Thirty-four

Ik zit naast Usher in de auto en neurie een liedje mee die op de radio is. "Ben je wel een beetje bij gekomen van net?" vraagt hij terwijl hij de muziek iets zachter zet. "Ja, ik schrok me alleen dood. Sommige fans.." ik grinnik en kijk Usher aan. Hij grinnikt ook en zegt dan: "Tja, je weet hoe fans kunnen zijn." Ik lach en kijk naar buiten. "Soms, wil ik gewoon leven zoals elke andere jongen. Dat doe ik ook wel, alleen moet ik altijd overal op letten. Waar ik naartoe ga enzo snap je? Je weet nooit wat fans kunnen gaan doen." Ik zucht. "Maar het is natuurlijk ook wel weer leuk met zo veel fans om je heen." zegt ik erachter aan. "Ja, ik snap je. Toen ik zo oud was als jij had ik dat ook wel eens. Ik wilde gewoon overal heen kunnen gaan zonder al die fans. Maar, geloof me, je zult geen spijt krijgen." zegt hij, en hij geeft me een knipoog. Ik glimlach en geef hem een hug. "Thanks Usher, ben blij dat ik jou heb om op te steunen." "Haha, geen probleem bro. Ik ben er graag voor je. Maar nu weer even los laten want ik moet verder rijden." zegt hij lachend, en ik laat hem snel los. "Haha, sorry." grinnik ik, en ik kijk weer naar buiten. Ik heb écht zin nu lekker te skateboarden ofzo..