*~5~*

5.
Een zwarte schaduw was zichtbaar in de woonkamer. Luid gekraak van de houten vloer en voetstappen waren duidelijk te horen. Het geluid schuifelde richting de baby. En twee paar grote ogen keken in de wieg, waar het meisje rustig en gelukkig lagen te slapen. Een gemene glimlach verscheen op de indringer zijn mond. “Jij word van mijn, Je zult een moordlustig monster worden en zo iedereen vernietigen die in onze weg komt. En zo zal jij mij helpen de wereld over te nemen.” De indringer doet een paar bewegingen met zijn handen en zo ontstaat er een slang. De slang glijd tussen de spijlen van het bedje het zachte matras op. De nog steeds rustige en gelijke ademhaling van Ayumi word verstoord als de slang zijn tanden in de nek van de baby laat glijden. “Je zult sterk worden en mij dienen. Lieve Ayumi, wij gaan elkaar zeker nog een keer ontmoeten. Voor nu groei op en leer van Akatsuki. “ De indringer streek met zijn hand over Ayumi’s wang terwijl ze luidkeels huilde. “Fijne nacht nog Ayumi” De zwarte schim ging in rook op en was niet langer te zien. Ook de slang was verdwenen, maar liet twee puntje achter in het zachte babyhuidje. Ayumi Huilde luid en bewoog in haar bedje.

Itachi opende zijn ogen bij het horen van luid gehuil. Snel zat hij overeind ‘Ayumi huilt misschien is er wat. Hij was tenslotte de lichtste slaper in Akatsuki. Iedereen zal er waarschijnlijk toch wel doorheen slapen.’ Hij keek naar Kisame die met zijn mond op luidruchtig lag te snurken. Itachi schudde snel zijn hoofd en liep toen richting de woonkamer. “Asjeblieft hou nou op met huilen, kleintje. Je maakt iedereen wakker.” Itachi keek naar het tafereel dat zich voor hem afspeelde. Sasori die hopeloos met Ayumi in zijn armen rondjes liep en tegelijkertijd een speentje in haar mond probeerde te stoppen. ‘Oja Sasori slaapt natuurlijk niet altijd, hij was vast nog bezig met een van zijn poppen’ “Sasori?” sasori draaide zich om. “Ow Hey Itachi, ik krijg haar niet stil” Sasori liep al gelijk naar Itachi toe om hem Ayumi in zijn handen te drukken. “Sorry ik word nerveus als ze zo huilen” Itachi knikte als antwoord en nam de baby mee naar de keuken. Toen hij het licht aan knipte zag hij pas de bekende rode kleur van bloed op zijn vingers. Geschrokken keek Itachi naar de plek waar het vandaan kwam. Op de plek waar de slang Ayumi had gebeten, ontstond een zwarte kleine slang. “Orochimaru!” fluisterde Itachi zacht. Hij Hield de huilende baby tegen zich aan en knuffelde het voorzichtig. Langzaam hield ze op met huilen. “Ayumi, we zullen je altijd beschermen, ook al laten sommige het niet merken ik zie gewoon dat ze je al mochten vanaf het moment dat Hidan je hier naar binnen bracht. Als je later problemen hebt kom dan naar ons toe” Itachi glimlachte even en schudde zacht zijn hoofd omdat hij wist dat de baby er niks van begreep en alleen maar met grote paarse ogen hem aanstaarde. Na dat Itachi de baby nog een flesje had gegeven liep hij terug naar de wieg. Maar op het moment dat hij Ayumi er in wou leggen begon ze weer te huilen. Even keek de zwartharige jongen verbaasd, maar begreep al gauw dat ze niet daar wou slapen. “Wil je bij oom Itachi liggen” Itachi lachte even en liep toen met Ayumi richting de slaapkamer van Kisame en hem zelf. Itachi lag languit met Ayumi op zijn borstkas. Vredig zakte haar oogjes weer dicht. Misschien klinkt het raar maar Itach kreeg bijna het gevoel dat hij een soort van vader was. Itachi keek naar het plafon en één hand ruste op het ruggetje van de ongeveer 5 maanden oude baby. Met de gedachte dat Orochimaru hier is geweest en dat hij het moet doorgeven aan de leader valt ook Itachi niet lang daarna in slaap.


Reacties bitte