In mijn appartement loop ik door naar mijn kamer waar ik op bed neerplof. Wacht, laat ik Kiro hier maar liggen. Ik sta weer op en gebaar Kiro dat hij mijn bed mag gebruiken. Voordat ik mijn kamer uit kan lopen trekt hij me terug en legt me neer op mijn bed. 'Ik heb niet veel slaap nodig op het moment'. Glimlacht hij en trekt de dekens over me heen. Al snel ben ik vertrokken en hoor heel ver weg, ergens diep in mijn slaap, gerommel, maar het maakt me niet wakker.

'Amilia'. Ik open traag mijn ogen en kijk op naar Kiro. 'Ik denk dat je, je klaar moet gaan maken'. Meteen ben ik weer klaar wakker en ren de badkamer al in waar ik een setje met kleren zie liggen. Aan de kleuren herken ik welke kledingstukken het zijn en glimlach. 'Danke Kiro!' Schreeuw ik hard in het Duits terwijl ik de douche in spring. Ik hoor hem nog wat terug roepen wat ik niet versta doordat ik de douche aanzet.

'Sorry wat zei je?' 'Of je ook koffie wilt'. Grijnst Kiro en drukt me een mok ik de handen. 'Dank je, aapje'. 'Ik ben geen aapje'. Grinnikend ga ik in de bank zitten en druk op het knop op de afstandsbediening zodat de tv aanspringt. Kiro komt naast me zitten met wat boterhammen en ik kijk hem verbaasd aan. 'Waar heb je die vandaan gehaald?' 'Die lagen achter door in dat hoge kastje'. Smakt Kiro en houdt zijn boterham met ham, kaas en ei erop naar me uit. 'Kiro! Uitspugen, nu!' Breng ik geschrokken uit en gris zijn voedsel weg. 'Waarom?' Breng hij uit. De linkerwang was bol van het samen gekauwde voedsel. 'Als je bij mij brood vindt, dat ook nog eens achter door ligt..is het ziekmakend, of wel niet gezond meer'. Meteen springt hij op en spuugt het uit in de prullenbak die in de keuken staat. 'Wat eet jij dan?' 'Uuh'.. Breng ik traag uit en bekijk de zak met brood. Oke, dit brood zou nog goed zijn tot overmorgen. 'Sorry, je kunt het nog eten, tot overmorgen'. Hoofdschuddend bijt Kiro weer in de brood en begint te kauwen. 'Maar wat eet jij? Je eet toch wel hè?' Vraag hij en knijpt zijn ogen tot spleetjes en strijkt met zijn vinger langs mijn ribben. 'Auw, Kiro!' 'Strify had gelijk!' Kwaad sla ik het kastje dicht dat ik zojuist had open gemaakt en kijk Kiro met deze blik aan waar ik meteen spijt van heb. 'Sorry'. Mompel ik en loop de kamer in waar de telefoon gaat. Aan de display kan ik zien dat mijn moeder me belt. Hier gaan we dan..

Reageer (2)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen