Seventeen

"Ik ga even naar buiten." zeg ik tegen mijn moeder en ik loop het restaurant uit. Ik schok me dood toen ik die jongen in het restaurant zag zitten. Ik neem even diep adem en loop dan weer naar binnen. Ik let niet op en bots vervolgens tegen iemand op. "Ohh sorry, gaat het?" vraagt hij terwijl hij zich omdraait. Ik zie dat het de jongen weer is. "Ja gaat wel." zeg ik, en ik voel dat ik rood aanloop. Ik buk om mijn tasje te pakken die op de grond is gevallen. De jonge wil hetzelfde doen en heel even raken we elkaars handen aan. Ik word nog roder. "Justin kom je weer even zitten?" hoor ik iemand roepen. "Ja ik kom!" roept hij terug en hij staat op. "Sorry." hoor ik hem nog zeggen en hij loopt weg. Justin heet hij dus. Wat een mooie naam.. Wacht eens even, is dat niet Justin Bieber? Ineens herken ik hem weer en ik hap naar adem. Oh my god, ik heb gewoon gepraat me dé Justin Bieber.. denk ik bij mezelf terwijl ik nog steeds op zoek ben naar lucht. Ik moet mijn best doen om niet te gaan gillen, en ik loop snel naar mijn plek. "Maritt, wat zat je daar te doen?" vraagt mijn moeder terwijl ze een hap van haar pizza neemt. "Oh niks.." antwoord ik afwezig terug en ik denk weer aan daarnet. Hij is zo knap..