Foto bij Chapter 66. Reach for the end

het vervolg staat al online!!!!!

Raven [Justin Bieber]

Faiths pov:

Auto's razen voorbij. Koplampen verblinden voor even mijn zicht, waarna de auto's verder rijden en een nieuw paar koplampen in mijn ogen schijnt. Af en toe toetert een auto, maar ik negeer ze. Ik moet verder. Ik had het hem beloofd.

'Wil je me een ding beloven?' Ik kijk mijn vader met grote ogen aan. Hij liet me nooit iets beloven. 'Ik wil dat als ik al dood ben, jij in ieder geval nog een keer bij mijn graf komt kijken voordat jij ook gaat. Je mag me nooit vergeten.' Hij kijkt me serieus aan. Ik knik heftig. 'Ik kan jou toch ook nooit vergeten, papa,' zeg ik. Hij gaat glimlachend met zijn hand door mijn haren.

Ik struikel over een grote steen en rol de berm af. Ik moet er komen. Ik had het beloofd. Ik strompel nog een paar meter verder, maar mijn benen kunnen mijn gewicht niet meer verdragen. Met een doffe plof kom ik neer op de grond. 'Het spijt me, papa,' fluister ik terwijl tranen over mijn gezicht rollen. Ik sluit mijn ogen. Het wordt licht in mijn hoofd. Gezicht verschijnen op mijn netvlies. Papa. Mama. Opa. Oma. Mevrouw Morgan. Pleegpapa. Pleegmama. Elizabeth. Isabel. Angel. Emily. Wayne. Pattie. Caitlin. Mevrouw Oakham. Meneer Oakham. Christian. Chaz. Ryan. Justin.
Zijn handen strelen mijn gezicht en zijn lippen zijn tegen de mijne. 'Vaarwel,' fluistert hij. Mijn engel. Hij verdwijnt. Een grote hand omsluit mijn hand. Ik kijk omhoog. Mijn papa. Hij is groot. Ik zie een reflectie van mezelf in zijn ogen. Mijn zwarte haren in een vlecht gebonden en mijn blauwe ogen fonkelen. Ze zijn weer blauw... 'Kom op,' zegt hij. 'We gaan naar huis.' Ik kijk achterom. Mijn engel is er niet meer. 'Mama, opa en oma zijn er ook,' zegt papa. Hij tilt me op waardoor mijn jurkje om mijn benen zwiert. Ik schater het uit. 'Ik heb je gemist prinses,' fluistert hij in mijn oor. 'Ik jou ook, papa.' Hij loopt met mij in zijn armen naar een grote poort. Nog een laatste keer kijk ik achterom. Mijn engel is echt weg. Op mijn blote voeten schuif ik onder de poort door, mijn kleine handje in die van mijn vader. We zijn nu voor altijd bij elkaar.

Reageer (7)

  • tomlinsonbum

    OMG! ik zit hier helemaa te huilen en te bibberen dit is geweldig!

    1 decennium geleden
  • DancingBunny

    ik ziet hier echt te huilen als een watreval, ik kan de letter op mijn toetsenbord nauwelijks zien(huil)

    1 decennium geleden
  • Frappucino

    En de tranen rollen over m'n wangen. Wauw, dat is alles wat ik kan zeggen. Wauw. Zó mooi, echt.. Ik ben sprakeloos.

    1 decennium geleden
  • TubbieToast

    Ik vind dit werkelijk zo'n mooi verhaal!!!

    1 decennium geleden
  • Cieltje

    het was een super mooi verhaal ga nu t vervolg lezen:)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen