd schudde. "Nee, laat me maar achter, ik bloed wel dood.." Fernando zuchtte nu geergerd en keek me aan. "Kom op Scarlett doe nou niet zo dramatisch!" Ik? Dramatisch? Nooit! Fernando zat nog steeds voor me en ik gaf hem een duw. "Ga gewoon weg, ik hoef je niet, dit is allemaal jou'n schuld, anders zat ik nu al lang en breed in Italië!" Fernando keek me even gekwetst aan, zijn gezicht verstarde daarna en hij stond op. "Best, dan niet..sorry dat ik net 2 uur van je leven heb geruwineerd.." Hij draaide zich om en begon weg te lopen. O fijn Scarlett wat had je nu weer gedaan? Wat een enorme sukkel ben je soms. Ik staarde Fernando na, die steeds kleiner werd. Ik had het lef niet om hem terug te roepen, ik had hem zojuist weggestuurd en ik had een té groot ego om nu met hangende pootjes terug te gaan. Maar ik had nu wel een groot probleem, ik zat hier, helemaal alleen, zonder vervoer, half dood te bloeden. Oke iets te dramatisch, ik keek om me heen, wat had ik nog meer? Plots keek ik naar Fernando's shirt. O én zijn shirt. Voorzichtig pakte ik hem op en ik snoof er voorzicht aan, hij rook heerlijk. Waarom deed ik ookalweer zo naar tegen hem? Hij had het juist goed bedoeld. Bah ik haatte mezelf. Ik pakte mijn rode blackberry en probeerde Trace een sms te versturen, geweldig geen bereik. "Aaah!" Schreeuwde ik en wierp mijn BB in mijn schoot, en graaide in mijn zak van mijn adidas vestje, ik vond waar ik op uit was, mijn elastiekje. Ik bond mijn blonde haar in een knot. Wat was ik ook een zelfegoist. Ik dacht alleen aan mezelf, als ik iemand niet aardig vond, kon het me niet schelen hoe erg ik hem of haar beledigde. Ik had niet door dat er een traan over mijn wang rolde en ik beet op mijn lip, driftig veegde ik de traan weg. Waarom was Fernando nou weggelopen? Zou hij echt niet meer terug komen? Ik zuchtte en ik hield zijn shirt stevig vast, het was een geel shirt, met een aantal rood/bruine bloedvlekken van mij. Stiekem maakte ik me zorgen om hem, hij liep nu zonder shirt over straat, en het was amper 15 graden, straks werd hij ziek? Of had hij het koud? Ik schrok op van mijn ringtoon; "I wanna boom bang bang with your body..." Snel drukte ik op het groente telefoontje en pakte ik op, het was Trace. "Trace?!: Schreeuwde ik in mijn BB. Ik hoorde aleen maar geraas en gekraak. Ik zuchtte en probeerde het nog eens "Trace?" Zei ik nu wat zachter, nog steeds alleen maar gekraak. Stik dacht ik en drukte op het rode telefoontje. Ik stopte mijn Roze BB in mijn zak en ik drukte mezelf omhoog, met moeite, maar het lukte. Mijn lichaam protesteerde, en dan vooral mijn hoofd, maar ik moest volhouden, als ik ook maar 1 streepje bereik had zou ik stoppen, en zou ik me laten redden door Trace, mijn redster in nood, mijn beste vriendin. En die gedachten deden me wat opvleuren, ik wist zeker dat we morgen in Italië zouden zitten, heerlijk liggen op het strand zonnen en genieten, meer niet. Geen vervelende voetbalspelers die je autootje in elkaar reden, helemaal niks. Dacht ik...
Haha, ik heb nog 2 hoofdstukken klaar staan, kom maar op reactie's!
Toen ik mijn ogen opende keek ik recht in Fernando's bruine ogen. "Klootzak!" Riep ik nu. Hij keek me bezorgd aan en depte met zijn shirt het bloed van mijn hoofd en neus, pas nu zag ik dat hij zijn shirt had uit gaan, stiekem heel stiekem liet ik mijn ogen over zijn ontblootte bovenlijf gaan, het zag er goed uit, zeer goed. Ik hoorde hem even grinniken, waarschijnlijk had hij mijn blik opgemerkt. Ik keek snel weg en probeerde de opkomende blos tegen te houden, wat mislukte. "Gaat het een beetje?" Vroeg hij, oprecht bezorgd. Ik glimlachte even minachtend en gebaarde dat het wel weer ging. Ik duwde me overeind. "Doe dat nou niet, Scarlett! Scarlett ik haal de auto wel!" Zei Fernando en drukte me weer iets naar beneden. Ik schudde mijn hoofd, waardoor mijn blonde haren op en neer dansden. "Het gaat wel.." Zei ik zacht en ik stond op, het leek alsof ik een enorme dreun tegen mijn hoofd kreeg en ik zakte snel weer ineen op het asvalt, dat viel tegen. "Niet dus.." Zei hij en keek even om zich heen. "Blijf zitten, ik ben er zo weer, dan gaan we naar de dokter.." Ik keek hem eventjes aan en schudde toen mijn hoofd, ik wou hier zo snel mogelijk weg, ik wou naar Italië, ik wou niet meer bij hem zijn. "Jawel.." Zei hij zacht toen ik mijn hoofd schudde. "Nee, laat me maar achter, ik bloed wel dood.." Fernando zuchtte nu geergerd en keek me aan. "Kom op Scarlett doe nou niet zo dramatisch!" Ik? Dramatisch? Nooit! Fernando zat nog steeds voor me en ik gaf hem een duw. "Ga gewoon weg, ik hoef je niet, dit is allemaal jou'n schuld, anders zat ik nu al lang en breed in Italië!" Fernando keek me even gekwetst aan, zijn gezicht verstarde daarna en hij stond op. "Best, dan niet..sorry dat ik net 2 uur van je leven heb geruwineerd.." Hij draaide zich om en begon weg te lopen. O fijn Scarlett wat had je nu weer gedaan? Wat een enorme sukkel ben je soms. Ik staarde Fernando na, die steeds kleiner werd. Ik had het lef niet om hem terug te roepen, ik had hem zojuist weggestuurd en ik had een té groot ego om nu met hangende pootjes terug te gaan. Maar ik had nu wel een groot probleem, ik zat hier, helemaal alleen, zonder vervoer, half dood te bloeden. Oke iets te dramatisch, ik keek om me heen, wat had ik nog meer? Plots keek ik naar Fernando's shirt. O én zijn shirt. Voorzichtig pakte ik hem op en ik snoof er voorzicht aan, hij rook heerlijk. Waarom deed ik ookalweer zo naar tegen hem? Hij had het juist goed bedoeld. Bah ik haatte mezelf. Ik pakte mijn rode blackberry en probeerde Trace een sms te versturen, geweldig geen bereik. "Aaah!" Schreeuwde ik en wierp mijn BB in mijn schoot, en graaide in mijn zak van mijn adidas vestje, ik vond waar ik op uit was, mijn elastiekje. Ik bond mijn blonde haar in een knot. Wat was ik ook een zelfegoist. Ik dacht alleen aan mezelf, als ik iemand niet aardig vond, kon het me niet schelen hoe erg ik hem of haar beledigde. Ik had niet door dat er een traan over mijn wang rolde en ik beet op mijn lip, driftig veegde ik de traan weg. Waarom was Fernando nou weggelopen? Zou hij echt niet meer terug komen? Ik zuchtte en ik hield zijn shirt stevig vast, het was een geel shirt, met een aantal rood/bruine bloedvlekken van mij. Stiekem maakte ik me zorgen om hem, hij liep nu zonder shirt over straat, en het was amper 15 graden, straks werd hij ziek? Of had hij het koud? Ik schrok op van mijn ringtoon; "I wanna boom bang bang with your body..." Snel drukte ik op het groente telefoontje en pakte ik op, het was Trace. "Trace?!: Schreeuwde ik in mijn BB. Ik hoorde aleen maar geraas en gekraak. Ik zuchtte en probeerde het nog eens "Trace?" Zei ik nu wat zachter, nog steeds alleen maar gekraak. Stik dacht ik en drukte op het rode telefoontje. Ik stopte mijn Roze BB in mijn zak en ik drukte mezelf omhoog, met moeite, maar het lukte. Mijn lichaam protesteerde, en dan vooral mijn hoofd, maar ik moest volhouden, als ik ook maar 1 streepje bereik had zou ik stoppen, en zou ik me laten redden door Trace, mijn redster in nood, mijn beste vriendin. En die gedachten deden me wat opvleuren, ik wist zeker dat we morgen in Italië zouden zitten, heerlijk liggen op het strand zonnen en genieten, meer niet. Geen vervelende voetbalspelers die je autootje in elkaar reden, helemaal niks. Dacht ik...
Haha, ik heb nog 2 hoofdstukken klaar staan, kom maar op reactie's!
Reageer (3)
Snel verder!
1 decennium geledenx
Niet zo gemeen tegen Nando!
1 decennium geledenTssk, bitch.
Verder du. (:
Verderr<333
1 decennium geledenWaarom stuurt ze fernando nou weg:o, ik zou dat echt noooit kunnen hhaha