Part 1: Chapter 13
Part 1:
You can run,
You can hide,
but you can't Change the tide.
You can run,
You can hide,
but you can't Change the tide.
Sun point of view
Wild trap ik om me heen. "Laat me los!"Schreeuw ik. "Ik zal maar stil zijn als ik jou was anders heb je echt een probleem." Ik schrik en houd me stil. Hand in hand lopen we naar het station en wachten op de trein. We lijken wel een stelletje hoe we staan jagh moet er niet aan denken zeg! Als de trein voor ons staat twijfel ik of ik weg zal rennen. Maar ze sleurt me al mee de trein in. Ze gooit me op een bankje en gaat tegenover me zitten. "Waar gaan we heen?" vraag ik bang. Ik krijg geen antwoord.. Ik graai wat in m'n zakken en vind een klein potloodje en een stukje papier. Ik leg het op m'n schoot en begin te schrijven.
'HELP! Ik wordt ontvoert.' schrijf ik op het briefje
Ik vouw het briefje dubbel en sta op. "Zitten!"schreeuwt ze. "Rustig ik trek alleen mijn broek op!" Zeg ik chagrijnig terug. Ik trek mijn broek op en gooi het briefje op de schoot van degene die naast mij zit. Ik ga weer zitten en kijk naar de man waar ik het briefje naartoe heb gegooit. Hij maakt hem open en pakt zijn telefoon. Ik zie hem 112 intoetsen en haal opgelucht adem. Hij staat op en loopt wat van ons vandaan. Waarschijnlijk dat ze het niet kan horen. Hij komt weer terug lopen en geeft me een knipoog. Ik haal nog eens opgelucht adem. "Vergeet niet uw OV chipkaart uit te checken." Hoor ik een stem door de trein heen zeggen. Shit we gaan eruit! De vrouw staat op en trekt me mee. Bang loop ik achter haar aan. Ze trekt me mee achter het station en duwt me een auto in. Daar word ik vastgebonden, krijg een prop in me mond en de deuren worden dicht gegooid. Ik voel dat de auto begint te rijden. Het zweet loopt overal vandaan.
Wild trap ik om me heen. "Laat me los!"Schreeuw ik. "Ik zal maar stil zijn als ik jou was anders heb je echt een probleem." Ik schrik en houd me stil. Hand in hand lopen we naar het station en wachten op de trein. We lijken wel een stelletje hoe we staan jagh moet er niet aan denken zeg! Als de trein voor ons staat twijfel ik of ik weg zal rennen. Maar ze sleurt me al mee de trein in. Ze gooit me op een bankje en gaat tegenover me zitten. "Waar gaan we heen?" vraag ik bang. Ik krijg geen antwoord.. Ik graai wat in m'n zakken en vind een klein potloodje en een stukje papier. Ik leg het op m'n schoot en begin te schrijven.
'HELP! Ik wordt ontvoert.' schrijf ik op het briefje
Ik vouw het briefje dubbel en sta op. "Zitten!"schreeuwt ze. "Rustig ik trek alleen mijn broek op!" Zeg ik chagrijnig terug. Ik trek mijn broek op en gooi het briefje op de schoot van degene die naast mij zit. Ik ga weer zitten en kijk naar de man waar ik het briefje naartoe heb gegooit. Hij maakt hem open en pakt zijn telefoon. Ik zie hem 112 intoetsen en haal opgelucht adem. Hij staat op en loopt wat van ons vandaan. Waarschijnlijk dat ze het niet kan horen. Hij komt weer terug lopen en geeft me een knipoog. Ik haal nog eens opgelucht adem. "Vergeet niet uw OV chipkaart uit te checken." Hoor ik een stem door de trein heen zeggen. Shit we gaan eruit! De vrouw staat op en trekt me mee. Bang loop ik achter haar aan. Ze trekt me mee achter het station en duwt me een auto in. Daar word ik vastgebonden, krijg een prop in me mond en de deuren worden dicht gegooid. Ik voel dat de auto begint te rijden. Het zweet loopt overal vandaan.
Er zijn nog geen reacties.