21

Fernando Torres

Ik kon mijn brede grijns niet onderdrukken, ze haatte me niet. Het galmde door mijn hoofd; 'Ze haatte me niet'. Ze zuchtte eventjes, en wonder boven wonder bleef ze rustig staan en keek me een beetje verslagen aan. Ik moest nu mijn kans grijpen, langzaam liep ik naar haar toe en pakte haar handen vast, ze verstarde eventjes en keek me onder haar, mooie lange wimpers, aan. "Scarlett.." Zei ik zacht, ik kon er niet genoeg krijgen om haar mooie naam uit te spreken. "Kunnen we niet overnieuw beginnen?" Vroeg ik toen weer zacht en ik keek haar vragend aan, ik gaf even een kort kneepje in haar hand toen ze niet reageerde. "Scarlett?" Vroeg ik weer, toen ik naar haar ogen keek verschenen er tranen in haar ogen, haar blauwe ogen glanzden in het licht en ik werd meteen bezorgd, had ik wat vekeerds gezegd? Zonder erbij na te denken trok ik haar nar met toe en sloot ik haar op in mijn armen, haar lichaam begon te schokken en ik streek over har rug, ik kreeg natte vlekken op mijn t-shirt, het maakte me niet uit. Ik duwde haar iets van me af en keek naar de tranen die over haar wangen rolden. "Ssst, maar, wat is er aan de hand?" Ik streek wat plukken haar uit haar ogen en ving toen een traan op met mijn vinger. "Het is gewoon...de vakantie...ik had me er zo op verheugd, en nou dit..ik.." Ze kwam niet uit haar woorden, schattig vond ik het, hoe zo aan het stamelen was, hoe ze aan het huilen was. "Waar moet je naartoe dan?" Vroeg ik zacht, ze ging vast naar een een of ander warm land, Portugal of misschien ging ze wel naar Griekenland? Nee dan had ze het vliegtuig moeten nemen, toch? O god, waarom was ik nooit goed geweest in Aardrijkskunde? "I-italië.." Stamelde ze zacht, tegen mijn borst aan, ik streek door haar blonde haren. Zei ze nou Italië? Een brede glimlach verscheen op mijn gezicht, wij gingen ook naar Italië! Ik hoefde nog geen afscheid te nemen. Scarlett had haar hoofd opgetild en keek me vragend aan. "Wat is er?" Ik glimlachte breed en keek haar hoopvol aan. "Wij gaan ook naar Italie.." Zei ik, waarschijnlijk had ik een twinkeling in mijn ogen gekregen want Scarlett glimlachte ook. "Top.." Zei ze zacht, ik was blij dat ze weer kon lachen. "Maar ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vraag.." Zei ik zacht in haar oor. Ik hoorde haar betoverende lach en ging op haar tenen staan om bij mijn oor te kunnen. "Ja.." Zei ze zacht.